Her Aşk Bir Gün Bitmez

Bölüm|1

Bu çalışma Her Aşk Bir Gün Bitmez adıyla kitap olmuştur. Sadece Kitapyurdu'nda online satıştadır. 

Selamlar! Hoş geldiniz, sefalar getirdiniz. 

Beni hatırladınız mı? Hani bir Dido vardı benden içeri, sizden dışarı... Hatırlamadınız mı yoksa?

Sağlık olsun, bu yüzden buradayım zaten :)

O zaman hadi başlayalayım!

Canlar, klasik bir giriş olacak ama masalları bilirsiniz...

Bir varmış, bir yokmuş;

Ejderhaların, devlerin, sihirli güçleri olanların, olağanüstü yaratıkların, prenseslerin, kahramanların ve mükemmel erkeklerin yalnızca kitaplarda yaşadığını düşünenlerin olduğu bir dünyada umut sadece hayaldi.

Yaşam felsefesi 'Şu gün hayırlısıyla bitse,' olan Bulut için de umut sadece hayaldi. O umutlarını da hayallerini de yıllar önce bir mektubun ucunda yakmıştı. Nasıl ki o mektuptan geriye külleri kaldıysa hatta onlar bile uçuşup gözden kaybolduysa Bulut'tan da geriye sadece dünyada yer kaplayan hacmi kalmıştı.

Yaşamış olmak için yaşayanlardandı Bulut. Kaderini yazması gereken kalemi yıllar önce kırdığından şimdi başkası çizecekti genç adamın kaderini...

Sahibi olduğu apartmanın giriş katındaki spor salonunun içinde kendisine ait olan odada yıllardır bakarak eskitemediği fotoğrafı izliyordu yine. Parmakları fotoğrafın bulunduğu çerçeveyi acıtmak ister gibi öfkeyle sıkarken gözleriyle fotoğraftaki kadının saçlarını okşuyordu.

Tıklatılarak açılan kapıyla bakışlarını çerçeveden çeksede yüzünü kapıya dönmedi. Halini göremese de kalbindeki acının gözlerine yansıdığına adı gibi emindi.

''Abi seni görmek isteyen biri var," diyen kardeşiyle elindeki çerçeveyi ters bir şekilde çalışma masasının üstüne bırakıp boğazını temizledi. Ayağa kalkarken ''Sabahın köründe kim geldi?'' diye sormayı ihmal etmedi.

Hâlâ kapının önünde tedirgince dikilen kardeşi sağ elini ensesine götürüp orayı sıvazladı ve durumu açıklamaya çalıştı:

''Abi ben de bilmiyorum. Seni tanıdığını söyleyince...''

''Ya ne kadar uzun sürdü? Çekil şuradan amca, ben kendimi tanıtırım.''

Kardeşinin arkasından gelen çocuk sesiyle kaşları çatıldı Bulut'un. Başıyla kardeşine çekilmesi için işaret verdi ve hiç beklemediği görüntüyle şaşkınlığa uğradı.

Karşısında küçücük boyu ve boyuyla yarışan sırt çantasıyla bir kız çocuğu dikiliyordu. Bulut küçük kızın gözlerindeki tanıdıklık hissiyle ürperirken ona sırıtarak bakan kıza ''Sen de kimsin?'' diye sormayı akıl edebildi. Ancak sorusuna aldığı cevap akıl kârı değildi.

''Kim olacak senin gelecekteki kızınım.''

Sabah sabah saçma bir şakaya maruz kaldığını düşünen genç adam gergince gülümseyip ''Gayrimeşru çocuğum olman daha mümkün ufaklık. Kimsin sen?" karşılığını verdi.