Karma

7.Bölüm''Bar''

                    Eylül tam tamına iki saattir dans ediyordu ve baya içmişti onu nasıl eve götüreceğimiz hakkında hiç bir fikrim yoktu, Mert sarışın ve fiziği çok hoş bir kızla sohbet ediyordu ancak sarhoş değildi zaten bugün sarhoş olmak için hiç iyi bi gün değildi çünkü birkaç saat sonra uçağı kalkacaktı.Can da aynı şekilde çakma sarışın bir kızla konuşarak kahkaha atıyordu galiba Can da sarhoşdu.Bense ben herkese uzak olan masalardan birinde oturup çilekli kokteyl içiyordum ve insanları inceliyordum görüşlerime göre bazılarının sorunları vardı ve hepsini içerek unutmak istiyorlardı ya da hayatları toz pembeydi ve her şey tıkırında işliyordu ve onlar sadece eğlenmek için içiyorlardı. Sahi acaba hayatları toz pembe olanlar var mıydı? Hiç bir sorunu olmayan,ya da onlarda bazı insanlar gibi umursamıyorlarmıydı veya maske mi takıyorlardı? ben düşüncelerimle boğuşurken ensemde hissettiğim nefesle arkamı döndüm benden bir veya iki yaş büyük yakışıklı bir çocuk bana sırıtarak bakıyordu ve içki kokuyordu herhalde fazla kaçırmıştı.''Pardon siz kimsiniz?'' sorum karşısında sırıtması daha da genişledi ''Elbise yakışmış beni bu kadar çabuk unutmuş olamazsın.'' diyerek göz kırpmıştı bi dakika bi dakika bu neydi sabah elbise kavgası yaptığım çocuk neydi hah Aras ''Tamam hatırladım Aras mı neydin şimdi hatırladığıma göre ben gidiyorum.'' onu görmezden gelerek Eylül'ün yanına ilerledim bağıra bağıra şarkı söylüyordu yüksek sesli bu ortamda bağırması fısıldamak gibi oluyordu ve beni duyucağından emin bile değildim. ''Eylül ben eve gidiyorum senin için bi sıkıntı olur mu?'' beni duyacağından emin değildim ama yinede bir umutla sormuştum ki Eylül bana döndü ''Seğn isteğdiğin hık yereğ git'' ne dediğini pek anlamasamda sadece git kısmını anlamıştım ve çıkış kapısına yöneldim hava ne ara kararmıştı telefonumu çıkarıp saate baktığımda neredeyse gece yarısı olduğunu görmem ağzımın istemsizce açılmasına neden olmuştu.Hem hava çok soğuk olmadığı için hemde eve gidiş yolunu ezberlediğim için yürümeyi tercih etmiştim telefonumun melodisi gelmişdi kulağıma muhtemelen Mert nerde olduğumu sormak için arıyodur Mert'i daha fazla bekletmemek için telefonu hemen açtım. ''Efendim Mert biliyorum nerede olacağımı soracaksın ama merak etme çok uzakta değilim.'' diyerek olduğum yeri tarife ettim ve yanımdaki bir kaç dükkan ismini verdim. ''Tamam Melis ordan bir yere ayrılma beş dakikaya ordayız.'' dedi ve telefonu suratıma kapattı bende onları beklemek için yanımdaki bi ağaca yaslandım. Mert,Eylül ve Can'ı zor getirecekti galiba çünkü ikiside sarhoştu Eylül pek dayanıklı olmadığı için üç dört bardak sonra yalpalıyordu zaten ancak Can'ı bilmiyordum belkide o dayanıklıydı ama o da en az üç bardak içmişti.Eylül'ün bağırışlarını duyunca kafamı sağ tarafa çevirdim ve bizimkilerin Eylül'ü zar zor tutabildiklerini gördüm ve koşarak yanlarına ilerledim. ''Mert niye taksiye binmediniz de Eylül'ü bu halde nasıl eve götürürüz?'' Eylül sokağın ortasında bağıra bağıra şarkı söylüyordu ve bu sokakta tek tük insan olmasına rağmen bize bakmalarını sağlıyordu. ''Buraya ilk önce taksi ile gelecektik sonra Eylül taksinin içine kustu ve şarkı söylemeye devam etti sonra da taksici amca bizi taksiden attı.'' Can ve Mert ağızbirliği ile açıklamalarını yaparken Eylül bir anda ikisinin kollarından da sıyrıldı ve yere düştü Mert hemen kucağına aldı ve daha fazla olay çıkmaması için dua ederek evimize doğru yürümeye başladık bu gün fazlasıyla yorucu bi gündü ve gün bitmemişti...

                    

Okul Sabahı

''Tamam o zaman Eylül ben çıkıyorum.'' Kapıdan tam çıkacakken Eylül'ün sesi beni durdurmuştu. ''Hayır Melis ne olursun gitme hatta ben gitmeyeyim.'' Eylül bazen küçük çocuklar gibi davranıyordu bende heyecanlıydım ama Eylül... ''Hem zaten seni Can götürecek Eylül bu kadar sıkıntı yapma.'' bana yetiştireceği bir çok laf vardı ama ben hiçbirini dinlemeden evden çıktım ve çıkar çıkmaz Can ile karşılaştım. ''Eylül içeride ve birinci sınıf çocukları gibi okula gitmicem gibi sözler kullanıyor sen onu halledersin olur mu aslanım'' tamam dercesine kafasını salladı ve bende saçlarını karıştırdım. Bara gittiğimiz geceden sonra Canla olan samimiyetimiz artmıştı çünkü bize özelliklede bana çok iyiliği dokunmuştu. O gece Eylül bayılınca işimiz daha da kolaylaşmıştı çünkü bi taksiye binip onu eve götürmüştük ve Can ne olur ne olmaz diye yanında kalmıştı ve bende Mert ile birlikte havaalanına gitmiştim ancak zar zor yetişebilmiştik Mert'i de gönderdikten sonra eve bitkin bi şekilde dönmüştüm ve eve gelir gelmez kendimi yatağa atmıştım ta ki kırılma sesleri duyana kadar ve Can Eylül'e kahve yapmak istemiş ancak bazı sakarlıklar sonrası fincan elinden kayıp yere düşmüştü ve Can özür dilemek amacıyla oraları toplayacağına dair birşeyler gevelemişti ve ben sonunda güzel uykuma kavuşabilmiştim.Ben bunları düşünürken okula geldiğimi bile fark etmemiştim. Derin bir nefes alarak üniversite hayatıma başlangıç yapmış oldum ama hiç kimse bana dönmemişti genelde filmlerde ya da kitaplarda öyle olurdu değil mi?Neyse dedim kendi kendime. Panayo yani duyurular bölümünde sınıfıma baktım ve ne olur ne olmaz die bir kaç kişiye bölümümü söyleyip 1. sınıflar mı diye sormayı da ihmal etmemiştim. Sınıfıma girince gözüme kestirdiğim bir yere oturmuştum ve bir kaç dakika sonra esmer 25-30 yaşlarında belkide mankenlere taş çıkartacak bir bayan girmişti ancak yüz ifadesi sertti.Kendini kısaca tanıttı daha sonra da yoklama almayacağını belirtti (yani bu derse gelmediğim zaman imza için yalvarmak zorunda kalmayacaktım.) ve çıktı bende kafeteryaya gitmiştim tabiki ilk önce kaybolmuştum ancak bir kaç kişiye sorarak bulmuştum.Kahvemden tam bir yudum alacakken telefonum çaldı ve tanımadığım bi numaraydı. ''Efendim'' diyerek nazikçe açmıştım çünkü her zaman böyle açardım. ''Merhaba Melis Hanım ben doktor Barkın. İlk önce sakin olun'' durdu ve derin bi nefes aldı doktor Barkın ve konuşmasına devam etti zaten hiç kimse bir ölüm haberini tek nefeste söyleyemezdi şimdiyse sessizlik hükümünü koruyordu ta ki Melis'in acı çığlıkları kulakları doldurana kadar.