İzlendiğimi farkettiğimde çoktan adımlarım hızlanmıştı.
Son iki haftadır takip edildiğimi hissedebiliyordum ama sanki yıllardır benimle olan birşeymiş gibi geliyordu.Açıkçası iki haftadır da 17 yıldır da bir zararını görmediğim için aileme söylememiştim.Sadece sokakta yürürken ensemde oluşan karıncalanma hissi ve üzerimde hissettiğim bir çift göz rahatsız ediciydi.
Şimdi bakınca,takip edildiğimi sıradanmış ve herkesin başına gelen birşeymiş gibi söylemem biraz ürkütücü.Altından çıkacak birşey varsa o da geçen ay eski sevgilimin evine gizlice girip odasını dağıtmam ve aynasına da küçük bir not bırakmamdır diye düşünüyorum.Hah.
Kapişonumu kafama geçirip köşeyi döndüm ve cebimden anahtarımı çıkarıp elimden gelen en az sesle kapıyı açtım.Annem iki üç gündür rahatsızdı ve uyuyor olabilirdi.Sessizce içeriye girip kapıyı kapattım.Parmak ucumda yürüyerek odama gidiyordum ki salondan gelen sesle durmayı tercih ettim.Babam da evdeydi.Garipti çünkü izinli olduğunu hatırlamıyordum ve işten eve geldiyse annemin durumu ciddi olmalıydı.Sırt çantamı çıkarıp koridora koydum ve salona doğru ilerledim.
"Hayır Koray söyleyemeyiz annesine söz verdim!"
Kapıyı hafif aralamıştım ki olduğum yerde kalıp dinlemeye karar verdim.Bir gözümü kapıya dayadım ve irkildim.Annem koltuğa oturmuş ağlıyordu,babam sadece işte giydiği kıyafetleriyle ayaktaydı.Acil bir durum için apar topar çıkıp eve geldiği belliydi.
Babam pes etmiş gibi anneme doğru eğildi ve göz teması kurdu.
"Didem onu senin kadar sevdiğimi biliyorsun.Kılına zarar gelsin istemiyorum ama artık güvende tutamayız."sesini alçaltıp anneme biraz daha yaklaştı"Evi bile gözetliyorlar ikimizi geçtim ona birşey olmasından endişeliyim anlıyor musun?"
Annem gözlerini sildi.Merak etmeye başlamıştım.Bahsettikleri kişinin kim olabileceğini hızlıca gözden geçirdim ama komik bir şekilde aklıma benden başkası gelmiyordu.
"Bizden nefret edecek."derken yeni gözyaşları yüzünü yıkamaya başladı annemin."Peki Asel'in geçmiş kaydının olduğu dosyalar güvende mi?"
Dosya mı?Ağzım hafif aralık nefesimi hızla dışarı vererek bekledim.
"Evet.Annenlerin evindeki kasada.Oraya hiç gitmediğimiz için bulamazlar diye düşündüm."
Annem babama sarıldı.
"Teşekkür ederim.Asel'i kızımızmış gibi sevdiğin için."
Kapıyı bırakıp ağzım hafif aralık geriledim.
"Kızımızmış gibi."
Gözlerim dolmadı değil.Kulaklarımda aynı sözler çınlamadı da değil.Yine de son iki senedir şüphelendiğim şeyler vardı.Vay anasını, bu şüphelenmekle aynı şey değildi,gerçekti.Bendeki şok etkisi tahmin ettiğimden fazlaydı,dosyaları görmem gerekiyordu.Kendim görmem gerekiyordu.Yoksa inanamazdım.
Gözlerimi kırpıştırıp tekrar kapişonumu taktım ve sırt çantamı bıraktığım yerden aldım.Geldiğim gibi sessizce çıktım evden.
Elimi çantamın ön tarafına atıp kalan parama baktım.Çok da zengin bir aile sayılmazdık ve bana verilen harçlık hep belirliydi.Taksiyle anneannemlerin evine gidebileceğim kadar param yoktu.Durağa yaklaştığım için sorun etmedim.İlk kez şans benden yanaydı da durağa adım atar atmaz otobüsün geldiğini gördüm.Hızla içine girip kendimi eskimiş koltuklara attım.
Cam kenarına oturmuştum.Annem de,yani annem bildiğim insan da arabayla yolculuk yaparken hep cam kenarını ayırırdı.Bu kadar soğukkanlı olmamın sebebi kandırıldığımı düşünmemem,böylesine tatlı insanların bana zarar vermeyeceğinden emin olmamdı.Dediğim gibi şüphelendiğim birsürü şey de vardı.Tüm o beni uyudu sanıp fısıltıyla konuşmalar,son zamanlarda sokağa çıkmamla ilgili fazlasıyla yasak koymalar,sürekli birileriyle yapılan görüşmeler...Birşeyler döndüğünün farkındaydım.Evlatlık olabileceğimi düşünmüştüm,hatta en ince detayına kadar.Belki gerçek annemle babamın durumu yoktu ve rahat yaşamamı istedikleri için şimdiki ailemin yanına vermişlerdi.Belki de tek gecelik ilişki sonucu dünyaya gelmiştim,hiç istenmemiştim.Filmlerdeki dizilerdeki gibi bağırıp çağırmayacaktım,şimdiki ailemden nefret etmeyecektim.Nasıl edebilirdim ki?Onlar bana gerçek anne baba sevgisini hissettirmişti.Sadece cevaplanması gereken birçok sorum vardı.Belli ki alacağım tüm doğru cevaplar da saklanan dosyalarda gizliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp
Teen FictionDoğruyu bulmaya çalışırken kaybolmuş bir kızın hikayesi. "Hiçbirşeyi bilmediğin,emin olmadığından ve kimseyi sevmediğin halde gülümsemek zorunda olmak benim durumumu açıklar sanırım. Bu, parmak uçlarınızdan başlayıp her hücrenizi alevlendirecek sess...