Detective Smith (On Hold)

#2

Hoofdstuk 2

Ik zat ondertussen weer in mijn kantoor en bekwam wat van dit alles. Ik weet dat het mijn beroep is om dit soort dingen te behandelen. Ik had ook al een aantal keren gebeurtenissen zoals deze op mijn vork gehad, maar dit keer was het anders. Waarom nou per se Kira?! Voor de eerste keer in meer dan 10 jaar voelde ik angst. Ik was bang, bang dat haar iets ergs zou overkomen. Ik was op dit moment bereid om alles te doen wat ik kon om haar te redden.

Kira en ik waren heel lang beste vrienden geweest. Maar toen we afstudeerden aan de middelbare school groeiden we uit elkaar. We hadden andere interesses en zagen elkaar niet veel meer tot het contact volledig werd verbroken. Maar ze bleef me nog steeds erg dierbaar. Ik was een jaar ouder dan haar en leerde haar soms dingen die ze zelf nog niet kon. Ze had veel geleerd van mij en we hadden ook heel vaak samen detective gespeeld. Zij speelde dan altijd het slachtoffer of de dader. Ik had nooit kunnen denken dat het ooit ook echt zo zou zijn. Dus ja, dit alles raakt bij mij wel een gevoelige snaar.

Minuten lang - het leken wel uren - staarde ik naar haar foto in mijn hand. Ze was lichtjes veranderd sinds de laatste keer dat ik haar zag. Nu pas besef ik eigenlijk dat ik haar miste, erg hard zelfs. Ik sprong op uit mijn bureaustoel en liet de foto op mijn bureau vallen. Ik liep de deur van mijn kantoor uit, door de lange gang en verzamelde mijn team, het team dat gespecialiseerd was in het vinden van aanwijzingen. We liepen allen over de parkeerplaats naar de combi's. Ik en Thomas gingen vooraan in zitten en de anderen zaten achterin met alle spullen.

Ik reed naar het adres dat in het dossier had gestaan. Het appartementsgebouw bevond zich een eindje buiten de stad en vrij afgelegen. De perfecte plek om toe te slaan voor een crimineel. Ik parkeerde de combi op de kleine parking naast het gebouw en ging met mijn team naar binnen. De man achter de balie had meteen door waarvoor we kwamen en hij gaf ons de reserve sleutel van het verblijf. Ik bedankte hem en liep daarna met de anderen naar de lift. Omdat er maar max. 6 personen in mochten, moest een van ons via de trap of even wachten.

Toen we uiteindelijk allemaal boven waren, maakte ik voorzichtig de deur open. Het was er muf en donker, alle ramen en gordijnen waren dicht. Ik klikte de schakelaar, die zich naast de deur bevond, om en het licht ging aan. We stapten naar binnen en keken even rond. Het team begon meteen met onderzoeken. Ik trok een siliconen handschoentje aan en deed de gordijnen open. Ook zette ik het balkonraam open en stapte naar buiten. Ik haalde diep adem en liet de frisse lucht in mijn longen, want daarbinnen was het wel erg muf en stoffig.

Na een aantal minuten was ik weer naar binnen gegaan. Ze hadden al aardig hun best gedaan en er lagen een aantal zakjes op de livingtafel waar voorwerpen in zaten. Ik besloot om eens een kijkje te nemen in de slaapkamer. Ik duwde de deur open en liep naar binnen. Het bed was niet opgemaakt en de kussens niet opgeschud. Ik draaide traag een rondje om de ruimte te observeren. Een van de deuren van haar kledingkast stond op een kiertje. Ik liep ernaartoe en opende hem volledig. Op het eerste zicht leek alles in orde, geen verdachte dingen, alleen een hoop opgehangen kleren. Ik opende ook haar andere kastdeur, maar ook hier was niets vreemds te zien.

Toen ik de schuif opentrok van haar nachtkastje haalde ik diep adem en slikte de brok in mijn keel door. Daar, in het midden van het schuifje, lag een hanger. Je weet wel, zo'n ouderwetse hanger waar je een foto kunt insteken. De hanger was hartvormig en lag open in het kastje op een zakdoek. Voorzichtig nam ik de hanger en de zakdoek op. Ik staarde naar de foto in de hanger. Het was een foto van... mij. De foto was iets meer dan 5 jaar oud. Ik hoorde hoe iemand de kamer binnen kwam en liet de hanger samen met de zakdoek in mijn jaszak verdwijnen. "Nog iets gevonden, Detective?" vroeg een van de mannen uit mijn team. Ik schraapte mijn keel en zei: "Nee, niets verdacht". Daarna had ik de kamer verlaten en was naar huis gegaan met een taxi.