Yazdığım bini aşkın cümle binlerce kelime var. Milyonlarca harfin arasına seni sığıştırdım. Noktayla virgülü sevgili sanıyormuş şairin teki. Ulan ben noktayla virgülün arasına yazdım seni. Neyiz biz? Dost mu ? Sanmıyorum yani umarım değilizdir. Umarım benimsindir. Daha önce de dediğim gibi: şüphe, yine şüphe. Yine tırnaklıyor aklımı. Yine sen varsın tek düşüncem.. Galiba kaptırdım kendimi sana hemde çok fazla..
Herkes diyor "sen ve o olmamalısınız, dikkat et kendine". Bence de öyle.. Sen ve ben olmamalıyız. " biz" olalım bence.
Beni seviyorsun. Bunu hissediyorum. Söylemek için neyi bekliyorsun? Seni seviyorum ve bunu hissediyorsun. Söylemek için neyi bekliyorum? Ben bu konuyu biraz düşünmeliyim bence neyse..
