Düşlerimin ressamıydın sen,
Hep duygularımla yazdığım düşüncelerimi okurdun gözlerimden.
Güneşi çizerdin sanki bana gülüşünle dünyamı aydınlatırken.
Gökyüzünü çizerdin,ben gözlerinin mavisinde boğulurken.
Kuşların kanadında çizerdin sanki bizi,kalbimin kanatları beni sana uçururken.
Mutluluğun en güzel tonlarıyla dünyamı boyardın adeta,gözlerinden güneşin doğuşunu izlerken.
Dünyanın en güzel şarkısını kalbimin içine çizerdin,kalbim kalbinin atışını duyacak kadar yakınken.
Duygularım dile gelir,hikayemizi mırıldanırdı içimden.
Yağmurun ardından doğan güneşin umudunu çizerdin bana,buz kalbimden erittiklerim gözlerimden taşarken
O an yaşları kurutan yaz rüzgarı olur,eserdin kalbimin derininden.
Hemen ardından da gökkuşağını gören çocuğu sevincini çizerdin gözlerime, duygularım renkler döker,sızardı ruhları birbirine bağlanmış yüreklerimizden.
En sonunda sen giderken,
Çizdiğin,sensiz eksik kalmış dünyamın resmi kaldı senden bana,
Mutluluğumu da o resme hapsedip gittin,bana bıraktıktan sonra
Ben de o karenin dışında,senin ardından kalbimin içine siyahlar akıtırken,
Ve sen ardında bütün renklerimle sonsuzluğa kaçarken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Zamanın Mısraları
PoesíaRuhuma hükmetmiş karanlığımın sonsuz geceye mahkum ettiği hayatımda, Gerçeklerle hayallerimi avladın bugün, Şimdi hayatıma sığdıramadığım ümitleri, Bu yaşamın taşıyamayacağı kadar duygusal düşlemleri İçimdeki onları taşıyan mavi kelebekleri, Zaman...
