Baek; hyung... အိမ္ျပန္ခ်င္ေသးဘူး
Yeol; wae??? တစ္ေန႔လံုးပင္ပန္းေနတာကို နားဘူးလား
Baek; ျပန္ခ်င္ေသးဘူးဆိုကြာ... ၿပီးေတာ့အိမ္မွာဘယ္သူမွမရိွဘူး
Yeol; ဟင္! Ommanyi ကဘယ္သြားတာတုန္း
Baek; ဒီေန႔ ေဒၚေလးဆံုးတာတစ္ႏွစ္ျပည့္မို႔ ဘူဆန္ ကိုသြားရတယ္
ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲသိဘူး
Yeol; baek တစ္ေယာက္တည္းေပါ့
Baek; အင္း
ကြၽန္ေတာ့ကေလးေလးက ႏႈတ္ခမ္းေလးစူ
မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီး
္ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ေျဖပံုေလးကို အသည္းယားလို႔ေသေတာ့မယ္
Yeol ph no တခုကိုေခၚလိုက္သည္။
“yeboseyo.. arjuma.. ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔အိမ္ျပန္လာျဖစ္မယ္မထင္ဘူး
ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေစာင့္နဲ႔ေတာ့ေနာ္”
Yeol စကားၾကားေတာ့ baek မ်က္ေမွာင္ႀကီးၾကဳတ္ၿပီး
Baek; hyung ကဘယ္သြားမလို႔လဲ? အိမ္ျပန္မအိပ္ႏိုင္ရေအာင္
ဘယ္သူဆီသြားမလို႔လဲ? ေျပာ.. ေျပာ
Yeol ရင္ဘက္ကိုတဘုန္းဘုန္းထုၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းတေထာ္ေထာ္နဲ႔ရန္ေတြ႕ေနသည္။
Yeol ကေတာ့ သူ႕ ကေလးေလးကိုၾကည့္ရင္း
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ကိုရယ္ေနသည္။
Yeol; babe ကလည္းကြာ စိတ္ႀကီးပဲ baek ကတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာကို
Baek နဲ႔တူတူေနမို႔ေပါ့
Baek; O.o.. jinja?? ဟီးဟီး သိမွသိပဲကို
ၾကည့္ ... လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီးမွ သြားေလးၿဖဲၿပီးေျပာေနျပန္ၿပီ
Yeol; ကဲ အိမ္ပဲျပန္ရေအာင္ေနာ္ hyung ညေနစာခ်က္ေကြၽးမယ္
