Σώσε την ψυχή μου

Κεφάλαιο 4.

Εκείνη η μέρα, η μέρα που την γνώρισα είναι χαραγμένη στην μνήμη μου. Ο τρόπος που με κοίταζε όταν την βοήθησα να σταθεί στα πόδια της μου φέρνει ρίγος ακόμη και τώρα.

Ήταν τόσο όμορφη, τα σγουρά ξανθά μαλλιά της έπεφταν όμορφα πίσω από τους ώμους της και τα καστανά μάτια της με σημάδεψαν, με σημάδεψαν για πάντα. Οι καμπύλες της γέμιζαν τέλεια εκείνη την μαύρη φόρμα που φορούσε.

«Πως γίνεται να θυμάσαι τι χρώμα φόρμα φορούσε;» Ρώτησα τον εαυτό μου. Μου είχε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση η ομορφιά της. Μέχρι που την κατέστρεψα, ήταν τόσο όμορφη και εγώ την μετέτρεψα σε κάτι τελείως αντίθετο, παρά το γεγονός ότι την αγάπησα, την αγάπησα από την πρώτη στιγμή.

28 Φεβρουαρίου 1973

Με πήγε παντού. Κάθε μνημείο ήταν μοναδικό και κάθε δρόμος ήταν ένα κομμάτι της Ιταλικής ιστορίας. Καθετί μέσα στους συνωστισμένους δρόμους μου έκανε εντύπωση και κάθε μαγαζί σου έλεγε μία διαφορετική, κάθε φορά, ιστορία.

Κάθε βήμα με έφερνε όλο και πιο κοντά του. Κάθε λέξη του με μάγευε ακόμα περισσότερο από την προηγούμενη και κάθε χειρονομία του με βοηθούσε να ξεχάσω τα πάντα. Όλα όσα με βασάνιζαν πριν τον συναντήσω, όταν είμαι μαζί του εξαφανίζονται. Ένας ολοκαίνουριος κόσμος απλώνεται μπροστά μου κάθε φορά που τα μάτια του συναντούν τα δικά μου.

Σήμερα έμαθα ακόμα περισσότερα για εκείνον. Οι γονείς του έχουν πεθάνει μερικά χρόνια τώρα και ο πατέρας του τού άφησε το σπίτι εκείνο δίπλα στην λίμνη μαζί με μια επιτυχημένη εταιρία ποτών. Το κρασί είναι η μεγάλη του αγάπη, παρά το γεγονός ότι στο σπίτι του υπάρχουν ποτά κάθε είδους, λόγω της δουλειάς του. Απεχθάνεται τον αθλητισμό αλλά του αρέσει ιδιαίτερα το μπιλιάρδο.

Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να έμαθε εκείνος για μένα σήμερα. Ήμασταν μαζί όλη μέρα και άφησα τον εαυτό μου για πρώτη φορά ελεύθερο. Απέφυγα να μιλήσω για την υγεία μου, τον άφησα να το πάρει ως κάτι δεδομένο. Ίσως του μιλήσω για αυτό αργότερα.

Έχει πια νυχτώσει.

Θυμάμαι εκείνη την μέρα. Είχα περάσει τόσο όμορφα μαζί της. Το ενδιαφέρον της για καθετί που της έλεγα ήταν εμφανές. Τα μάτια της εξερευνούσαν κάθε εκατοστό της πόλης με θαυμασμό και όταν με κοιτούσε μου ζητούσαν περισσότερα. Δεν αρνήθηκα ούτε στιγμή να της τα δώσω.

Δεν ενδιαφέρθηκα για εκείνη όσο έπρεπε. Ίσως αν είχα μάθει από τότε τι της συμβαίνει, τίποτα από όλα αυτά να μην είχε συμβεί. Ίσως να ήταν ακόμη εδώ, μαζί μου. Εκείνη την μέρα έμαθα μόνο για την υπερβολική αγάπη που είχε για τους γονείς της, και ότι η μητέρα της είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό. Δεν μου άνοιξε την καρδιά της τότε. Ίσως αν το έκανε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Ίσως να είχα καταφέρει να την προστατέψω.