THE NEIGHBOUR

Άτιτλο κεφάλαιο 11

Μόλις βγήκα από το μαγαζί.... Άκουσα βήματα πίσω μου....

Όμως δεν σταμάτησα... συνέχισα να προχωράω επιταχύνοντας τα βήματα μου..

Όταν ξαφνικά κάποιος με τράβηξε από το χέρι και με έκανε να σταματήσω απότομα ... γυρνάω και βλέπω τον....... Φίλλιπο!!!!

-Καλά τι νομίζεις ότι κάνεις????!!!!! Άσε με!!!!! Του είπα φωνάζοντας και τράβαγα το χέρι μου για να φύγω.... Όμως δεν με άφηνε...

-εγώ τι κάνω???!! Η εσύ????!! Τι δουλειά έχεις με αυτόν τον γελοίο??!! Μου είπε και με τράβηξε πιο κοντά του.... Ενώ με κάρφωνε με το βλέμμα του....

Πλέον ήμασταν σε απόσταση αναπνοής...

-τι σε νοιάζει εσένα? Δεν σε αφορά.... Είπα με τρεμάμενη φωνή.... γιατί ήμασταν τόσο κοντά που με αποσυντόνιζε...

-με νοιάζει Λίνα!!!! Μου αρέσεις που να πάρει... κατάλαβε το!!!... μόνο εσένα σκέφτομαι.... Μόνο εσένα θέλω!!

-ναι αλλά μετά το φιλί μας, στο σπίτι μου άλλα μου έδωσες να καταλάβω.... ( Είπα χαμηλόφωνα και κοκκίνισα αμέσως.... γιατί κάνεις μας δεν το είχε αναφέρει από τότε... και απλά έκανα πως δεν είχε συμβεί ποτέ )

- έχω αλλάξει Λίνα... τώρα ξέρω τι θέλω..... είπε και με έφερε ακόμα πιο κοντά του τραβώντας με από την μέση και ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου....

ήταν τόσο τέλειο και μοναδικό.... Στην αρχή ήταν γλυκό και ήρεμο... ενώ στην συνέχεια έγινε πιο έντονο και παθιασμένο..... είχε αρκετή διάρκεια... σταματήσαμε μόνο και μόνο γιατί έπρεπε να πάρουμε ανάσα...

μετά το φιλί μας , με κοίταξε στα μάτια και μου είπε...

-μου αρέσεις πολύ Λίνα.... Συγνώμη που άργησα.. αυτό έπρεπε να το είχα κάνει εδώ και καιρό... και πριν προλάβω να απαντήσω....

μας διέκοψαν οι φίλες μου που βγήκαν σχεδόν τρέχοντας από το μαγαζί... ( νωρίς το θυμήθηκαν χαχα :P )

Μόλις με είδαν να μιλάω με το Φίλλιπο πήραν όλες ένα πονηρό χαμόγελο....

Μας πλησίασαν και με ρώτησαν αν είμαι εντάξει... και αν θέλω να με πάνε σπίτι...

Πριν προλάβω όμως τα απαντήσω.. πετάγετε ο Φίλλιπος και λέει

-θα την γυρίσω εγώ την Λίνα σπίτι.... Δίπλα μένουμε...

Οι φίλες μου χαμογέλασαν πονηρά και μας χαιρέτησαν.... Εντωμεταξύ η Βίκη φεύγοντας μου έκλεισε και το μάτι... πράγμα που πρόσεξε ο Φίλλιπος και έβγαλε ένα μικρό χαχανιτό....

-πάμε? Με ρώτησε γλυκά

-ναι πάμε.... Είπα και πήγαμε προς το αυτοκίνητο..... μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα...

Μετά από λίγο φτάσαμε στο σπίτι...

με πήγε ως την πόρτα του σπιτιού μου.... ( τζεντλεμαν ο κυύριος Φίλλιπος :P )

Με πλησίασε και μου έδωσε άλλο ένα τρυφερό φιλί που με έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρη....

αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Φίλλιπο...

-μου αρέσει που έχω τέτοια επιρροή πάνω σου... μου είπε και με έκανε να ψιλό κοκκινίσω

Τα λέμε το πρωί όμορφη... καληνύχτα ... συνέχισε κλείνοντας μου το μάτι...

-καληνύχτα του απάντησα ντροπαλά και μπήκα μέσα στο σπίτι......

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου....

Μπήκα μέσα και αφού έβαλα τις πιτζάμες μου έπεσα με φόρα στο κρεβάτι μου...

ήμουν πολύ χαρούμενη!!! Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όλα αυτά έγιναν στην πραγματικότητα!!! Ήθελα να τσιρίξω από την χαρά μου!!!!

ήμουν τόσο χαρούμενη που δεν μπορούσα να κοιμηθώ!! Είχα πολύ υπερένταση... και περίμενα πως και πώς να ξημερώσει......

Την επόμενη μέρα.....