SYNDROME

I

Kirpi kafasını salladı ve antika olan sandalyede doğruldu. Gecenin derin karanlığını aydınlatan ay ışığına bir süre baktı.

"Anlaşma yapıldı. Her gün biriniz söylediğim yerlere gideceksiniz. Unutmayın." Yıllar öncesinde terk edilmiş depoda sesi yankılandı.

O ve adamları burada yaşıyordu. Hepsi farklı bir geçmişe sahip olmakla beraber aynı üzüntüyü paylaşıyordu. Bazılarını ailesi terk etmiş ve bazıları da evde yaşadığı köklü tartışmalarda mağlup olup terk etmişti. Daha sonrasında hepsi tanışıp para için hırsızlık yapmaya karar vermişti. Kirpi onların en büyüğüydü ve lideriydi. Adından ziyade herkes ona 'Kirpi' diye seslenirdi.

Sessiz adımlarla adamlarına yaklaştı. Kendisine bile güveni yok olan bir adamın kendi adamlarına asla bir güveni olmazdı.

"Ayrıca... çaldığınız para, pul ne halt ise onları buraya getiriyorsunuz.

... Aksi bir olayda ne olacağını biliyorsunuz."

Kötü bir adam havası yaratmak için onun ihtiyacı olan tek şey bir göz kalemiydi.

"Biz bir takımız ve elde edilen herşey aramızda paylaşılacaktır. Unutmayın."

Sigara paketinden son sigarasını da yaktı ve dışarı çıktı.

Evet bu hırsızlardan oluşan bir takımdı ve bu görev birkaç gün sonra başlıyordu.

-Bu sadece hikayemin giriş kısmı ve ön bilgi, yeni bölüm yakında burada olacaktır. Yolda! 

Lütfen oylarınızı ve harikkaa yorumlarınızı eksik etmeyiniz. xx