Virus is coming!

Hoofdstuk 6

TIP: Probeer dit ook te lezen met de soundtrack! :)

'Zeg eens AAAA.' , zegt de dokter. 'Deze is ook clean!' . De dokter zegt dat ik bij de rest van mijn groep mag staan. 'En wat hebben ze over jou gezegd?', vroeg Felix zeer nieuwsgierig. 'Gewoon, dat ik clean ben of zoiets.', zei ik terug. Nelle onderbrak ons en zei: 'Kijk nu is Ryen aan de beurt.'. Ryen lijkt niet op zijn gemak. Zijn ogen zien helemaal rood en hij is doorweekt van het zweet. De arts kijkt ook in zijn mond en trekt zijn hand meteen terug. De arts kijkt verschrikt in de ogen van Ryen. Opeens ontstaat er paniek tussen de artsen. Ze schreeuwen iets naar de agenten die meteen daarna Ryen neerschieten. Er ontstaat daarna ook paniek onder ons en meteen ook in de menigte. Ik kijk verschrikt naar het lijk van onze vroegere klasgenoot. Nelle durft niet te kijken en draait zich om. 'Als er een is zullen er zeker en vast meer zijn!' , roept een arts. Daarna roepen een paar agenten: ' EVACUEER IEDEREEN, EVACUEER!!!' . Iedereen loopt kriskras door elkaar en ik word meegesleurd door de menigte straat in straat uit. Ik drum mezelf door de menigte en duw de voordeur van de gevel open. 'Dyorn, daar ben je, eindelijk!', zei mijn ma terwijl ze mij vastnam en knuffelde: 'Ik was zo ongerust. Op het nieuws zei men dat we moesten evacueren en op het dorpsplein verzamelen. Ik heb de koffers al gemaakt.' . Zonder twijfelen nemen we de koffers en renden we de deur uit. Met de auto kunnen we niet want op de straten loopt een grote menigte mensen. Wij drummen ons ertussen en omdat ik zo snel mogelijk op het dorpsplein wil aankomen loop ik zo hard ik kon: ' Rechts, links, rechts, links, rechts, links!' . Al snel merk dat ik te snel aan het lopen ben voor de rest van het gezin. Ik kijk om en zoek aandachtig naar mijn ouders en broers maar het is onbegonnen werk, het is als zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar wat ik wel opmerk is dat de menigte alsmaar sneller begint te lopen. Sommige personen kijken alsmaar onrustig achter hun alsof iets hen achtervolgt. Ik bemerk angst in de ogen van de mensen. 'Ma, pa, broers.' ,  schiet me opeens weer te binnen. Ze zitten daar nog steeds achteraan de groep. Plots hoor ik een stemmen gillen. Die stemmen komen mij bekend voor. 'Ma, pa!!!' . Zonder na te denken loop ik naar achteren. De mensen kijken me raar en verschrikt aan. Ik hoor zelfs een zware mannenstem roepen: 'Nee, ga daar niet heen jongen!' . Toch blijf ik zonder twijfelen doorlopen. Door de mensen heen zie ik een glimp van wat er allemaal achteraan de groep afspeelt. Ik zie een van mijn broers. 'Gelukkig ze leven nog, maar waar is de rest?' , denk ik bij mezelf. Mijn broer merkt mij ook op. Hij roept iets naar mij maar ik kon het niet goed verstaan. 'WAT!' , roep ik terug. Op dat moment valt mijn broer alsof hij over iets struikelde. Toen de menigte wat uiteenging zag ik goed wat er met mijn broer was gebeurd. Aan het eind van zijn been klemt iets dat leek op een hand zijn voet vast. Het monster waarvan de klauwen waren was haast niet te beschrijven. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Het lijkt wel een mens maar dan zo uitgemergeld dat je zijn beenderen kon zien. Zijn rug is helemaal kromgetrokken en hij is bedekt met geelbruine schimmels. In zijn mond, die bedekt is met bloed, zitten vlijmscherpe tanden. 'Net als in mijn droom!' . Het beest sleurt mijn broer tot achter een auto. De rest van mijn familie is nergens te bespeuren. 'Neeneenee, niet mijn broer, niet mijn familie!' . Ik kijk met een strakke blik recht voor mij uit. Ik voel me opeens helemaal futloos en bang. Ik zak door mijn knieën op de harde beton. 'Sta toch op, jongen!' en 'Blijf daar niet zo zitten, ben je je leven beu?!' , schreeuwen sommigen, die nog steeds aan het vluchten zijn. Ik probeer mezelf te bewegen maar er gebeurt niets, ik kan niet eens een woord uitkramen. 'Waarom, waarom mijn familie, waarom ik, waarom nu?!' . Ik doe mijn ogen dicht en laat mezelf op de harde grond vallen. Het is koud. Ik ben bang. Ik kan aan niks denken. Ik voel mezelf gewichtloos worden alsof iets of iemand me optilt en meedraagt. 

Mijn excuses voor het heel lang wachten op een 6e hoofdstuk. Ik hoop dat dit hoofdstuk het goedmaakt en dat jullie er van genoten hebben. TIP: probeer ook eens te lezen met de muziek van het filmpje :)

Vele grtjes JarrieBorrie