Aşk Kapıyı Çaldığında

MİRA'DAN

Yabancı bir şarkı gibiyim.Dinleyenim çok ama anlayanım az.Sessizliğimden mi bilmiyorum?Benim hiç sevgilim olmadı.Okula gittiğim ilk günlerde yanıma gelenler oldu.Ama yüz vermedim.Sonra hep yalnız kaldım.Sadece sevgili yönünden değil arkadaş yönünden de.Eğer yalnızlığın adı yoksa benim adımı verin yakışır.
Okulda hep kıskanırlardı beni.Derslerimi ve güzelliğimi.Okulun ilk günleri hep bütün gözler benim üzerimdeydi.O yüzden kıskanırlardı beni.O gün bu gün hiç arkadaşım yoktu benim.Şimdi 2 kardeşim var.Kumsal ve Ecem.Onlar benim her şeyim.

Eskiden arkadaşım olmadığı için hiç konuşmazdım.İçime kapanık bir kızdım ben.Sessizliğim de bu yüzden ya zaten.Şimdi ise 2 kardeşim var ve her şeyimi onlarla paylaşıyorum.Mutluluğumu,mutsuzluğumu...Artık ben @de mutluyum.Benim için artık ailem ve kardeşlerim önemli.
Ailem benim her şeyim.Annem,babam,kız kardeşim.Onlar benim hayatım.Şimdi onları bırakıp nasıl İstanbul'a gideceğim bilmiyorum.Valizimi hazırlayıp odamdan dışarı çıktım.Elimde valizim vardı.Babam işteydi ve bunu anneme nasıl anlatacağımı bilmiyorum.

-"Annecim,günaydın."Annemin gözleri bana döndü sonra valizime baktı gözleri tekrar bana döndüğünde fazlasıyla şaşırdığını gördüm.

-"Nereye?"

-"Bak anne ben İstanbul'a gideceğim.Tamam siz beni yalnız göndermek istemiyorsunuz biliyorum ama gitmek istiyorum.Hem tek başıma değilim ki Kumsal ve Ecem var.Ve biz birlikte İstanbul'dan bir ev tuttuk.Hani yazın sizden sürekli çok para istemiştim ya işte o parayı ev için harcadım."dedim ve annemin gözünden akan yaşı görünce dayanamadım ve gidip sarıldım.Ardından apar topar kendimi dışarı attım.Ecem'in arabası evin hemen önündeydi.Arabaya bindiğimde Ecem'in çok mutlu olduğunu gördüm.Fakat Kumsal arabada yoktu.

-"Ağladın mı sen?"dedi hayretle.

-"Sadece gözüm doldu."

-"Sen konuştun mu?"

-"Babam istediğini yap dedi ama Enes çok sinirlendi.Ben de 18 yaşımı geçtiğimi söyleyip gittim.Peşimden geliyordu da babam durdurdu."

Yolculuğun geri kalanında hiç konuşmadık.Kumsal'ın evine geldiğimizde Kumsal bahçedeydi.Bizi görünce hemen arabaya doğru ilerledi.

-"Ne oldu,izin verdiler mi?"diye sordu heyecanla Ecem.

-"Sizce izin vermeme gibi bir şansları var mı?Zaten beni umursamıyorlar."

Haklıydı.Her halde evden ayrıldığı için üzülen tek kişi bendim.İnşallah İstanbul'da hepimiz çok mutlu oluruz.Ama ben okulda parasız ne yapacaktım?Biriktirdiğim tüm parayı ev için harcamıştım.Kızlardan mı istesem yoksa geçen günkü başvurduğum dizi rolü için devam mı etsem?Bence bu konuyu kızlarla da konuşmalıyım.

-"Kızlar sizinle bir konu hakkında konuşmam gerek."Sessizliği bozan ilk ben oldum.

-"Söyle ne var?"dedi Kumsal,uykusundan uyandırıldığı için kızgın bir şekilde.

-"Hani ben bu yaz para biriktirip sizinle ev kiraladım ya,işte ben bu yüzden okul için hiç alış-veriş yapamadım.Nedenini biliyorsunuz babam...Yani pek varlıklı değiliz.Bu yüzden geçen ay başvurduğum dizi rolü için şimdi kabulüm geldi.Sizden de para alamayacağım için,sizce de dizi rolüne devam etmeli miyim?"

-"Bizden para almaman hakkında konuşmayalım bence çünkü ben sinirleniyorum.Bence de kabul etmelisin.Mutlu olacaksan kesinlikle devam etmelisin.Mutlu olmak senin de hakkın."dedi Kumsal ani çıkışıyla.

-"Bence de.Kumsal'a katılıyorum.Zaten çok güzelsin kesinlikle başka teklifler de alırsın.Para konusunu düşünme biz yanındayken.Biz sadece mutlu olman için kabul etmeni istiyoruz.Anladın mı?"

-"Ya ben sizi yerim.İyi ki sizin gibi kardeşlerim var."dedim ve birbirimize sıkıca sarıldık.

Bugüne kadar hep başkalarının mutluluğu için uğraştım ben.Onlar mutlu olsunlar diye kendi mutluluklarımdan vazgeçtim.Kendi elimle hayatımın başrolünü başkalarına verdim ben.Ama artık hayatımı doya doya yaşayacağım.Hayatımın başrolü ben olacağım.