My name is not my story (Louis Tomlinson)

Deel 6

~ Harry's p.o.v. ~

Ik rij al een tijdje rond in mijn auto, nog steeds geen teken van Jane. Ik zucht, dan maar langs de jongens gaan, kijken of zij een idee hebben.

Als ik het appartement van mij en de jongens binnenloop word ik gelijk uitgebreid begroet door Louis.

"Hazza! Heb je dat meisje al gevonden!?"

"Nee Lou, daarvoor ben ik hier, ik heb jullie hulp nodig!"

Louis knikt en zet een nadenkend gezicht op. Even later komen Liam en Niall ons vergezellen en uiteindelijk komt zelfs Zayn helpen. Ik zucht.

"We zullen toch gewoon moeten gaan zoeken jongens!"

Zeg ik en de anderen knikken instemmend.

"Ja, ik denk dat er niet veel anders op zit!"

Zegt Niall en we staan op. Louis wil z'n autosleutels pakken maar Liam stopt hem.

"Als we gewoon gaan rondlopen, hebben we waarschijnlijk meer kans haar te vinden!"

"We weten niet eens hoe ze eruit ziet."

Mompelt Zayn. Ik haal m'n telefoon tevoorschijn en sms m'n moeder.

To: mom

Hee, kun je een foto van Jane sturen? Dan weten de jongens hoe ze eruit ziet en kunnen we haar gaan zoeken! X

Niet veel later ontvang ik al weer een sms'je terug.

From: mom

Hier is de foto, zorg alsjeblieft dat je haar vind! James word helemaal gek. Wij zijn ookal aan het rondrijden. X

Ik laat de rest de foto zien en we gaan op weg. We besluiten bij elkaar te blijven omdat de enige die Jane in het echt gezien heeft ik ben. En dus leek splitsen ons niet zo'n slimme zet om op te splitsen. Na een tijdje rondgelopen te hebben zie ik haar.

"Daar is ze!"

Roep ik enthousiast en ik begin te rennen. De jongens volgen me en samen rennen we al roepend op Jane af.

Jane draait zich langzaam om en kijkt hoe wij naar haar toekomen. Als we bij haar aankomen geef ik haar spontaan een knuffel.

"Je vader is bezorgt!"

Zeg ik nadat ik haar los heb gelaten. Ze kijkt me een beetje geïrriteerd aan en glimlacht dan naar Louis die links van mij staat.

"Het was de bedoeling dat hij bezorgt zou zijn, hij laat jou gewoon je gang gaan terwijl ik alleen maar aardig probeerde te zijn."

Zegt ze nog steeds geïrriteerd. Ik voel me schuldig. Ik had niet zo tegen haar moeten uitvallen. Het is allemaal gewoon zo... Moeilijk de laatste tijd.

"Het spijt me..."

Begin ik maar ze onderbreekt me.

"Bespaar me je leugens en breng me maar gewoon naar huis. Ik knik, dan opeens kucht Louis en geeft hij me een veelbetekenende blik.

"Oh, ik vergeet je helemaal voor te stellen! Jane dit zijn Niall, Zayn, Liam en Louis! Jongens dit is Jane!"

Ze schud de handen van de jongens en we lopen terug naar mijn auto. De rest probeert een gesprek te beginnen met Jane, maar ze negeert hun volkomen. Waarom doet ze zo raar

---------------------------------------------

Eenmaal terug bij het huis kijkt ze me smekend aan.

"Kun je ervoor zorgen dat mijn vader me geen huisarrest geeft?'

vraagt ze terwijl ze puppyogen opzet. Ik knik.

"Ik zal kijken wat ik kan doen."

We lopen naar binnen en de rest volgt ons. In de woonkamer zitten James en mijn moeder al te wachten. uhoh ze zien er niet echt blij uit....

~ Jane's p.o.v. ~

Ik kijk hem smeekend aan. Ik haat het nu al dat ik zijn hulp nodig heb om een zo'n mild mogelijke straf te krijgen, maar ik weet dat er niks anders opzit. Ik doe gewoon de zielige act, of de 'het is jou schuld' act. Het is ook zijn schuld. Ze kwamen niet voor me op terwijl Harry vreselijk was tegen mij! We lopen naar binnen en ik hoor de rest ons volgen. Oh ja de rest... One freaking direction... Ik deed wel alsof het me niks deed, maar ondertussen was ik aan het fangirlen. Ze probeerde een gesprek met me te voeren, maar ik was niet echt in de 'mood' hiervoor en deed ze een beetje afsnauwen. Oh well het is maar one direction eh (sarcasmee!). In de woonkamer zitten mijn vader en Ann al te wachten. Oh god, ze kijken boos! Dit gaat zo niet goed aflopen.

"WAAR DENK JIJ DAT JE GEWEEST BENT JONGEDAME!"

schreeuwt mijn vader naar me. O.M.G. Het is al zo lang geleden geweest dat hij voor het laatste tegen me geschreeuwt heeft... Hij komt naar me to en ik zie de woede in zijn ogen. Dan knapt er iets in me. Ik heb het gehad met hem, hij sleurt me overal mee naartoe en verwacht dat ik maar een perfecte dochter ben. De woede komt in me naar boven en dan begin ik te schreeuwen tegen hem. Alle frustratie van de laatste jaren komt eruit.

"HET GAAT JOU GEEN FLIKKER AAN WAAR IK GEWEEST BEN. HET ENIGE WAT JIJ VAN MIJ WILT IS DAT IK JOU LIEVE PERFECTE DOCHTER SPEEL, ZIE NOU EENS IN DAT IK NIET PERFECT BEN, DAT IK OOK GEWOON EEN MENS BEN. IK LIEP WEG OMDAT JIJ HET VERTIKTE MIJ TE HELPEN, JIJ LIET HEM MIJ GEWOON BELEDIGEN EN VERWACHT DAN DAT IK LIEF LACHEND ALLES OVER ME HEEN LAAT KOMEN? NOU DAN HEB JE HET MIS. IK BEN HIER VOOR JOU, JIJ SLEURT MIJ EN JASON MEE HIER NAARTOE EN VERWACHT DAT WE DAN MAAR HET PERFECTE GEZINNETJE GAAN SPELEN!'

Ik laat het even bezinken. Mijn vader kijkt geshockt. Voordat ik wegloop fluister ik nog een laatste paar woorden.

"Ik ben klaar met doen alsof, we zijn geen perfect gezinnetje en zullen dat ook nooit worden..."

Ik draai me om en loop naar boven, ik wil niet weer verdwalen in de straten van Londen. Na een paar minuten wordt er op mijn deur geklopt, ik haal de deur van het slot, hopend dat het niet mijn vader is.