SİYAH HAYATLAR

S-9

Etrafı hafif sarmış olan günbatımının verdiği turunculuklar,martıların denizin üstünde uçuşması ve kulaklarımda çalan huzur verici müziğin sesi,saçlarım vapurda olduğum için ortaya çıkan hafif rüzgarla birazcık uçuşuyordu.İnsanların oluşturduğu karışık seslerle dolu ortamdan kurtulmanın çaresini kulaklıklarımda,hafif huzur isteğiminkini de günbatımı ve denizde bulmuştum.Öylesine,karşı tarafa geçiyordum.Sessiz bir kafe bulabilirsem oturup kitap okuyabilirdim,sıcacık kahvemin ve mis kokusuyla birlikte sessiz bir ortam ve kitap kulağa iyi geliyordu.

Kötü kız imajım vardı biraz,uzaktan görenler beni tanımayan insanlar için kötü kızdım,sarhoş erkeklere yada Çağkan gibilerine karşı sert kız,yaşlı teyzelere karşı terbiyesiz,çocuklara göre ürkütücü,annelere göre ergen ve asi kız.

Ama bunlardan hiçbiri değildim.

Kimdim ben?

İnsanların çoğu kişileri dış görünüşlerine,tercihlerine göre yargılayan kendilerinin çok masum olduklarını sanan bencil yaratıklardı.Onlardan olabildiğince uzak olan bir dünyam vardı ve ben onların dünyasına girmeyi istemiyordum.
Gerçek bir dostumun olmasını isterdim mesela ama insanlar buna izin vermiyor.
Güven duygusu diye bir şey artık yok benim için.Herkes kendi çıkarları için hareket edip birbirlerinin arkasından iş çevirirken nasıl gerçek biri bulabilirsinki?
Hep çocuk olmak isterdim,gerçek dünyayı görmemek kendi mutlu sonla biten masalımda yaşamak.Kötülük yoktu ki o zaman,en fazla kötü bir kraliçe olurdu.O zamanda zaten hep iyiler kaznırdı.

Sevmiyorum gerçekleri.

Çünkü acıtıyor.Diye karşılık verdi içimdeki ses.

Evet acıtıyordu.Hayatım acıtıyordu.

Annemi kaybetmiştim ben,herkesden güçlü olarak gördüğüm ilk aşkım babamı kaybetmiştim ben.

Şuanda herkes beni güçlü olarak görüyordu.

Ama babam gibiydim bende.

Siyah giyinip,bara gidip ya da günlerce milletin önünde ağlamayınca güçlü zannediyorlardı beni.

Oysaki ben hergece yorganın altında

Anneme,babama

İnsanlara,

Yalnızlığıma,

Siyaha,

Beyazın,mavinin kaybolduğu siyahın hükmettiği dünyaya,

Ağlıyordum.

Siyah olan sadece ben değildim

Herkes siyahtı

Araya karışmış maviler varsa bile

Araya karışmış beyazlar varsa bile

Hayat zamanla onlardan rahatsız olup

Üstlerinden siyahla geçiyordu

Ben kötü kız değildim

Sadece kaybolmuş maviydim ben

Siyahların içine alıp kaybettiği mavi

Kimim ben demiştim ya

İşte buyum.

Beni bunlardan ayıran ise omzumu dürten kişi oldu.Kafamı çevirdiğimde tanıdık siyah saçlar,siyah gözleri gördüğüme şaşırmıştım.
Kulaklığımı çıkartıp soru sorar gibi konuştum,

Yeni barmen?