Detective Smith (On Hold)

#3

                                                                      Hoofdstuk 3

Ik woonde alleen in een vrij groot huis, een villa eigenlijk. Vanaf dat ik de voordeur had dichtgegooid, liet ik mijn emoties de vrije loop. Een traan rolde over mijn wang terwijl ik een schreeuw liet ontsnappen. Helemaal over mijn toeren liep ik naar mij tearoom. Ik trok een fles Whisky uit de glazen kast. Nadat ik de fles had geopend, sloeg ik hem achterover. Een brandend gevoel ging door mijn keel en ik kuchte. Ik zakte onderuit in een van de eenpersoons-sofa's en liet mijn tranen nu de vrije loop. Hoe kon het dat ik plots zo gevoelig ben?! Ik heb nooit veel emotie getoond en nu plots lijk ik wel een watje. Weer nam ik een grote slok Whisky en weer brandde mijn slokdarm hevig.

Een halfuur later was de fles leeg en liet ik hem tegen de muur kapot springen terwijl er weer een schreeuw over mijn lippen rolde. Ik stond op, maar viel al gauw op de grond. Ik was strontzat en kon niet meer helder denken. Ik probeerde weer recht te staan en strompelde naar boven. Ik viel plat voorover op mijn tweepersoonsbed en had de kracht niet meer om mijn ogen open te houden. Mijn oogleden vielen dicht en ik werd omhuld in duisternis.

"Help me, alsjeblieft, help" hoorde ik een stem smeken. De stem was zacht en had moeite om te praten. De stem was schor en breekbaar. Het was de stem van een vrouw, een jonge vrouw. Het was haar stem. Kira. Ze probeerde te schreeuwen, maar ze kon geen kracht vinden om daadwerkelijk te schreeuwen, dus was het eerder fluisteren. Voor mij tekende zich een figuur af. Het werd steeds scherper, maar het bleef donker. Ze zat daar, voor mij, tegen een muur met haar knieën opgetrokken. Ze huilde in haar handen, die rustten op haar knieën. Mijn hard brak, het brak in duizend stukjes. Ik liep op haar af. Ik stak mijn hand uit en streelde haar achterhoofd, haar prachtige blond-bruine haren. Ze hief haar hoofd op uit haar handen. Ik schrok. Nee. Haar gezicht, het was hetzelfde gezicht als toen ik haar voor het eerst ontmoette. Ze keek mij hoopvol aan. Ik wist dat ik iets moest zeggen nu. Ik opende mijn mond, maar er kwam geen geluid uit. Mijn keel begon te branden, naargelang ik probeerde om geluid uit mijn mond te laten komen. Ik probeerde te schreeuwen, maar er kwam nog steeds niets uit mijn mond. Haar blik veranderde, ze keek nu triestig en eenzaam. Nee nee, ik wilde dat ze wist dat ik hier was voor haar. Ik probeerde weer naar haar toe te gaan, want ik wilde haar in mijn armen nemen. Maar mijn ledematen werkten niet mee en ik kon helemaal niets meer. Ik kon alleen maar kijken. Kijken hoe zij kapot ging.

Met een luide schreeuw schoot ik wakker. Het was maar een nachtmerrie, een vreselijke nachtmerrie. Het licht van de ochtendzon scheen fel in mijn ogen waardoor ik ze een beetje moest dichtknijpen. Hoelang had ik geslapen? Ik keek op de klok, 7.45u. Ik had me gelukkig niet overslapen. Ik stond op en er schoot meteen een enorme pijnscheut door mijn hoofd. Die alcohol had zijn prijs. Ik sloot mijn ogen even en nam diep adem. Toen ik mijn ogen weer opende, was de pijn al veel lichter en het licht niet meer zo fel. Ik had nog steeds mijn kleren van gisteren aan. Ik liep naar de badkamer en trok alles uit, dat ik op een hoopje in de hoek gooide. Daarna stapte ik onder de douche en liet het water over mijn hele lichaam stromen. Ik verwelkomde het koele water en genoot van mijn douche.

Toen ik weer uit de douche stapte sloeg ik een handdoek om mijn middel. Terwijl ik mijn tanden poetste, checkte ik mijn gsm. De tijd tikte iets te snel voorbij waardoor ik me moest haasten. Na het tanden poetsen trok ik gauw iets proper aan en liep letterlijk de trap af naar de keuken. Ik dronk snel een tas koffie en smeerde een boterham met pindakaas, die ik zo snel in mijn mond propte dat ik hem bijna weer uitkotste. Ik griste mijn autosleutels en jas mee en liep naar buiten. Ik sloot mijn villa af en stapte in mijn cabrio, aangezien mijn Mercedes nog op de parking van mijn werk stond. Ik startte de auto en reed naar mijn werk.