AYNI AMAÇ UĞRUNA

1.bölüm

Eve girerken içimde bir heyecan yoktu. Aslında  tepkisizdim. Dedem öldükten 1 yıl sonra babamın buraya taşınmak istemesi onu çok özlemesinden kaynaklanıyordu . Ben de çok özlemiştim. Bundan dolayı bu fikre itiraz etmemiştim. İtiraz etmiş olsam da babam beni dinlemeyeceti. Bundan emindim. Bu ev babamın çocukluğunu geçirdiği bir yerdi. Biz ancak yazları gelirdik. Çünkü şehre çok uzaktı. Ormanın içinde yalnız olması ürkütücüydü. Ama bu yalnız oluşu benim bu eve bağlanmamı sağlıyordu. Özenle süslenmiş bir bahçesi vardı. Bakarsan çok gözalıcıydı. Hep bu ev gibi bir yerde yaşamak  istiyordum. Ama okula nasıl gidecektim,bilmiyordum. Bunları düşünmemeye karar verdim. Şu an tatildi ve bunları düşünmek için zaman vardı. Bu evin tek kötü yanı arkadaşımın olmamasıydı. Bu arada kendimi tanıtayım. Ben Asya. Dedem için bu isim çok önemliymiş. Neden diye sormayın ben de bilmiyorum. Dedem bunu sorduğumda hep uzaklara dalardı. Geçen sene dedemi kaybettik. Hayatta en sevdiğim insanı... Zaman nasıl geçti bilmiyorum. Anlayamamıştım da ... Dedem hep gizemliydi. Bu gizemi hep merak etmiştim. Sorularıma çok kısa cevaplar verirdi. Ama bir ben bir de arkadaşıyla konuşurdu. Babam dedeme karşı hep mesafeliydi. Nedenini hiç söylemedi. Ben düşüncelere dalmışken annem bana seslendi. Babamla beni salonda beklediklerini söyledi. Sanırım babam bu evle ilgili konuşma yapacaktı . Odamdan çıkıp salona doğru ilerledim. "Asya gel kızım konuşmamız gereken şeyler var." dedi. Yavaşça karşısına oturdum. Çok düşünceliydi. "Kızım deden buraya taşınmamızı istedi. Bizi artık yeni bir hayat bekliyor. Üzgünüm senin bu olaya katılmanı istemezdim. Ama sen olmadan yapamayız. Deden için..."dedi. Dedem ölmemişti. Bunu duyduğuma inanamıyordum. Şaşkın gözlerle babama baktım. İnanmayan gözlerle ...