BAŞIBOŞ SAATLER

Bazen her şey üst üste kötü olur

. Birden gözüne saat ilişti. Nasıl başarıyordu bunu ? Saatler öncesinden de kalksa muhakkak ki geç kalıyor, evden acel tecel çıkıyordu. Oflayıp poflayarak merdivenlerden inmeye başladı, işe geç kalmak istemiyordu. Arabasına atladı ve çantasının içinde delicesine anahtarını aramaya başladı. "Çıldırtacak beni bu anahtar ! Eskiden böyle miydi ? Yok yok düzen şart gerekirse boynuma bağlayıp gezicem." En sonunda anahtarını bulup arabasını çalıştırdı. Sıkıcı bir trafiğin ardından geç kalmaya ramak kala vardı iş yerine.

Asansör fobisi olduğu için asansöre binmek ne kadar ürkütücüyse, 7 kat merdiven çıkmakta o kadar eziyet vericiymiş. Söylene söylene katları birbir çıkıp masasına geçmiş. Toplantı için evrakları hazırlarken gözüne bir not ilişmiş. "Allah kahretsin! Psikiyatr ile randevum vardı ve tamamen unuttum." Gitmesem olmaz mı diye düşündü kadın gerekli dosyaları alıp toplantı odasına geçerken. Olağanüstü sıkıcı geçen toplantıdan sonra masasına geçip derin bir nefes aldı. Günün geriye kalan kısmında dosyalarla uğraşıp durdu. Sıkıcı bir iş gününden daha kurtulup arabasına bindi. Yine yetişmesi gereken bir yer vardı. Doğruca kliniğin yolunu tuttu. Bu kez geç kalmamıştı. " işte! " dedi kadın. " Hahaha ! Bu kez şans benden yana. Gecikmedim, belki de gün dönüyor ne dersin ?" dedi kendi kendine. Tam o esnada telefonu çaldı. Arayan psikiyatrdı :

- " Merhaba canım, bugün ki randevumuzu erteleme imkanımız var öyle değil mi ? Henüz işten çıkmamışsındır zaten. Geç kalmayı ne kadar çok sevdiğini biliyorum –Güldü- . Eski bir dostum bana sürpriz yapıp ziyaretime gelmiş."

- " Şeyyy, aslında ben...."

- " Tahmin etmiştim henüz çıkmadın bile değil mi ? O zaman randevuyu iptal edebiliriz. Görüşürüz, haftaya aynı gün. Mümkünse bir saat erken gel."

- " Ama ben..."

- " ...."

Telefon çoktan kapanmıştı. " Lanet olsun! Kırk yılın başında erken geliyorum, tam sevinecekken... Lanet olsun ! "