Bailando(Harry Styles Greek FanFiction)

Κεφάλαιο 28ο

Halo!!!Άλλο ένα κεφάλαιο , μιας και δεν εχω παει σχολειο αυτες τις μέρες, γιατί είμαι αρρωστη..οπότε αυτό που θα περιέχει αυτό το κεφάλαιο μη σας παραξενέψει..Θα είναι σύμφωνα με πως είμαι ψυχικά, σωματικά αλλά και συναισθηματικά..Ποιος εχει γενεθλια τη δευτερα???ναι ο καλος μου γίνετε 22!! :'(

Enjoy  xx

Τραγούδια:

1.Love Me Like You Do- Ellie Goulding

Loren's Point of View

Σας έχει τύχει ποτέ να νιώσετε πως κάποιος ξεριζώνει τη καρδιά σας, με κάτι που έχει πράξει ή που έχει πει; Σας έχει τύχει να νιώσετε  πως χάνετε ένα κομμάτι από τη ζωή σας; Πως όλη η ζωή σας καταστρέφετε μόνο και μόνο, διότι αποχωρίστηκες κάτι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό; Αν όχι τότε σας εύχομαι να μη το ζήσετε ποτέ. Γιατί εγώ το ζω ακριβώς τώρα! Νιώθω πως κάτι μέσα μου λείπει και αυτό με σκοτώνει. Νιώθω πως η ζωή μου έχει τελειώσει μετά από αυτό που έζησα. Μόλις έχασα το άλλο μου μισό, και αυτό που πονάει πιο πολύ είναι το ότι δεν έχω ιδέα αν θα τον ξαναδώ ; ή το ότι πριν φύγω τον είδα που έκλεγε; Μα φυσικά και είναι το δεύτερο. Ένιωσα ότι κάτι μέσα μου ράγισε μόλις τον είδα σε τέτοια κατάσταση. Αλλά θα μου πείτε γιατί εγώ ήμουν καλύτερα; Όχι, αλλά δεν ήθελα η τελευταία φορά που θα τον έβλεπα να ήταν έτσι..Δεν ήθελα να τον βλέπω να κλαίει..Δεν ήθελα να κλαίει, για μένα.

Κάθομαι στο κάθισμα του αυτοκινήτου τη μητέρας μου και σκέφτομαι όλα αυτά που έχουν γίνει μέσα σε μόνο 5 λεπτά. Η συζήτηση, το φιλί, η μάνα μου, το χαστούκι, το τελευταίο φιλί και …ο αποχαιρετισμός.Αλλά η τελευταία φράση του είναι που με κάνει και τον σκέφτομαι συνέχεια,

«Θα σε βρω Loren.Και όταν έρθει αυτή η στιγμή θα είναι μόνο δικιά μου. Εντάξει μωρό μου; Μόνο δικιά μου»

 Πραγματικά αυτά τα λόγια που είπε με κάνουν ακόμα και τώρα να δακρύζω. Από τη πρώτη στιγμή που τον είδα αυτό το παιδί, κάτι ένιωσα μέσα μου.  Λες να είναι αυτό που μου έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή; Μήπως είναι αυτός είναι ο έρωτάς μου, και το μόνο που γίνετε είναι να με παίρνουν μακριά του; Ίσως αυτός  άνδρας είναι αυτός που θα με σώσει από αυτή τη ζωή;

Όλη την ώρα κοιτούσα έξω από το παράθυρο, σκεφτόμενη αυτόν. Το αστραφτερό χαμόγελό του, τα καταπράσινα μάτια του, τις καστανές μπουκλίτσες του, ΑΥΤΟΝ. Σκεφτόμουν ΑΥΤΟΝ. Δεν κατάλαβα πότε φτάσαμε , μέχρι που ξαφνικά η πόρτα μου άνοιξε και με τράβηξε η μητέρα μου από το μπράτσο. Τώρα πια τα δάκρυα είχαν στερέψει. Το μόνο που έκανα είναι να έχω σκυμμένο το κεφάλι, μη θέλοντας να την αντικρίσω, αυτήν και το σίγουρα νευριασμένο βλέμμα της.