Trust the instinct. (Dutch)

Brandwonden

Seth's p.o.v
Brooke was een vampier, ze had naar huis kunnen vliegen, of kunnen rennen, aangezien ze supersnelheid had. Maar ze wacht op mij. Ze liep in plaats van rennen. Ik liep met haar mee. Niet omdat ik niet kon rennen, maar omdat ik met haar wou praten.
"Weet je, ik heb tijdens mijn hypnose door de dread doctors een hele hoop fout gedaan. Maar ik kon daar verder niets aan doen. Nu word het me nog steeds verweten. Kijk maar naar de opmerking die Liam maakte. Het feit dat Stiles me raar aankijkt als ik bij jou in de buurt ben. Kira heeft steeds als ik langs haar loop haar hand op haar riem." Vertel ik. "Ik denk dat ze mij ook niet vertrouwen." Zegt ze. "Wat bedoel je?" Vraag ik haar. "Het is net alsof jij de enige bent die zich in mij interesseert." Zegt ze. "Maar dat is omdat je mij al goed kent. En hun nog niet." Merk ik op. "Het zijn goeie gasten." Vertel ik. Ze kijkt naar de grond.

"Het deed me pijn toen je dat zei." Zeg ik.  "Wat zei?" "Dat je bij een vriend woonde. En dat je naar je oom en tante wilde." Zeg ik. "Dat wil ik niet." Zegt Brooke. "Waarom zei je het dan?" "Omdat ik anders als een weesje zou overkomen, en dat wilde ik niet." Zegt Brooke.

We komen op een open plek. Het is de rand van het bos. Onder ons ligt de stad. Alle lichtjes zijn super mooi. Brooke komt naast me staan. En dan draait ze zich zo, dat ik door de duisternis heen, recht in haar ogen kijk. Ik kijk naar haar handen. Haar vingertoppen zijn verbrand. "Je zou naar Deaton moeten gaan. Misschien als je snel bent kan hij je nog helpen." Zeg ik. Ze pakt mijn arm vast. "Hou je vast." Zegt ze. Nog voor ik een weerwoord kan leveren, trekt ze me mee, en rent ze op supersnelheid naar Deatons praktijk.

Brooke's p.o.v
Op het moment dat we de praktijk bereiken, parkeert Deaton net zijn auto. Hij schrikt als hij ons op ziet doemen. "Het spijt me, ik wou je niet laten schrikken." Zeg ik snel. Hij knikt, maakt de deur open, en gebaart ons naar binnen.
Eenmaal binnen, vraagt hij meteen naar het probleem. Ik steen mijn hand naar voren. "Heiligheid brandwonden?" Vraagt hij. Ik knik.
Deaton gebaart Seth dat hij op een stoel moet gaan zitten, hij schuift de stoel richting de behandel tafel. "Ga op zijn schoot zitten." Zegt hij tegen mij. "Waarom?" Vraagt Seth. "Omdat dit pijn gaat doen, en jij sterk genoeg bent om haar tegen te houden." Zegt Deaton.

Ik ga op Seth's schoot zitten. Hij pakt mijn armen vast. Om de een of andere reden, vond ik dit fijn. Het stelde me gerust, zijn warme handen op mijn koude lichaam. Het voelde vertrouwd. Alsof hij meer was.

Scott's p.o.v
Deaton belde me dat hij een belangrijk geval had, en dat ik zo snel mogelijk moest komen. Ik sluit mijn motor af en liep de praktijk in. Hij had me opgedragen alles dicht te gooien. Dus hing ik het bordje op gesloten, sloot de deur af, maakte het poortje naar de balie dicht, en liep de behandel kamer in.

"Scott, wil je me het kambja kruid uit de voorraad pakken?" Vroeg Deaton mij. Snel liep ik naar de voorraadkast. Op zoek naar het glazen potje met het bloed rode kruid.

Seth's p.o.v
Ging het haar pijn doen? Ja. Ja, dat zei Dr. Deaton net. Maar hoeveel pijn? Een wespensteek? Alsof je hand er word afgehakt? Of nog erger, alsof ze in het zonlicht kwam of meer heilige dingen aanraakte?
Voelde ik het ook? Ja. Waarom? Omdat ik om haar geef. Maar ik moest mijn pijn omzetten in kracht.
Als Scott terug de behandel kamer in loopt, pakt Deaton een soort bakje. Hij doet wat van het kruid er in en mixt het met andere dingen.
"Levensbeschouwing?" Vraagt Scott. Brooke knikt. "Scott, als jij haar armen vast houdt, dan kan Seth haar tegenhouden van vallen of opstaan." Zegt Deaton.
Ik laat haar onderarmen los, en leg mijn armen om haar middel. Scott pakt haar Armen vast, en drukt ze tegen de tafel. Als Deaton met een soort brander en het kruid dichterbij komt, zet ik kracht. Hij doet het middeltje in de brander. Als hij de knop indrukt, komt er roodkleurig vuur uit.
"Dit gaat pijn doen." Waarschuwt hij Brooke. Ze knikt, en Deaton brengt het vuur bij haar vingers.

Ze gilt het uit van de pijn. Ik druk haar stevig tegen mijn lichaam aan als ze probeert te ontsnappen. Ik zie dat ook Scott moeite heeft om haar vast te houden. Vervelend genoeg, duurt het best lang. Ik merk dat ze moe begint te worden. Haar vingers zijn zwart. Deaton houdt snel op, en pakt een doekje met wat Alchohol. Hij veegt het zwarte spul van haar vingers af. Vreemd genoeg, zijn haar vingers weer helemaal de oude.

"Het heeft gewerkt!" Zeg ik opgelucht. Ze knikt. Ik voel haar naar adem snakken, iedere keer dat ze inademt. Deaton maakt intussen de brander schoon. Ook Scott gaat zitten. "God wat ben jij sterk!" Zegt hij. "Niet zeggen!" Zeg ik snel, half serieus en half voor de grap. "Sorry, ik zal geen heilige woorden proberen te gebruiken." Zegt hij op dezelfde manier. Ik voel aan de schouders van Brooke dat ze lacht.
"Ga naar huis, en slaap. Slaap zo veel mogelijk, dan zul je het morgen niet meer voelen." Zegt Deaton. Brooke knikt weer, alsof ze de kracht niet heeft om te praten.

Ik draag haar naar huis. Omdat ze in de praktijk al in slaap is gevallen. Ze is licht, dus houd ik het eind wel vol.

Eenmaal in mijn huis, besluit ik haar in mijn bed te leggen, en zelf op de bank te gaan liggen. Ik had dit al eerder voorgesteld, waarop ze hevig geprotesteerd had. Nu had ze geen andere keuze. Dan had ze maar niet in slaap moeten vallen.