Trust the instinct. (Dutch)

Herdenking

Scott's p.o.v
De volgende ochtend haast ik me naar het vampieren huis. Ik was de laatste die daar kwam. De rest was er al, inclusief Brett en Parrish. Seth zit op een muurtje en Brooke zit op zijn schoot. De rest staat eigenlijk maar een beetje in een kringetje rond het muurtje heen.

Als Brooke mij ziet springt ze van Seth's schoot, zet haar handen op het muurtje en maakt een radslag het gebouw in. Dan pas ziet de rest me. Ik ren naar ze toe en spring snel achter Brooke aan. Seth en Brooke wisten precies waar we moesten zijn.
Op een gegeven moment hoor ik een klein stemmetje achter me. "Brooke?" Piept het. Ze draait zich met een ruk om. "Levi!" Roept ze. Hij komt op haar afgerend en omhelst haar. Hij doet hetzelfde bij Seth, die begint te lachen. Het jongetje is hooguit acht jaar. Misschien zelfs wel veel jonger. Seth tilt het op en zet hem op zijn schouders. "Wie is de nieuwe baas?" Vraagt Brooke aan Levi. "Rylan." Zegt hij. Brooke grijnst. "Dan gaat dit een heel stuk makkelijker worden dan gedacht." Zegt Seth. "Waar is mijn broer?" Vraagt Brooke aan Levi. "Bij het offer aan papa en opa Wren." Zegt Levi. Brooke valt even stil "Papa Gideon en opa Wren hebben het verdiend." Zegt ze uiteindelijk. Gideon was haar broer, dat heeft ze gezegd. Dan zal Wren wel haar vader zijn.
"Levi, dit zijn Scott, Liam, Kira, Stiles, Parrish en Brett." Zegt Seth, een voor een wijzend naar ons. "Jongens, dit is Brooke's neefje: Levi." "Oké, ik zal het onthouden." Zegt Levi. Seth zet Levi weer op de grond neer. Brooke pakt Levi's kleine handje vast. "Breng ons maar naar Rylan." Zegt Brooke.

"Is dit de zoon van dat stomme mens van gisteren?" Vraagt Stiles aan mij. "Nee, die had geen kinderen. Dit is denk ik de zoon van haar broer." Zeg ik. Ik loop door naar Seth. "Is dit de zoon van Brooke's broer Gideon?" Vraag ik. "Ja. Gideon heeft ook nog een ander zoontje en een dochtertje. Het meisje is zes en het jochie net een paar maanden oud. Vergeleken met onze leeftijden dan. Omgerekend zal er wel een nul achter komen." Zegt Seth. "Dat is stom. En zijn vrouw dan?" Vraag ik. "Lucy en Gideon waren een geweldig koppel samen. Allebei echt hele aardige mensen. Toen Gideon net overleden was heeft ze zich sterk proberen te houden, om te zorgen dat haar kinderen zo min mogelijk pijn voelden. Ze is een waardig mens." Zegt Seth. Ik knik. "Goed om te weten." Zeg ik zacht, en loop weer naar Stiles toe.

Brooke's p.o.v
Levi leidt ons naar de kamer waar het offer is. "Blijven jullie buiten? Dit ligt best gevoelig." Zeg ik. Iedereen knikt, zelf Seth. Levi en ik lopen samen rustig naar binnen.
In de ruimte, zitten mijn broer, nicht Lin en schoon zus Lucy met haar dochtertje naast zich en zoontje in haar armen. "Mama?" Begint Levi zachtjes. Lucy kijkt om. Als ze mij ziet staan staat ze op, loopt naar ons toe en slaat haar armen om me heen. "Godzijdank dat je nog leeft." Zegt Lucy. "Daisy had al deze mannen van andere families opgeroepen. En dankzij jou zijn ze eindelijk...." Begint Lucy, maar ik onderbreek haar. "Het was echt geen probleem. Alles om mijn familie veilig te houden." Zeg ik. Ze gebaart me om mee te komen.

In de ruimte, zijn drie podiums. Het zijn grote cilinder vorm geslepen stenen met ieder een diameter van op z'n minst twee meter. Een voor mijn vader Wren rechts. Een voor mijn broer Gideon in het midden. En een voor alle andere gevallenen links.
Ondanks dat mijn broers geen volbloed vampieren waren, waren ze toch zo geliefd. Veel bloemen, tekeningen en andere dingen lagen op de stenen. Toen ik naar Gideon's steen toe liep, zag ik pas wat Gideon's dochter Amelia aan het doen was.
Ze wat met een andere steen een tekening in de steen aan het maken, en kleurde hem vervolgens in met gekleurde papjes. Toen ik zag wat er op de tekening stond, liep er een traan over mijn gezicht. Amelia haf iedereen getekend. Gideon, Lucy, Levi, zichzelf, haar jongere broertje Gilan. (Die ze trouwens inderdaad naar Gideon hebben vernoemd). Maar ook Rylan, Lin alle andere neefjes en nichtjes, ooms en tantes. En ik. Maar naast mij stond nog iemand. Bij iedereen stond al een naam er in gekerfd, behalve bij deze jongen. Ik ga op mijn knieën naast Amelia zitten. "Wie is dat?" Vraag ik. "Seth." Zegt ze. Een glimlach verschijnt om mijn mond. "Ze is er al de hele tijd over bezig." Zegt Lucy. Ik draai me om en sta weer op. "Amelia en Levi zijn niet de enige die hem als familie beschouwen." Zegt ze. Ik grijns en geef Levi een aai over zijn bol. "Misschien is hij dat over een paar jaar ook wel." Zeg ik. Lucy grijnst. "Heb ik iets gemist?" Vraagt ze. Ik lach. "Zo'n week terug." Is alles wat ik zeg. "Ik hoop voor je dat jou romance een happy end heeft." Zegt ze. Ik sla mijn armen om Lucy heen. "Hij stierf om jou en je kinderen te redden. Een mooier einde kunnen velen van ons zich niet wensen." Zeg ik. "Daar ga ik mee akkoord." Roept Lin. "En jij stierf bijna toen je Levi wilde redden. En daar ben ik je eeuwig dankbaar voor." Zegt ze. "Je moet Seth bedanken. Niet mij. Seth is uiteindelijk ook degene geweest die hem heeft verdreven." Zeg ik. "Maar jij ook. Voor deze ene keer mag je best even aan jezelf denken." Zegt ze.

Ze geeft me een steen. Ik wist precies wat ik moest doen en loop als eerste maar de steen van alle gevallenen toe. Ik kerf mijn naam in het harde steen en loop dan door naar die van mijn vader. Ook al was hij niet mijn biologische vader, zo voelde hij wel aan. Ook daar kerf ik mijn naam in. En dan loop ik door naar mijn broer in het midden. Ik kerf mijn naam onder de tekening van Amelia. Ze kruipt dicht tegen mij aan. Seth's naam staat nu ook erbij. "Seth zou het vast wel willen zien." Zeg ik tegen Amelia. "Waar is hij?" Vraagt ze. "Op de gang." Zeg ik. "Mag ik hem gaan halen?" Vraagt ze. "Van mij wel hoor. Moet je even aan mama vragen." Zegt ze. "Dank je wel tante Brooke." Zegt ze. Ik glimlach als ze opstaat en naar haar moeder toe loopt, om te vragen of Seth naar binnen mocht komen. Lucy kijkt mij even aan, en als ik knik dat ik het prima vindt, zegt ze ja. Amelia loopt door de grote deur naar buiten.

Seth's p.o.v
Ik zie een klein meisje door de deur naar buiten komen. "Seth!" Roept ze als ze me ziet. Ik hurk als ze naar me toe gelopen komt. "Ik heb iets gemaakt. Tante Brooke zei dat je het vast wel zou willen zien." Zegt ze.
Als ik op sta, pakt ze mijn hand vast. Ik gebaar de anderen om te blijven staan als Amelia me naar binnen trekt. Ik zie Brooke, Lin, Lucy en Rylan samen praten. Levi hield Gilan vast en zat aan de rand van de ruimte tegen de muur geleund. Amelia trekt me mee naar de grote steen in het midden. Ik zie Brooke vanuit een ooghoek opstaan en naar ons toe lopen. Als Amelia stopt, kniel ik. Ik kijk naar de tekening. Iedereen staat er op. Gideon, Lucy, Levi, Gilan, en nog veel meer mensen. En aan de rand staan Brooke en ik. Ik. Ik glimlach.
Een warme hand plaatst zich op mijn schouder. "Wat een mooie tekening." Zeg ik tegen Amelia. "Denk je dat je mij ook kan leren hoe je zo kunt tekenen?" Vraag ik. "Ja." Zegt ze. "Maar eerst maak ik deze af." Zegt Amelia. "Doe maar rustig. Ik heb alle tijd." Zeg ik tegen haar. Ik sta op en sla mijn arm om het lichaam van Brooke heen. "Laten we zaken gaan handelen." Zegt Brooke. Rylan loopt de grote deur van de kamer al uit, en gebaard ons om mee te komen.