THE NEIGHBOUR

Άτιτλο κεφάλαιο 32

Περιμέναμε .. περιμέναμε ... περιμέναμε....

Πήγαινα πάνω κάτω στους διαδρόμους σαν τρελή.... Και περίμενα με αγωνία...

Τα μάτια μου ήταν πρησμένα από το κλάμα και το πρόσωπο μου χλωμό...

Στο μυαλό τριγυρνούσαν όλες μας οι στιγμές... όλες μου οι αναμνήσεις με τον Φίλλιπο....

Τα πάντα... οι τσακωμοί μας , τα γέλια μας, τα πειράγματα μας.. όλα....

Ο Φίλλιπος δεν είναι απλά μια σχέση για εμένα... είναι η ζωή μου... είναι ο λόγος της ύπαρξης μου... είναι τα πάντα για εμένα... ο έρωτας μου...

Τρέμω και μόνο στην ιδέα πως μπορεί να τον χάσω....

Τον ΑΓΑΠΩ.....

Κάθισα στις καρέκλες έξω από το δωμάτιο και περίμενα με αγωνία...

Μετά από λίγο βγήκε έξω ο γιατρός.....

Μας είπε πως πάει κάπως καλύτερα.....

......................................................................

2 ημέρες αργότερα.....

Από την μεριά Λίνας...

Δεν έχω φύγει λεπτό από δίπλα του....

Περιμένω με αγωνία να ανοίξει ξανά τα μάτια του......

Οι γιατροί λένε πως πάει καλύτερα...

Εκεί που καθόμουν δίπλα του και του κρατούσα το χέρι ...

Ένιωσα να μου το σφίγγει ...

γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια....

Δεν το πιστεύω πως βλέπω ξανά αυτά τα υπέροχα μάτια του....

δάκρυα χαράς άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπο μου........

οι γιατροί δεν άργησαν να έρθουν...

του έκαναν τις απαραίτητες εξετάσεις και μετά από λίγη ώρα θα με άφηναν να τον ξανά δω.....

.................................................................

Από την μεριά Φίλλιπου....

Άνοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν στο νοσοκομείο....

Είδα την Λίνα να κάθετε δίπλα μου και να μου κρατάει το χέρι....

Ήθελα να της μιλήσω.. αλλά οι λέξεις δεν έβγαιναν από το στόμα μου... της έσφιξα ελαφρά το χέρι.... Με το που με κοίταξε ... άρχισε να κλαίει....

Τότε οι γιατροί μπήκαν γρήγορα στο δωμάτιο και την έβγαλαν έξω βιαστικά....

Προσπαθούσα να θυμηθώ τι είχε συμβεί.. όμως δεν μπορούσα....

Μετά από λίγη ώρα άρχισα να θυμάμαι.... Τα θυμήθηκα όλα....

Μόλις τελείωσα τις εξετάσεις.. ήρθε ένας γιατρός και μου έπιασε την κουβέντα..

- Είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος.... Μου λέει

- Ναι το ξέρω .. έφαγα γερό τρακάρισμα .. του απάντησα

- Δεν μιλάω για το τρακάρισμα ... μιλάω για την κοπέλα σου.... Σε αγαπάει πραγματικά... είχε τρελαθεί μέχρι να μάθει τι σου συνέβη και δεν έφυγε λεπτό από δίπλα σου... της λέγαμε να φύγει για να ξεκουραστεί έστω για λίγο..... αλλά δεν έφευγε... ήταν εδώ συνέχεια... δίπλα σου..

- Και εγώ την αγαπάω... του απάντησα και βγήκε από το δωμάτιο...

Μετά από λίγη ώρα μπήκε ξανά η Λίνα.....

*(• Γεια σας <3 <3 <3 μπήκε και αυτό το κεφάλαιο <3 <3 <3

• Ελπίζω να σας αρέσει <3 <3 <3 ξέρω είναι λίγο μικρό .. συγνώμη... <3 <3 <3

• Χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω ότι αρέσει σε αρκετούς από εσάς!! Πραγματικά με κάνουν πολύ χαρούμενη τα σχόλια σας!!! σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια!!! Είστε φοβεροί!!! <3 <3 <3

• Φιλάκια πολλά!!! <3 :* :) :D καλά να περνάτεεεε <3 :) :D :* <3 :) )