One More Chance (EDITING)

One More Chance-Chapter Fifteen

Chapter fifteen

Terence’s POV

From: Miss Sungit

Duh.. Fine,, may magagawa pa ba ako? One more question, CRUSH MO BA AKO? HAHAHAHAHAHA.. GOT YOU TERENCE ROUE SOONG!!

Crush? I think it’s more than that Reika. I’ve waited for 3 years for this time to come. I admire Reika a lot. She is my dream girl,. She has everything that I like. She’s beautiful, sweet, caring, lovable. I envy Kionne because he has Reika. It’s been six years since we first met at their company.

…Flashback…

“Ahm.. Hi.. Ako si Roue, Bakit ka umiiyak?”

“It’s none of your business.. huhuhuhu..” <-Reika

“Teka model karin ba dito?”

“We own this company, huhuhu.. lagi nalang kasi nila ako pinipilit mag-model eh.. tapos sasabihin nila dapat daw papayatin pa ako… Do I look fat?” <-Reika

“Hehehe.. Hindi ah.. Model ako dito, ikaw siguro si Reika.”

“Yup.. ako nga.. tsk I really hate modeling, imbis kasi na naglalaro ako heto kung anu-ano na pinapagawa sakin.”

“Hehehe.. ganyan talaga.. ahm..Pwede ba tayong maging friends?”

“No! I don’t even know you!”

“Hey, what are you doing to my sister?!” <-Ruichi

(Boooghss!)

…End of flashback…

Well, two weeks lang naman ako nagka-pasa sa mukha after that incident, nagulat panga ako ng personal na nag-sorry si Reika at Ruichi sakin. After that day hindi na kami ulit nagkita. Our family stayed in Korea for four years.

Luickily naging kilala ang Prestige sa buong mundo kaya nagkaroon ako ng way para makita siya ulit. Kumpleto ko lahat ng issues ng magazines at newspaper na may picture niya. She is my first love.

I studied very hard at inayos ko rin ang sarili ko para makabalik sa modeling. After going back to the Philippines kinuha ulit ako ng company nila para maging model, unfortunately hindi ko pa nakakasama sa mga photo shoots si Reika.

Alam ko mahirap umasa na mahalin niya rin ako katulad ng pagmamahal niya kay Kionne, but I’ll do my best just to protect her. I promise na hindi ako gagawa ng kahit na anong makakasakit sa kanya. I’ll be the one to help her para makamove on na kay Kionne.

To: Miss Sungit

I’ll pick you up now. Be ready.

From: Miss Sungit

Are you out of your mind?! Kakagising ko lang kaya!!!

Hehe.. She’s still the same.. Kung di pa ako pupunta dun baka anong oras na kami makapag-date. Go! Fight! Win Terence!!

(DING DONG…..!!)

“Sir ano po kailangan niyo?” <-Maid

“I’m Terence.”

“Ahh.. Ok po Sir  pasok na po.” <-Maid

“Oh Terence right?”<-Ruichi

“Yup, may date kami ni Reika ngayon.”

“Ahh..Ok.. (^_^) Wait, you look familiar, nagkita na ba tayo dati?”<-Ruichi

“Don’t you remember this face? Six years ago nasuntok mo na yung mukhang toh.. hehe.”

“Ah..hahaha.. I remember na!! model ka noon sa company namin right? Napagkamalan kitang sinasaktan mo yung kapatid ko.hahaha..”<-Ruichi

“Yup.. hehehe.. Just don’t tell Reika about it, gusto ko siya mismo yung makarecognize sakin.”

“Well, ok.. by the way nice meeting you again.” <-Ruichi

“Wow ha ang bilis mo naman!”<-Reika

“Ha? Ahh.. ehh.. Hindi nuh,, nagkakamali kalang ng inaakala nakipagkilala lang ako sa kuya mo hindi ako nagpapalakas nuh!”

“Ha? Anong sinasabi mo diyan, sabi ko ang bilis mo naman dumating, kakaligo ko lang eh. Tsk.”<-Reika

“Ahh..hehe.. ganun ba, ahm.. shall we go?”

“Oo na, tara!bye bro!” <-Reika

Ang sarap pala sa pakiramdam kapag kasama mo yung taong mahal mo, heaven kumbaga. It feels like there are butterflies in my stomach.. hehehe.. basta alam ko masaya ako ngayon. This will be our first date together.

“Ok we’re here.”

“Mind Museum?”<-Reika

“Yup and I’m sure na mageejoy ka ditto, trust me. So let’s go inside na.”

“This stuffs is just for kids you know.” <-Reika

“Tsk, basta tara na pasok na tayo nakabili na ako ng ticket oh..”

We stayed there for three hours. Guess what happened, ayun parang batang nakawala si Reika pagpasok namin sa museum tuwang tuwa pa naman sa mga electronics na nakikita niya eh. Tapos ginagaya niya pa yung itsura nung evolution of human.hahaha..

Ang sarap ng feeling na napapangiti ko siya, yung tipong walang halong lungkot yung mga mata niya. Para siyang isang anghel kung titignan mo, wag lang talaga siya magsusungit. Hehehe

“Ui..Ui..Ui.. Terence thank you ha.. hehehe.. nag-enjoy ako, sobra.” <-Reika (*_*)

“Hehehe.. halata nga eh, kanina ayaw mo pang lumabas dun sa loob ng 3D room, pero sabi mo nung bago tayo pumasok kids stuff lang ang museum na toh.”

“Hehehe.. well I changed my mind.” <-Reika

“Hehehe..Tara na let’s eat first.”

Papasok na sana kami sa restaurant ni Reika nang makita namin si Kionne. Again, nakita ko na naman yung sadness sa mata niya. She doesn’t deserve to be hurt like that.

“Good Afternoon Sir, may I take your order?” <-Kionne

“Kionne anong ginagawa mo dito?” <-Reika

“Ahh.. Kayo pala yan, dito ako nagtatrabaho, part time job lang.”<-Kionne

“Pero bakit?”<-Reika

“Ahmm.. Para sa extra income lang, every weekend lang naman ako ditto eh. Besides uncle ko owner ng restaurant na toh.” <-Kionne

After that hindi na ulit nagsalita si Reika. Umorder na kami ng food. Hindi ako manhid para hindi mahalatang irritable si Kionne sa pagdating namin. Sinabi ko kasi na nag-date kami ni Reika. I’m sure na naiinis siya sakin. After namin kumain umuwi na kami ni Reika.

“Terence thank you nga pala ulit ha.” <-Reika

“You’re welcome. Bye see you on Monday nalang (^_^)”

“Ahh..Ok bye, Ahm.. Terence do you think it worked?” <-Reika

“What is it Reika?”

“Our plan, do you think na nagselos siya nung nakita niya tayo?”<-Reika

“Well, I hope so, magaling naman acting skills natin eh…hehe.Sige bye.”

Damn! Nakalimutan ko na part lang pala ng plano namin yon. HAIX!! KAINIS!! Masyado akong nadala sa mga nangyari kanina, hindi nga pala totoo yung mga yon.

(You’ve got a text message)

From: Kionne

Thanks for making her smile. Take care of her very well. Don’t you ever hurt her.

“Time doesn’t heal broken hearts,love does”

End of chapter fifteen

Thanks for Reading :))