THE NEIGHBOUR

Άτιτλο κεφάλαιο 3

Ε όχι δεν μπορεί να είναι δυνατόν!!! τι κάνουν αυτοί εδώ?? σκέφτηκα

-εεε τι κάνουν αυτοί εδώ? !!???!! είπε η βίκη κοιτώντας μαρμαρωμένη προς τα αγόρια...

-Α γνωρίζεστε? Είπε ο αδερφός της μέσα από τα γέλια του..αφού γελούσε ακόμα με τα ρεζιλίκια μας....

-δεν μου απάντησες.... είπε με σοβαρό τόνο η βίκη

-πάμε μαζί ποδόσφαιρο ρε βίκη.... Εσείς ?? απαντάει ο Γιάννης.. και την κοιτάει με απορία

-βασικά ο Φίλλιπος είναι γείτονας της Λίνας... και έτσι γνωριζόμαστε πετάχτηκε ο κώστας

-α μάλιστα είπε αδιάφορα ο Γιάννης... τέσπα εμείς φεύγουμε... εσείς μικρά φρόνημα μην διαλύσετε το σπίτι όσο θα λείπω...

Εμείς από την άλλη δεν είπαμε τίποτα απλά προσπαθούσαμε να ξεκοκκινίσουμε από την ντροπή.... Ο Φίλλιπος από την άλλη με κοιτούσε με ένα χαζό βλέμμα σε όλη την διάρκεια της συζήτησης μέχρι την ώρα που έφυγε...

-δεν το πιστεύω αυτό που ζήσαμε μόλις τώρα ...είπε η βίκη ξεφυσώντας....

-γιατί εγώ μπορώ? Είπα και έπεσα με φόρα στο κρεβάτι...

-ποιος να το περίμενε ότι ο αδερφός μου θα κάνει παρέα με αυτούς τους ανόητους και πως θα τριγυρνάνε και σπίτι μου ...

-έλα μου ντε.....

Με αυτά και με αυτά πέρασε η ώρα γρήγορα... ήρθε η Στέλλα της είπαμε λεπτομερώς τι συνέβη... είδαμε μια ταινία που είχαμε πάρει από την προηγούμενη μέρα... χαιρετηθήκαμε και ξεκίνησε η κάθε μια για το σπίτι της... μιας και είχε ειδή νυχτώσει....

Στην διαδρομή για το σπίτι σκεφτόμουν ξανά και ξανά το σκηνικό στο σπίτι της βίκης.... Πόσο ανόητες φαινόμασταν? ρεζίλι γίναμε... ήταν ανάγκη μπροστά σε αυτούς? καλά όχι ότι με νοιάζει κιόλας σιγά τα σημαντικά πρόσωπα.... Απλά δεν αντέχω το δούλεμα που θα φάω.... Τώρα του έδωσα αφορμή να με πειράζει ακόμα περισσότερο ....πφφ....

Μόλις έφτασα σπίτι μου.... Ανέβηκα γρήγορα τα σκαλιά και πήγα προς το δωμάτιο μου όσο πιο αθόρυβα μπορούσα για να μην ξυπνήσω τους δικούς μου που κοιμόντουσαν......