Medyada Sare var. (Sare'nin hayalini gerçekleştirmeye ne dersiniz?)
Mektubun son cümlesini okuduktan sonra dışarı çıktılar. Dışarı çıkmalarıyla karşılarında büyük bir kutu buldular. D. Kutuya doğru yaklaştı. Sonrada bantlı yerlerinden söktü. Kutunun açılmasıyla herkesin ağzı açık kaldı.
- Ne yani şimdi de bizden resim çizmemizi mi istiyor? Dedi Sare.
D.'Nin önüne bir mektup düştü. Mektubu aldı ve okumaya başladı.
- tuvalleri gördünüz sizden şehrin merkezinizi kurmanızı istiyorum. Bu tuvallerle nasıl olacak derseniz de,çizin. Hayalinizde ki evi,hayalinizdeki odayı, Hayalinizde ki hayatı... ve unutmayın bu şehir sizin olacak.
D. Okumayı bitirdikden sonra. Sare yavaş yavaş tuvalin önüne geldi. Ve çizmeye başladı. Anıl, Aras ve D. dikkatli bir şekilde Sare ye bakıyorlardı. Sare o kadar güzel çiziyordu ki herkesin ağzı açık kaldı. Yaptığı tam bir şaheserdi.
Bakışları fark eden Sare anlatmaya başladı.
Çatıyı göstererek 'burası çatı katı, huzuru burda bulabilirim. Bu yüzden cam bir çatı yaptım. Tabikide çift kat cam, çünkü kırılması çok büyük bir ihtimal canımız yanmasını istemeyiz' dedi ve buruk bir gülümseme belirdi dudaklarında...
Burnunu çekip konuşmaya devam ederken evin iç kısmına geçti ilk olarak salondan başladı' burası en çok zaman geçirdiğimiz yer olduguy için ferah olması gerekiyor. Yani mavi daha açık konuşayım, su yeşili,gök mavisi' Aras tam konuşacaktı Sare sözünü kesti 'su yeşili mavi değil biliyorum. Ama çok benziyor aynı mavi gibi cana yakın. Sakın renklerle alakalı bir bilgim olduğunu düşünmeyin. Annem hep derdi ki- Renkler senin dünyandır. Onlara kendin hayat verirsin. Umudu onlarda bulursun. Onlarda ki umudu görmelisin tatlım.-' Sare'nin yanağından bir yaş süzüldü. Sonra devam etti. 'Yani salonun rengi öyle olmalı. Koltuğu rahat olmalı,renk olarak ise beyaz olsa iyi olur. Çünkü her insan bulutların üzerinde oturmak ister' Aras 'Ben istemem' dedi. Sare 'her insan ister Aras,sen bile' Bu arada Anıl deriksiz bir şekilde Sare'yi dinliyordu,anlaşılan etkilenmişti. Sare devam etti' Salon da,bir de şömine olmalı, yani bizim salonumuz gökyüzü olmalı e birazda deniz. Odamı anlatmama gerek olduğunu sanmıyorum. Ama anlatacağım. Benim odam siyah. Yatağım siyah,dolabım siyah ve duvarlarım siyah' -Maviye noldu dedi Anıl. Sare kafasını ani bir refleksle çevirdi. Ve Anıl ile bakıştılar. İşte o anda ikiside,birbirinin gözlerinde ki yalnızlığı gördüler. Sare' dışarda kaldı. Dış dünyamda kaldı. Kendi hayatımda,içim de kaybettiklerimi ararım. Aslında duvarlarım tam siyah olmayacak. Dikkat ederseniz aralarında küçük beyaz noktalar var. Onlar umudu simgeliyor. Siyahın bile aydınlana bileceğini... benim dünyam böyle olmalı. Ya sizin? ' D. Konuşmaya başladı'bana salon filan olur da, benim odam yeşil olacak. Keşfetmeyi severim. Bir sürüde kitap olmalı,mümkün ise her bilgiden... ama çizimde berbatım,yani benden Çizmemi beklemeyin.' Demesiyle zaten biliyorduk diye bir ses yükseldi. Ardından bir anda her yer toz duman oldu.
Hafif öksürük sesleri yükselirken dumanlar azaldı. Gözgözü görür bir vaziyet aldığında herkes olduğu yerde kaldı. Ama bu gidecek bir yerleri olmadığından dolayıydı. Evlerin hiç biri yoktu. Hiç biri...
(Arkadaslar yorumlarınızı bekliyoruz)
