UMUT

Tek Şans

Açtım ''Alo?'' dedim ciddi bir ses tonuyla, karşıdan gelen ses benim ciddiliğimin aksine biraz daha hüzülü ses tonuyla ''Kızım'' arayan babamdı onu hemen sesinden tanımıştım küçükken belki geri gelir diye o ince, huzur veren sesini beynime kazımıştım çocuk aklı işte. bamın sesini duyunca donakalmışım babam tekrar seslendi ''Kızım?'' bu ses burnumda bir sızıya yol açmıştı gözlerimin dolduğunu yeni fark ettim hemen kendimi toparlayıp '' Ne istiyorsun benden, numaramı nasıl buldun, bunca yıl aramadın sormadın şimdi neden arıyorsun? Seninle konuşmak bile istemiyorum'' dedim yüzüne kapattım. ardından telefonu tamamen kapatıp yatağımın üzerine fırlattım. Şimdi ise içimde ikilem içinde kalmıştım bir yanım ''Neden kapattın ki belki seninle konuşmak istiyor ve onca geçen yıllarını telafi etmek istiyor'' diyordu. Diğer yanım ise '' İyi ki de kapattım bunca yıl arayıp sormadı şimdi ise arayıp aklını karıştırmak istiyor bundan sonra arasa bile açmayacağım.'' ben ikilem içinde kalırken kendimi uykunu kollarına bırakmıştım. Sabah uyandığımda baş ucumda beni izleyen annemi gördüm O'na küçük bir tebesümle ''Günaydın, meleğim'' ben hep anneme ''Meleğim'' diye seslenirdim. Annemde aynı ifadeyle ''Günaydın, prensesim'' dedi. ''Hadi kalk bakalım uykucu aşağıda seni muhteşem bir kahvaltı ve biri bekliyor '' anneme soru soran gözlerle bakarak '' Biri, kim anne?'' diye sordum karşılığında aldığım cevap ise '' Aşağıya geldiğinde görürsün'' diye gülümseyip odamdan çıktı. Hemen ellerimi saçlarımın arasından geçirip banyoya gittim yüzümü yıkadıktan sonra, dişlerimi fırçaladım, kimin geldiğini bilmediğim için üzerine düzgün birşeyler giyip aşağıya indim. Herkese ''Günaydın'' dedikten sonra, salonun tam ortasında kim olduğunu bilmediğim uzun boylu kahverengi saçlı, ela gözlü bir adam vardı, anneme dönüp ''Bu kim?'' dercesine baktım. Annem güler yüzle yanıma gelip ''Azra, kızım.Bu Gökhan hani anlatmıştım dün akşam, seninle konuştuktan sonra onu arayıp herşeyi anlattım. Gökhan da bir kez daha seninle konuşmak istediğini yine kabul etmezssen tekrar tekrar deneyeceğini söyledi. Ben de onu kıramayıp seninle konuşması için kahvaltıya davet ettim. Senin için bir sorun var mı?'' dedi ben de '' Yok sorun değil. Kahvaltıdan sonra konuşuruz'' dedim.Daha sonra elimi uzatıp ''Ben Azra tanıştığıma memnun oldum'' dedim. Karşılığında ''Bende'' diyip elimi sıktı. Kahvaltımızı yaparken ben hep Gökhan Bey'i izliyordum, oldukça tedirgindi, galiba benim ne tepki vereceğimi merak edip endişeleniyordu. Sonunda kahvaltımızı bitirdik. Ben kahvaltıyı taoplamakta anneme yardım ederken annem Gökhan Bey'e koltuğa geçmesi için eliyle işaret etti. Kahvaltıyı topladıktan Gökhan Bey'in karşısına oturduk. Konuşmaya başlamadan önce anneme dönüp ''Annecim izin verirsen biraz yalnız konuşabilir miyiz?'' dedim. Annem de '' Tabi, tatlım'' diyip yukarıya çıktı. Annem gittikten sonra ikimizde birbirimize bakıyorduk daha doğru tepkilerimize bakıyorduk. Birkaç saniye sonra sessizliği bozan yine ben olmuştum. Boğazımı temizleyip söze başladım. '' Gerçekten annemi sevidiğine inanıyor musun?'' diye sorunca ''Hiç düşünmeden cevap verebilirim ki evet O'nu canımdan bile çok seviyorum çünkü sizin başınızdan geçen olayların benzerleri çocukluğumda benim de başımdan geçti o yüzden seni de, anneni de bu konuda çok iyi anlıyorum.'' dedikten sonra derin bir nefes daha alıp tekrar söze başladı. '' Sana söz veriyorum ki geçmişte yaşadıklarınızın hiçbirini size tekrar yaşatmayacağım ve size hepsini unutturacağım. Son olarak bu olaylardan sonra annenin hiçbir erkeğe güveni kalmadığını biliyorum ve annenin güvenini kazanacağım, ayrıca seninde bunun için elimden geleni yapacağım.'' dedi. Bende uzun süre yüzüne bakıp yalan söyleyip söylemediğine anlamaya çalışıyordum. Bu kez Gökhan Bey bozdu sessizliği '' Azra bir cevap almaya hakkım yok mu?'' kendimi toparlayıp ''Tamam o zaman sadece bir şans vereceğim eğer annemi bir an bile mutsuz edersen sonucuna ben karışmam, ayrıca annemi sevdiğini bana kanıtlayacaksın madem bu kadar kendinden ve sevginden eminsin görelim o zaman'' dedim.