UMUT

Uzun Aradan Sonra

............

Artık iki hafta olmuştu ve annem ayaklanmıştı bile iyice kendine geldi doktorun taburcu olabileceğini ve çıkmamamız için hiç bir sorun kalmadığını söyledi. Tabi ki bunu duyunca çok mutlu olmuştuk ve yine Gökhan abi her zamanki gibi yanımızdaydı her konuda yardımcı olmaya çalışıyordu ben annemin yanında kalırken Deniz ve Gökhan abi çıkış işlemleriyle uğraşıyorlardı. Annemi hazırladıktan sonra eşyaları toparlamaya başladım bir kaç dakika sonra işimi bitirmiştim. Denizler de çıkış işlemlerini tamamlamıştı artık çıkma, buradan kurtulma vaktimiz gelmişti, sonunda normal hayatımıza geri dönecektik. Deniz ve ben annemin iki elinden tutup hastaneden beraber çıktık. Gökhan abinin arabasına binerek evimize doğru yola çıktık. Yarım saat sonra eve gelmiştik hepimiz içeri girdik Denizler arabadan eşyaları getirirken bende annemi yatağına götürdüm, o kadar yorgundu ki hemen uyuyakaldı, bende sessizce odadan çıkıp aşağıya indim eşyaları getirmişler aşağıda beni bekliyorlardı yanlarına oturduktan sonra Gökhan abiye her şey için teşekkür ettiğimi söyledim tabi o da teşekkür etmeme gerek olmadığını, bunu yapması gerektiğini ve bizi annemi çok sevdiğini söylemişti. Ben de cevap olarak ''Ben de seninle bu konuyu konuşmak istiyordum ama anneme olanlar yüzünden konuşamadım annem biraz daha kendine geldiğinde ikinizle de konuşmak istiyorum.'' dedim. Galiba ne konuşacağımı anlamış gibi gözleri parlamaya başlamıştı. Mutlu bir şekilde ''Tamam.'' diye cevap verdi. Ve artık bu kötü anımızdan sonra hayata devam etmemiz gerekiyor. Yarıda kalan mutlu hayatımıza geri dönme zamanımız geldi.