Merak ediyorum ne zamana kadar duymazsın sesimi? Ya da nereye kadar dinlemeyeceksin derdimi? Ne kadar daha görmezden geleceksin beni? En fazla ne kadar yalnız bırakacaksın ki?
Çok güçlüyüm demi gözünde? Çelikten kapılı yıkılmaz kalelerin içinde saklıyorum hayallerimi. Sence... Dünya yıkılsa bakmam. Demi! Doğru, bakmam. Banane ya dünyadan! Ama yanlışın var. Başkalarının karşısında küçücük, masum bir çocuk duruyor. Ow.. Hayır. Sandığın kadar güçlü değilim. Çelikten kapılı yıkılmaz kalemin içinde balyoz gibi, sapasağlam, delikanlı bi yalnızlığım var. Tabi sayende..
Seni duyamıyorum, derdini anlayamıyorum, yanında olamıyorum. Buna rağmen yalnız değilsin. Çünkü istediğin kişi ben değilim. Ama ben yalnızım. Çünkü istediğim kişi sensin.
Hayatta herşey ters orantılıdır. Arttıkça azaltır bazı şeyler.. Yalnızlığım arttıkça ben azaldım mesela.. Artık bambaşka biriyim. İnce ve dayanıksız birkaç sur yaptım kendime. Her birinin arkasında farklı bir nefret var. Dokunana nefret kusuyorum artık. Yalnızlık nefreti.. Selam veren borçlu çıkıyor anlayacağın. Ve saklıyorum yeni yüzümü. Kimden? Tabiki insanlardan. Ama gün gelecek herkes gerçek beni tanıyacak. Gün gelecek seni benden alan sebeplerin karşısına sakladığım yüzümle çıkacağım. Bir köşeye sakladığım sağdan soldan toplama nefretimi göstereceğim onlara. O sebepleri ben varya... Sebep mebep yok. Tek sebep sensin aslında. Çünkü sen "gittin". Giderek beni sen bu hale getirdin. Yaralanan yerimi başkasının derisini yırtarak sarıyorum artık..
Tabi bunları okuduktan sonra merak edeceksin, bu kız ne gördü, ne yaşadı da bu hale geldi diye. Söyleyeyim:" sensiz yaşarken, bensiz güldüğünü gömdüm içime ve ben en kral yalnızlığı gördüm ". Sen sormadan onu da söyleyeyim:" kurdurmuş bi köpek kadar yalnızım! " vaziyet böyle beyefendi. Bekliyorum.. Ölmüyorum ama sürünüyorum. O değil de.. Ben paragraftakileri hala merak ediyorum..
(17.02.2015- 00:52/01:19)
