Troublemaker [h.s.]

Introductie

Ik herinner me de dag dat ze Harry Styles meenamen als gisteren. Om eerlijk te zijn, ben ik er bijna zeker van dat iedereen dat doet.

Het was mijn derde lesuur, ik had geschiedenis, en zoals gewoonlijk zat ik op mijn vaste plaats op de voorste rij, hard proberend om mijn ogen open te houden en niet in slaap te dommelen. Mijn hoofd lag rustend op mijn rechterhand, voor me lag en lege pagina van mijn notitieblok waar ik aantekeningen in zou horen te maken, maar ik was te moe om me te concentreren en ook maar één enkele letter op te schrijven.

Harry zat zoals iedere andere dag met zijn vrienden Ethan Polcard en Braydon Read achterin de ruimte op hun standaard stoelen. Ze waren erg stil die dag, iets dat niet vaak voorkwam, vooral niet tijdens de geschiedenisles. Ik merkte het amper op: meestal probeerde ik ze simpel te negeren. Zin in hun praatjes had ik niet.

"So because of that, in the nineteenth-" Meneer Roothuis' uitleg werd verstoord door een luide klop op de houten deur van het krappe klaslokaal. Ik draaide mijn hoofd net op tijd naar de deur, om te zien hoe hij werd opengerukt en hoe er twee agenten naar binnen stormden.

"What's going on?" De vraag van de leraar echode door de kamer.

Ik keek toe naar Harry, die vlug uit zijn stoel sprong en maakte dat hij wegkwam. De agenten zaten ondertussen vast in het labyrint van tafels en stoelen, terwijl Harry zich er juist met gemak doorheen duwde en via een korte omweg bij de deur kwam.

"Harry Styles!" schreeuwde een van de officiers, maar Harry was al door de deur naar de hal verdwenen. Snel volgden de officiers.

Studenten sprongen op van hun zitplaatsen en renden de drie personen achterna de hal in, om het geweldige kat-en-muisspel te aanschouwen: Harry de muis en de agenten de katten.

"Sit down! No, stop!" Meneer Roothuis' uitroepen om duidelijk te maken dat iedereen kalm hoorde te blijven, verloren hun geluid in het opkomend gerommel van stemmen.

In plaats van naar de hal te rennen om vanuit daar naar buiten te gaan, waarvan ik wist dat daar een menigte van studenten zou zijn, liep ik naar de ramen die uitkeken op de parkeerplaats van de school. Verscheidene anderen volgden me.

Uit de voordeuren van de school zag ik Harry racen, die snel gevolgd door twee agenten en een grote groep studenten.

Vijf politiewagens stonden geparkeerd voor de school, inclusief die van de sheriff.

Harry merkte de auto's hetzelfde moment als ik op en kwam tot een plotse stilstand bij het zicht van drie meer agenten. Zijn korte moment van twijfel kostte hem zijn voorsprong, en hij werd door de twee officiers tegen de grond aan getackeld, waarna de overige officieren trachtten om de menigte van nieuwsgierige toeschouwers onder controle te houden.

Harry's hoofd werd hard tegen de stoep aangeslagen in een poging om zijn gestommel te stoppen. Twee agenten waren nodig om hem neer te houden. Ik zag de sheriff, mijn vader, kalm op Harry afkomen en voor zijn bewegende lichaam, dat probeerde om los te komen, te staan. Zelfs nu, van het raam op de tweede verdieping kon ik mijn vaders lippen lezen.

"Harry Styles, you are under arrest. You have the right to remain silent. Anything you say or do will be held against you in a court of law."

Ik keek toe hoe een van de agenten die Harry tegen de grond aan hield, handboeien van zijn riem afhaalde en ze om Harry's polsen vastmaakte. Ze trokken hem omhoog, zodat hij stond en leidde hem naar een van de politiewagens. Een andere officier opende de deur van de achterbank, duwde Harry ruw naar binnen en sloeg de deur achter hem dicht. Twee agenten klommen ook in de auto, terwijl de anderen de studenten haastig terug naar hun klassen stuurden.

Ik liep terug naar mijn plaats en ging zitten. De rest stroomde nu langzaam terug het lokaal in.

Iedereen was aan het praten, fluisteren, vragen aan het stellen. Rumoeren zweefden door de lucht als irritante vliegen. Het enige waar over gepraat werd was Harry Styles die gearresteerd was. Je kon nergens heen gaan zonder een andere versie van het verhaal te horen. Zijn vrienden begonnen T-shirts te dragen met 'Laat Styles vrij' erop geprent en probeerden te protesteren tegen zijn arrestatie, maar iedereen wist dat het vroeg of laat toch wel gebeurd zou hebben.

Na ongeveer een maand van dezelfde verhalen, werd Harry's arrestatie oud nieuws. Zijn vrienden stopten na een maand of twee met het dragen van de shirts, en na drie maanden was Harry vergeten.

Dat was twee jaar geleden.

Nu dat Harry Styles zijn tijd in de cel gezeten had en weer vrijgelaten werd, bleek dat zijn thuissituatie was veranderd toen hij weg was en dat hij ergens een verblijf nodig had voor zijn laatste jaar van de middelbare school.

"Nora, Harry Styles is coming to live with us for one year."

Het is geweldig hoe een simpele zin mijn reputatie en mijn leven compleet overhoop kan halen.