My name is not my story (Louis Tomlinson)

deel 7

Dus hier is deel 7 :) mijn kerstcadeautje voor jullie :D

Merry Christmas!!!

Xx

~nina

~ Harry's p.o.v. ~

Na haar woede uitval loopt ze kalm de trap op. Ik kijk haar na, ik had niet verwacht dat ze zo zou gaan flippen. Ik begin haar nu wel te begrijpen. mijn moeder had verteld dat bij James' werk een hecht gezin extra deals op kan leveren, omdat je dan betrouwbaarder ben ofzoiets. Jane kleedt zich waarschijnlijk zo omdat ze dat moet! Ze lijkt me verder helemaal geen barbiepop. Ik begin echt sympathie voor haar te krijgen.

James gaat terug op de bank zitten met zijn hoofd in zijn handen, je kan zien dat haar woorden hem pijn hebben gedaan. Maar waarschijnlijk zei Jane alleen maar de waarheid. Ik draai me om naar de rest en zie dat zij het ook niet verwacht hadden. Voor het eerst in mijn leven is Louis doodstil. Nog nooit in al die tijd dat ik hem nu ken, heb ik hem zo stil gezien. Dan dwalen mijn gedachtes weer naar Jane, hoe zou zij zich voelen nu? Ik besluit te gaan kijken of het wel goed gaat en gebaar naar de jongens dat ze maar even mee moeten gaan. Aarzelend klop ik op haar deur. Hopelijk doet ze open?

~ Jane's p.o.v. ~

Ik open de deur en zie de vijf jongens van One direction staan. Harry kijkt me bezorgt aan ik stap opzij en laat de jongens binnen komen. Ze crashen allemaal ergens in mijn kamer, Harry op m'n bed, Liam en Niall op de bank, Zayn op de grond en Louis op de vensterbank. Harry kijkt me onderzoekend aan. Hij vraagt zich vast af hoe ik me voel. Om eerlijk te zijn voel ik me opgelucht. Eindelijk heb ik eens gezegt wat me al die tijd al dwarszat, maar aan de andere kant voel ik me wel schuldig.

"Je vader huilt..."

Zegt Harry aarzelend ik ga naast hem op het bed zitten. Ik voel tranen in m'n ogen komen. Ik heb mijn vader laten huilen, hoe kan dat? Hij huilt nooit! Harry omarmt me en drukt mijn gezicht tegen zijn borst aan. Dan hou ik het niet meer en begin ik te snikken. Waarom heb ik het gezegt? Hij HUILT, JANE HUILT! Hoe kun je je vader dat aandoen? Ik hoor wat gestommel en evenlater begint er iemand over mijn rug te vrijven. Iemand anders pakt mijn hand vast en begint rustige draaiende bewegingen te maken. Ik kijk op en zie Louis en Niall medelevend naar me glimlachen. Door mijn tranen heen lach ik terug. Deze jongens zijn zo slecht nog niet!

"I-ik ga sla-slapen"

stotter ik en de jongens knikken. Ik schuif ze mijn kamer uit en trek comfortabele kleren aan. Niet veel later plof ik op mijn bed neer en val ik bijna meteen in slaap.

-volgende ochtend-

Ik word wakker van het zonlicht dat door mijn raam schijnt. Uch, ochtend, vroeg of laat moet ik mijn vader onder ogen komen! Mijn maag begint te rommelen. Dat word dus een vroeg... Ik rol mezelf uit bed en beluit even mijn haar te kammen, maar verder niks te doen. Ik bedoel de jongens (ONE DIRECTION OMG BEN NOG STEEDS AAN HET FANGIRLEN) hebben me gister al op me ergst gezien, met uitgelopen maskara enzo. Ik strompel de trap af en loop rechtstreeks naar de keuken.

"hi!"

zegt Harry, terwijl hij een wafel op een bord legt en hem aan mij geeft. Ik glimlach. Waarom was ik ookal weer zo gemeen tegen hem? Hij is best een lieve jongen, en vast een leuke stiefbroer! Ik neem een hap van mijn wafel en geniet van de heerlijkheid.

"omg Harry, ze smaken geweldig!"

zeg ik half kreunend alsof ik klaarkom. Ja voedsel eten en klaarkomen, iknow rare vergelijking... Harry kijkt me lachend aan en gaat dan tegenover me zitten.

"uuhm ja dus, uuhm sorry dat ik zo gemeen deed laatst."

zegt hij zonder me aan te kijken.

"Het geeft niet, ik was ook niet erg aardig,"