Κεφάλαιο 51ο

340 31 7
                                    

"Η ζωή δεν είναι πρόβα. Η κάθε μέρα είναι πρεμιέρα" 


Π. Ντάνιελς

Loren's Point Of View

«Χριστέ μου, είσαι εδώ. Είσαι πραγματικά εδώ.» Με σήκωσε στην αγκαλιά του, σφίγγοντας με αρκετά.Τα πόδια μου είχαν κλειδώσει γύρω από τη μέση του και τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του, κρατώντας τον μέσα στην αγκαλιά μου, ενώ το κεφάλι μου το είχα μέσα στο λαιμό του, μυρίζοντας το υπέροχο άρωμά του. Το άρωμα που μου είχε λείψει τόσες μέρες.

«Είμαι εδώ αγάπη μου, ήρθα.» έλεγε και ξανά έλεγε λες και δε το πίστευε ούτε καν ο ίδιος, πως βρισκόταν εδώ. Αφού χαλάρωσα λίγο, κατέβηκα από την αγκαλιά του και τον τράβηξα μέσα στο σπίτι. Έκλεισα τη πόρτα, και έπειτα με τράβηξε από τη μέση , φέρνοντας τα σώματά μας τόσο κοντά ώστε να μην υπάρχει καθόλου κενό ανάμεσά  μας και κόλλησε τα χείλη μας. Ήταν ένα τόσο δυνατό, παθιασμένο φιλί, που σίγουρα θα αναπλήρωνε λίγη από την θλίψη όλων αυτών των ημερών. Δε θα έφευγε όμως όλη αφού ήταν τόσα πράγματα που ήθελα να κάνουμε, τώρα που τον είχα κοντά μου, που ούτε που κατάλαβα πως βρεθήκαμε στη κρεβατοκάμαρα, εγώ ξαπλωμένη στο κρεβάτι και εκείνος από πάνω μου, να συνεχίζει να με φιλάει. Απολάμβανα τα φιλιά του, τα χάδια του, το κορμί του. Ήθελα να τον έχω πάντα μαζί μου, να μπορώ να τον φυλάω όποια στιγμή θέλω, να μπορώ να τον αγγίζω όπου και όποτε θέλω, να μπορώ να τον έχω μόνο για μένα. Αλλά ξέρω πως αυτό δε μπορεί να γίνει αφού έχει και αυτός έχει ζωή, έχει μια καριέρα που πρέπει επίσης να κοιτάξει, και τέλος έχει και εμένα , όπου δε μπορώ να του πω τι να κάνει. Κάνει αυτό που αγαπάει και δε μπορώ να τον σταματήσω, γιατί ξέρω πως θα ένιωθε αν του έλεγαν να σταματήσει να κάνει αυτό που ποθεί ιδιαίτερα.

Είχαμε σταματήσει τα φιλιά και τώρα ήμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά στο κρεβάτι. Είχαμε βγάλει τα ρούχα μας και με είχε μέσα στα χέρια του, το κεφάλι μου να είναι χωμένο μέσα στο λαιμό του, ενώ το ένα χέρι του με χάιδευε απαλά στη πλάτη. Υπήρχε μια χαρούμενη ησυχία, οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν οι αναπνοές μας. Πήγε να με πάρει ο ύπνος, αναπνέοντας το άρωμά του, όταν ξαφνικά τον άκουσα να μιλάει.

«Μου έλειψες τόσο πολύ, το ξέρεις;» μου ψιθύρισε στο αυτί, νιώθοντας τη ζεστή ανάσα του να με ανατριχιάζει.

«Και εμένα μου έλειψες Χάρρυ. Πάρα πολύ» απάντησα και του άφησα ένα φιλί στο λαιμό του. Τον ένιωσα να αναστενάζει και τον ξαναφίλησα.

Bailando(Harry Styles Greek FanFiction)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora