Ben gideli beri yıldızlar yok bende. Tutsak bir gökyüzü.. Ne kadar özgür olabilirse o kadar özgür kuşlar. Ne kadar karanlık olabilirse o kadar karanlık yeryüzü. başımı kaldırsam yüksekler masmavi. Düşün bembeyaz bulutlarla süslü bir hayal, ortasında tek bir siyah nokta ve o naktaya odaklanmış bir çift göz. Düşünüyorum.
Düşünüyorum da bulamıyorum. Neden? Neden ömrümüz uzadıkça kısalıyor? Neyin bedelini ödüyoruz yaşarken? Benden başka kimse düşünmüyor mu: neden? Neden acılarımızı unutuyoruz?
sizce de garip değil mi? Acıyor, çok acıyor. Acımız uzun sürüyor. Bi süre sonra acımıyor. Sanki biz hiç yaşamamış gibi devam ediyoruz hayatımıza.unutmak böyle birşey. Unutuyoruz acılarımızı, unutuyoruz sevdiğimiz şeyleri yavaş yavaş. Unutuyoruz kim olduğumuzu, unutuyoruz hayallerimizi.. Geçmişi hatırladığımız sürece geçmemiştir. Yada fena geçmiştir. Geçmişse hatırlamaya gerek yok. Ama geçmişse yapacak birşey yok. Benimkini sorarsanız geçmiş. Ya sizinki? Geçmiş mi yoksa geçmiş mi??
