Detective Smith (On Hold)

#1

                                                                    Hoofdstuk 1

"Detective, er is een nieuw onderzoek binnengekomen. U kunt het dossier straks gaan halen bij de balie", vertelt Thomas, mijn assistent, wanneer hij mijn kantoor binnen komt lopen. Ik knik vriendelijk en bedank hem voor de mededeling. Daarna verdwijnt hij weer uit mijn kantoor. Hoelang werk ik hier nu al? Twee jaar, niet? En ze kunnen me nu al niet meer missen. Ik heb in die twee jaar dat ik hier werk nog geen enkele keer vakantie genomen. Maar dat vind ik niet zo erg, want ik doe deze job heel graag. Al van kleins af aan heb ik detective willen worden. Ik had eens van mijn ouders voor mijn vijfde verjaardag een setje met detective spulletjes gekregen. Sinds dien speelde ik bijna elke dag detective tot ik er te oud voor werd en andere dingen rond detectivegedoe zocht, zoals onder andere films en boeken. Uiteindelijk kwam mijn jeugddroom toch uit en werd ik detective.

Ik sta op en loop mijn kantoor uit naar de balie. "Ik kom het dossier ophalen" zei ik tegen Cynthia, de jobstudente achter de balie. "Ahja", begon ze en nam een map uit de kast achter haar, "u moet ermee eerst langs de chef voor info". Ik knikte, nam de map aan en draaide me om. "Tot de volgende keer, Wout" riep ze me achterna. Ik stopte bruut en draaide me om: "Ik wil graag dat je me aanspreekt met Smith". "Het spijt me, meneer Smith" verontschuldigde ze zich. Ik knikte goedkeurend en liep weer verder.

Nadat ik op de deur van het kantoor van de sheriff had geklopt, ging ik naar binnen. "Ah Smith, daar ben je. Ga zitten" gebood hij me. Ik deed wat hij zei en legde het dossier op het bureau. "Ja, ik ga het rustig met je overlopen zodat alles duidelijk is" zei hij en opende de map. Hij begon met de feiten en algemene dingen. Er was een jonge dame ontvoerd eergisteren nacht. Er werd op de muren van haar appartement met bloed geschreven en er was een brief gevonden op de tafel in de woonkamer. De sheriff liet mij de brief - die gemaakt was met woorden en letters uit kranten - lezen. "Ik heb haar meegenomen en je krijgt haar niet zomaar terug. Je kunt wel ruilen. Jij geeft mij €5.000.000 en ik laat haar weer vrij. Ik geef je 1 week om het geld bijeen te sprokkelen en in een koffertje te steken. Kom vrijdag om 22.00 uur naar de oude fabriek buiten de stad en neem de trap naar het tweede verdiep, daarna ga je naar de grote vergaderzaal en hangt het koffertje met geld aan de ketting die in het midden zal hangen. Als je om stipt 22.10 er nog niet bent, maak ik haar af!" las ik voor. "Over wie gaat het precies?" vroeg ik meteen. De sheriff nam een foto uit de map en legde hem voor me neer terwijl hij zei: "Kira Van Achteren, 21 jaar en singel". Bij het horen van haar naam kreeg ik een brok in mijn keel.

*flashback*

Ik zag een meisje aan de rand van het bos tegen een boom aangezakt. Ze huilde. Ik liep naar het meisje toe. "Waarom huil je?" vroeg ik haar. Het meisje voor me hief haar hoofdje omhoog en keek mij aan. Haar ogen en neus zagen rood van de tranen en haar blik was leeg. Ik ging naast haar op mijn hurken zitten en keek haar van opzij aan. "M-mijn ma-mama en pa-papa h-hadden ruzie. I-ik wil n-niet d-dat ze g-gaan sch-scheiden" zei het meisje met een schorre stem tussen haar tranen door. "Maar dat jouw mama en papa ruzie hadden, wil toch niet zeggen dat ze ook gaan scheiden" zei ik om haar te troosten. Ik mocht dan wel maar 6 jaar zijn, maar ik wist me altijd goed te formuleren. "Hoe heet je?" vroeg ik haar. Ze schraapte haar keel en zei met een beverig stemmetje: "Kira". "Nou Kira, ik ben Wout en ik vind het niet leuk dat je droevig bent" zei ik. Ik trok een madeliefje naast mij af en gaf het haar. Ze veegde haar tranen weg en glimlachte: "Wil je mijn vriend zijn?"