THE NEIGHBOUR

Άτιτλο κεφάλαιο 23

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η Στέλλα...

-δεν θα το σηκώσεις ε?

- όχι... είπα και έσκυψα το κεφάλι μου έχοντας μία λυπημένη έκφραση στο πρόσωπο μου που δεν πέρασε απαρατήρητη από τις φίλες μου....

-Εε μην είσαι έτσι.... Μου είπε η Βίκη...

-Πφφ δεν μπορώ βρε ΒΙικάκι μου.... Νομίζω πως είμαι λίγο υπερβολική.... Τον αγαπάω τον Φίλλιπο..... ίσως δεν έπρεπε να φύγω.....

-Είσαι χαζή??? ... καλά του έκανες.. μην σε θεωρεί και δεδομένη!!! Πετάχτηκε η Στέλλα....

Από την μεριά Φίλλιπου

Έφτασα στο σπίτι του Τεό....

Τα είπαμε για λίγο και αποφασίσαμε να τις αφήσουμε να ηρεμίσουν.. να τους δώσουμε χρόνο να χαλαρώσουν.... Και να μην τις ξανά στείλουμε....

Εγώ δεν συμφωνώ.... Δεν γίνεται να την αφήσω έτσι.... Αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή.... Έτσι και αλλιώς δεν απαντάει στις κλείσεις μου....

Από την μεριά κοριτσιών

Φτάσαμε στο νησί...

Είναι πραγματικά υπέροχο.... Και έχει πολύ κόσμο.....

.... Βρήκαμε την φίλη της βίκης και μας πήγε στο σπίτι που θα μέναμε... φαίνεται πολύ καλή κοπέλα.... Τακτοποιηθήκαμε και πήγαμε κατευθείαν στην παραλία...

Η θάλασσα ήταν υπέροχη και πεντακάθαρη.... Καθίσαμε αρκετή ώρα... και μετά πήγαμε για φαγητό.....

Κοίταζα συνέχεια το κινητό μου... καμία κλίση από τον Φίλλιπο....

Τόσο εύκολα με ξέχασε??? Σκέφτηκα.......

Έχουν περάσει τρείς ολόκληρες μέρες και δεν έχω καμία κλίση η μήνυμα από τον Φίλλιπο....

Τουλάχιστον ξέρω πως είναι καλά...

μου είπε η μητέρα μου πως εχθές είχε πάει για φαγητό στο σπίτι του.... Αλλά δεν κάθισε μαζί τους... θα έβγαινε με την παρέα του....

Τελικά αυτό ήταν...

Με ξέχασε........

Από την μεριά Φίλλιπου...

Δεν της έχω μιλήσει εδώ και τρεις μέρες...

Κοντεύω να τρελαθώ....

Κάθε βράδυ βγαίνω με τα αγόρια για πότο.....

θέλω να ξεχνιέμαι.... Αλλά μάταια...

ακόμα και μεθυσμένος εκείνη σκέφτομαι.....

πήρα την μηχανί μου και πήγα στο κλασικό μπαρ όπου με περίμεναν τα παιδιά.....

μπήκα μέσα και κάθισα στο τραπέζι με τους άλλους... πήρα ένα σφηνάκι και το ήπια μονορούφι...

θα την πάρω τηλέφωνο.. δεν αντέχω άλλο... είπα στα παιδιά που ήταν δίπλα μου...

πριν προλάβουν να μου πουν τίποτα βλέπουμε το τηλέφωνο μου που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι να δονείτε....

Με το που το βλέπω... ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου... και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σαν τρελή... δεν το πιστεύω!!!!!!!

ΗΤΑΝ Η ΛΙΝΑ!!!!!!!!!!

Βγαίνω βιαστικά έξω από το μαγαζί και το σηκώνω...