AYNI AMAÇ UĞRUNA

2.bölüm

O kadar şaşırmıştım ki sanırım babam şaşkınlığımın geçmesini bekliyordu. "Nasıl yani dedem yaşıyor mu?" dedim. Kelimeler ağzımdan iznim olmadan çıkıyordu . Bu saçmalıktı . Babam sakinliğini koruyarak sözlerine başladı. "Bunu bilmiyoruz. Zamanı gelince bizde seninle öğreneceğiz. Üzgünüm Asya gerçekten dediklerimden bir şey anlamadığını biliyorum. Ama bunu yapmak zorundayım kızım bir misafirimiz gelecek o zaman her seyi sana açıklayacağız lütfen biraz sabret "dedi. Çok sakin bir kişiliğim olmasına rağmen  sinirlerime hakim olamıyordum.  Bir şeyleri kırmamak için kendimi dışarı attım. İçerden babamın anneme bırak hava alsın dediğini duyuyordum. Ormanın içinde koşmaya başladım. Arkama bile bakmadan ... Sadece bu saçma olaylardan bir an önce kurtulmak istiyordum. Nefes nefese kaldigimda durdum. Bir taşa oturup dinlendim.
     Aradan 15-20 dakika geçti. Bir şey yanımdan koştu geçti. Anlayamadığım bir şeydi . Sonra arkamdan geçti. Korkmaya başlamıştım . Ayağa kalktım aniden ... Geri dönmek istedim ama yolu karıştırmıştım . O arada üstüme bir şey geldiğini hissettim. Daha fazla yaklaşıyordu. Geri çekildim. Geri çekilmeme karşılık daha da yaklaştığını hissettim. Beni tutacak gibiydi. Çığlık atmaya hazırlanmıştım ki birisi onla benim arama girdi. Çırpınma sesleri duydum . Önümde duran kişi yüzünden hayvan olduğunu tahmin ettiğim şeyi göremiyordum.  Bir çığlık sesi duydum ve bir kuş o noktadan uçtu. Önümdeki  bana döndü . " Çok geç kalabilirdim. "dedi. Zar zor kendime gelmiştim. Kendimi toparlayıp yüzüne baktım. Kimdi bu ? Çok yakışıklıydı  . Etkilenmemek mümkün değildi ."Ne için geç kalabilirdin" dedim. O anda göz göze geldik ilk defa böyle kalmak istedim. Gözleriyle o kadar çok şeyi anlatıyordu ki... Kendimi toparlayamiyordum .  Ne için geç kalacaktı . Soruma cevap vermesini ister gibi bir bakış attım. "Hayatta kalman için..." dedi. Bu beni ilk kurtarışı olacaktı ama son değil ...