Çok Üzüldüm(!)

Bölüm 7

Medya Duygu'nun iş kıyafetleri .

Şaka la şaka. Hipster pisik var medyada.Duvar kağıdı falan yapın gözel oluy :D

Sabah uyandığımda kulaklığım ve telefonum yatağın değişik bölgelerindeydi. Gece de uyuyamamıştım zaten. Emre'nin suratı bütün gece gözümün önünden gitmemişti. Beynimi yerinden çıkarıp bir yerlerden atmak istiyordum ! Bir türlü gitmiyordu gözümün önünden ! Delirmek üzereydim !

Küfrederek yatağın içinde kulaklıkları ve telefonu bulup aynalı konsolun üzerine koydum. Kafamı kaldırıp aynada kendime baktım. Tam anlamıyla ceset gibi görünüyordum. Gözlerim ve dudaklarım şişmişti , salyam akmıştı ve yatak örtüsünün izi suratıma çıkmıştı.

Banyoya girip soğuk bir duş aldım. Biraz insana benzemiştim en azından. Makyaj falan yapmaya üşenince , sadece deodorant sıkıp dişlerimi fırçaladım. Pijamalarımla aşağı indim. Sevgi kahvaltı hazırlıyordu. Kadıncağız ordan oraya koşuşturuyordu yine.

"Günaydın Sevgi Hanım , kolay gelsin."

Sesimi duyunca titreye titreye yanıma geldi. Dünkü olaylardan dolayı hala şoktaydı herhalde.

"G-günaydın Duygu Hanım !"

"Duygu Hanım ?"

"P-pardon , Duygu , günaydın."

"Size de günaydın tekrar .Mis gibi kokular geliyor bu arada , döktürmüşsünüz yine. Kurt gibi açım ha !"

"Yok canım , Estağfurullah."

"Öyle öyle ."

Sevgi , titreye titreye yanıma geldi. Dün akşam olan olayların etkisindeydi sanırım.

"Bu arada , ben size dün akşam için teşekkür ederim. Ama beni gerçekten şaşırttınız , Emre Bey'e daha önce bu kadar karşı gelen , kendini saydıran kimseyi görmedim şu zamana kadar. Helal olsun ne diyeyim."

"Vallahi isterse Obama'nın oğlu olsun. Büyüklere saygıyı öğrenecek ! Zaten bu yaşına kadar bir dediğini iki etmemiş anası babası , pamuklara sara sara büyütmüşler , şımarmış iyice, eşşek kadar adam. Ama bu evde ben olduğum sürece kafasına göre davranamayacak artık , rahat olun siz."

"Teşekkürler tekrar Duygu. Ama çok da eziyet etme emi kızım."

"Yok yok , dün olanlar bir ay yeter ona (!)"

Söylediklerimin üzerine ikimiz de kahkahalarla gülmeye başladık. Sevgi hanım bir iki dakika sonra durakladı , gözümüzden yaş gelmişti gülmekten.

"Ay ilahi Duygu kızım , şu yaşımda güldürdün ya beni , Allah da seni güldürsün emi."

"Amin amin."

"Neyse , hele ben şu kahvaltının başına geçeyim de , sen de Emre Bey'i uyandır , beraber elinizi yüzünüzü yıkayın aşağı gelin tamam mı ?"

"Tamam , kolay gelsin size."

Koşarak merdivenleri çıkıp odalarımızın bulunduğu kata geldim. Emre ' yi hemen uyandırıp kahvaltıya başlamak istiyordum , baya acıkmıstım çünkü. Dünkü döner yetmemişti herhalde.

Karnımdan gelen kesik kesik gurultu sesleriyle Emre'nin odasının önüne geldim. Dedim ya , kapı çalmam ben. Direk açtım kapıyı. Emre hala mışıl mışıl uyuyordu.
Yatağın kenarına oturup Emre'ye baktım. Bir bebek gibi uyuyordu. Uyurken o kadar masumjsdidjsjd.

Şaka lan şaka. Ağzı yüzü bir yana dağılmış malağın.

Emre'yi sertçe dürttüm. Ben dürttükçe o biraz daha mırıldanıp uykusuna devam ediyordu. Ben de sinirlendim , yavaşça kulağına yaklaştım ve ...