Birbirimize Tutsak

1. Bölüm

Rutin hayatım. Evet..evet benim rutin hayatım. Benden bağımsız olan rutin hayatım. Daha ne kadar böyle devam edecek. Bir bilinmezliğe doğru gidiyorum ve gittiğim yolun üzerinde hiç bir seçeneğim yoktu. Okuduğum kitabın kapağını kapattım. Her zaman ki rutinlerimden olan kitap okuma seansımı bitirmiştim. Kitaplığımın önündeki koltuktan kalktım. Kitabımı yerine koyduğumda okuduğum kitaplarım en azından bana huzur veriyordu. Ayaklarım doğruca çalışma masama yöneldiğinde çekmecemin biraz açılmış olması kaşlarımın çatılmasına neden oldu. Hızlıca yürüyüp çekmeceyi açtığım da her zamanki düzenin de değildi. Bu durum beni her zaman ki stresimin bedenime yayılmasına neden olurken artık bu olaydan sıkılmaya başlamıştım.  Neden ben neden?

Odamdan hızlıca çıkarken bağırışımı da eksik etmemiştim. ''Abii!!'' Yine ve yine odamı karıştırmıştı. Özelime girmemesini kaç defa söylesem de beni dinlemiyor üstüne daha çok karıştırıyordu. Neden bu kadar anlamamazlık ettiğini anlayamıyordum.

''Hıııı'' diye gelen sese yönelirken salonda olduğunu anlamam uzun sürmedi. Kapıdan içeriye adım attığımda ayaklarını önündeki sehpaya uzatmış bir kolunu da başının üzerine  koymuş tv izliyordu. Kıymetli başını bir an bana çevirmiş daha sonra ise eski düzenine dönmüştü. 

''Ya sen neden benim odamı sürekli karıştırıyorsun?'' Sorumla bir an durmuş gözlerini bana çevirmişti. Bir an pişman olacak zannettim ama nerede bende öyle bir ağabey! Gözleri her zaman ki umursamazlığını takınmıştı. ''Hoşuma gidiyor da ondan'' 

Kelimeleri olduğum yerde bir kaç kez zıplamama neden olurken kıkırdamasını duymamla aniden durdum. Öfkem bedenimi ele geçirmiş  ona gözlerimle istediğim her şeyi yaparken arkamda ki hareketlilikle  başımı çevirdim. Annem bir elini beline koymuş ikimize de kısık gözlerle bakıyordu. Gözlerim deki öfke hedefini tekrar bulduğunda abim ona doğru yöneleceğimin farkında olarak ayağa kalkıp savunmaya geçmişti.

''Neler oluyor burada?'' Annemin sorusu ile hareketlenirken koltuğun kırlentlerinden birini elime alıp abime yöneldim. ''Ne olacak sevgili! oğlun yine odamı karıştırmış'' Salonda koştururken bir yandan da  kırlentle bir tarafına isabet ettirip onu kovalıyordum. Ama uzun bacakları her hareketimi boşa çıkarırken nefes nefese kalmıştım. Bir elim göğsüme giderken havayı ciğerlerime çektim.

''Yine mi bu konu. Çağlar seninle sonra hesaplaşacağız''

Gözlerim bu durumu her zaman ki gibi şaşkınlıkla açtığın da ''Sonra mı? Anne hep sonra diyorsun ama bu zaman dilimi neden hiç gelmiyor söyler misin?'' Biraz daha soluklanırken kendimi koltuklardan birine attım. Çağlar'a baktığımda yüzündeki sırıtış saçlarımı çekme isteğimi daha çok canlandırdı. Psikopatça bu durumumdan zevk alıyordu resmen. 

''Uğraşma benimle ya! Odamı da karıştırma. Bıktım artık senin çocukça zevklerinden!'' sırıtışı gittikçe solarken yüzümdeki ciddiyeti fark etmişti. İlk defa ona bu denli serzenişte bulunmuştum. Ne kadar ikaz ettiysem sürekli vazgeçmiyordu. Ben susup tekrarlamamasını beklerken o daha çok yapıyordu.

''Açelya! Abine karşı saygılı ol!'' Gözlerimi sakinleşmek için bir kaç saniye kapattım. 

''Anne o saygıyı bana gösteriyor mu peki! Ben ne zaman onun özel hayatını karıştırdım. Tamam bir özelim yok ama eşyalarım benim özelim. Bu konuda ne kadar hassas olduğumu biliyorsun. Lütfen karıştırmasın odamı. Girmesin odama.'' Annem bana bakarken ne görmek istiyordu bilmiyorum ama abime baktığımda biraz sarsılmış gibiydi. Sarsılması da gerekiyordu. Ben artık büyüyordum. Bunu anlaması için ne yapmam gerekiyordu. 

''Kızım o senin ağabeyin'' Bu cümleden sonra hiçbir şey söylememiş kimseye bakmadan odama yönelmiştim. Ben ne söylersem söyleyeyim annem ne kadar hata yaparsa yapsın abimi destekleyecekti. Bu evde eşit değildik. Kardeştik ama terazinin ağır tarafı abimi tutuyordu. Her zaman yanımda olmuştu. Beni gerçekten sevdiğini biliyordum ama benim ve benim özelime saygı göstermemesi beni sinir ediyordu. Evet belki de bu konu da takıntılıydım ama ben her şeyimi kendim yapardım.Temizliğinde bile annemi odaya koymaz her şeyimi ellerimle tek tek temizler ve yerleştirirdim. Burası benim  hayallerini kurduğum her şeyimi paylaştığım sığınağımdı. Benim için özeldi.