Mention || Lashton

Final

Bu bölümü the_earlywinter adlı şahısa adıyorum. Iyiki varsın bebeğim sen olmasan bu hikaye de olmazdı. Seni seviyorum. <3

Sanırım birkaç cümlelik teşekkür konuşmamı Epilog bölümüne saklayacağım. (Evet epilog olacak yehu)

2 yıl sonra

Merhaba sevgilim. Ben Ashton zaten beni tanıyorsun. Bugün dünyanın seni benden alışının 2. yılı. Bana söylediğin son sözlerini hatırlıyorum. Hastaneye yatmandan önceydi bu sözlerin.

"Hayatına devam et Ashton. Ben senin gülüşünle cenneti bulacağım."

2 yıl boyunca sana cenneti bulduramadığım için özür dilerim prensim. Denedim ama yapamadım. Seni aklımdan çıkaramadım. Son günlerine geldiğinde o salak hastalığının senin renginin nasıl aldığını. Kırmızı dudaklarını griye çevirdiğimi. Sarı saçlarına nasıl rengini kaybettirdiğini. Gülümsediğinde yaydığın o ışığı nasıl söndürdüğünü... Unutmadım hayatım.

Zor geliyor bana bu cümleleri yazmak, çok zor geliyor. Ama sana iyi bir haberim var.

Yanına geliyorum.

Merak etme gün ışığım birkaç gün sonra yine birlikte olacağız. Çünkü ben cehennem ateşinde biraz vakit kaybedeceğim.

Ama kim bilir belki sende oradasındır? Buna hiç ihtimal vermiyorum. Çünkü sen de eğer cennete gidemediysen, hiçbirimiz gidemeyiz demektir.

Bebeğim bu bir intihar mektubu değil. Bu bizim tekrar buluşacağımızın fermanı...

Benim masum sevgilim. Seni çok seviyorum hayatım. Bekle beni geliyorum.

Yeşil gözlün, Ashton..

Ashton söyleyeceklerini yazmayı bitirdiğinde kalemi elinden bıraktı. Ayağa kalktı ve aynanın karşısına geçti. Kendine baktı. Luke'un ölümü ona çok ağır gelmişti. Luke ona devam etmesini söylese de o yapamamıştı. Hayatında gerçekten sevdiği ilk kişiyi kanserin ellerine teslim etmişti. Gözlerindeki yaşları sildi ve evindeki kasasına doğru yöneldi. Ölüm yavaşlığında şifreyi girdi, kasayı açtı ve babasından yadigar tabancayı çıkarttı. İçine de sadece 1 tane kurşun yerleştirdikten sonra derin bir nefes aldı. Tabancayı kafasına dayadı.

Ve gözlerini kapattı. Bir daha hiç açmamak üzere...

SÖVMEYIN.