Evet, kapı açılmıştı!
İçeri girdi. Burası bir yatak odasıydı. Onca zamandır. Camı olmayan ya da yer altında olan bir evde tutsak mıydı!?
Çift kişilik bir yatak vardı. Üzerinde ise zarf ve teyp. İlk olarak yatağa oturup zarfa baktı. İçindeki yazıyı okudu,
Uyku oyunu
Evet, kaset vardı! Kasedi alıp teybe taktı.
"Bildiğin gibi bu bir uyku oyunu. Yani burada dinlenebilirsin kurban. Hah! Çok komiğim değil mi? Sonuçta burası bir yatak odası. Pekala, pekala. Bu oyunun amacı doğru kapıyı seçmek. Yoksa ÖLÜRSÜN. Bu arada o kanlı kapıda birisi kendi kanıyla boğularak öldü. Sana da kolaylık oldu. Kaldı iki kapı! İpucunu da vereyim; zaman herşeyin çözümüdür." Sonra bir kahkaha yükseldi.
Begüm etrafına bakındı. Üç tane kapı vardı.
İlk kapı çok eskiydi. Etrafında sarmaşıklar oluşmuştu hatta.
İkinci kapı eleyeceği kapı olmalıydı çünkü üstünde kurumuş kan vardı. Ama kapı bembeyazdı.
Üçüncü kapı yoktu. Sadece eşiği vardı ve gittiği yer sonsuz karanlıktı.
Sonra sonsuz karanlığın gerçekten sonsuz olmadığını fark etti. Mini minnacık da olda bir ışık hüzmesi vardı.
Maskeli Kız'ın ses kaydı geldi aklına.
Zaman herşeyin çözümüdür... Uyku oyunu... Yatak odası...
Acaba yatakta uyusa zamanı mı geçirmiş olurdu?
Yatağa yattı ve kısa süre sonra uyudu.
...
Uyandı ve yatakta doğruldu. Sabah olmalıydı.
Heyecanla kapılara baktı. Kapılarda hiçbir değişiklik olmamıştı. Son bir umutla ayağa kalktı. Karanlık kapının önünde bir saat vardı.
Zaman herşeyin çözümüdür... Maskeli Kız'ın bu sözü, Begüm'ün kafasında bir şimşek gibi çaktı.
Hızla koştu ve salondaki, sehpanın üstünde olan el fenerini kaptığı gibi karanlık odaya girdi.
Burası kolidor olabilirdi. İnce, uzun bir yerdi. Duvarda Begüm'ün çocukluk fotoğrafı vardı. Maskeli Kızla ve aynı maskeyi takıyordu! Begüm hem şaşırmış, hem de korkmuştu.
