Troublemaker [h.s.]

Hoofdstuk 5

"Are you crying? Please tell me you aren't crying."

Rose keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan en ik draaide met mijn ogen.

"If you would've been paying attention and actually watching the damn movie, you'd be crying too. Well maybe not, you're a heartless bitch," grijnsde ik en ik veegde de natte plekjes rond mijn ogen weg.

"Cry baby," prevelde ze en ik gooide een kussen naar haar.

"Weest nu maar stil."

Toen de aftiteling van de film over het scherm rolde, sprong ik op om de DVD uit de speler te halen en weer zorgvuldig terug in het hoesje te doen. Ik besloot daarna dat het wel duidelijk was dat Rose me niet veel meer aan zou kijken vannacht: haar mobiel had die aandacht al. Nu zou ik net zo goed op mijn mobiel een spelletje kunnen spelen.

Ik raapte mijn tas op van de vloer en zocht naar mijn telefoon, om er enkel achter te komen dat hij er niet in zat. En ik wist zeker dat ik hem er niet uit had gehaald en op het matras had gelegd.

Ten slotte ging ik naar buiten om in mijn auto te zoeken, maar daar lag hij ook al niet.

"Damn it," gromde ik en ik ging terug naar Roses kamer. Ze fronsde.

"What's wrong?"

"I left my phone at home." Ze rolde met haar ogen.

"I'll come with you."

We stapten in de auto en reden terug naar mijn huis. Er waren vier of vijf uren verstreken, we hadden – of beter gezegd ik had – een aantal films gekeken en de zon was al ondergegaan. De maan en de sterren schitterden aan de hemel.

Eenmaal in mijn wijk aangekomen, ben ik druk mee aan het zingen met de radio, wanneer ik plotseling helemaal versteen.

Mijn huis zat vol met mensen.

"Oh. My. God." Roses drie woorden leken van ver weg te komen.

Zuchtend parkeerde ik aan de zijkant van de weg; alle parkeerplaatsen in de straat waren al bezet. Het harde gebonk van de muziek vulde mijn oren.

We klommen uit de auto en ik sloeg de deur hard achter me dicht, boos dat ik Harry niet had tegengehouden en boos dat hij niet naar me geluisterd was. Ik staarde voor enkele seconden naar het gebouw wat ik mijn thuis noemde (en dat me nu niet meer zo erg welkom heette als een thuis dat zou horen te doen), voor ik eindelijk de moed kreeg en mijn weg erheen baande.

Met grote passen liep ik door de voortuin naar de al geopende deur. De muziek was honderd malen harder binnen en alles leek te draaien. Het hele huis rook naar alcohol, iedereen was tegen elkaar aan aan het dansen en het zweet sprong alle kanten op.

Ik duwde een groep zwetende, dronken mensen aan de kant in de hoop de stichter van al mijn problemen te vinden.

"Harry!" schreeuwde ik hard, maar de muziek stond te hard, waardoor mensen die meer dan een meter van me afstonden mijn stemgeluid niet gehoord hadden. Rose had ik aan de menigte verloren en ik strompelde naar de keuken, waar een koppel ongestoord aan het zoenen waren. Ik haalde mijn neus op en draaide weg om naar de eetkamer te lopen. Twee meiden stonden zonder hun shirts aan op tafel te dansen. Vol afschuw bekeek ik hoe ze heen en weer swingden op de tafel waar ik iedere avond aan zat te dineren.

"Enjoying the show?" Uit het niets voelde ik twee handen tegen mijn heupen aangedrukt.

"Harry, you're dead," zei ik kalm, zijn stem onmiddellijk herkennend. Hij grinnikte en kneep zacht in mijn heupen. Zijn adem was een en al alcohol.

"Guess what? I threw a party."

Ik draaide me om zodat ik hem recht aan kon kijken en haalde zijn handen van mijn heupen af. Woedend keek ik naar hem, maar alles dat hij deed was grijnzen en zijn krullen uit zijn gezicht blazen.

"I want every single one of your nasty, slutty, disgusting, drunk, delinquent friends out of my house. Now." Mijn armen kruiste ik voor mijn borst, zoals ik wel vaker deed als ik boos was.

"That isn't gonna happen, baby doll."

"And why is that?"

"First of all, I barely know most of these people. Second of all, we can't send them away because they're all drunk as hell and that'd mean they'd have to drive home. Now we don't want drunk drivers on the road, do we?" Hij kantelde zijn hoofd ietsje, mij uitdagend. De geheimzinnige blik in zijn groene ogen was feller dan ooit.

"I don't care how they leave, but they're leaving."

"Good luch with that," zei hij en hij rolde met zijn ogen. Ik grijnsde en liep vervolgens richting de stereo, waar de lelijke geluiden vandaan kwamen. De uit-knop had ik bijna ingedrukt, maar Harry greep mijn pols net voordat ik dat kon doen. Ruw draaide hij me om.

"You don't wanna do that." De geamuseerde, plagerige uitdrukking op zijn gezicht had plaats gemaakt voor een gevaarlijke en waarschuwende.

"Yeah, I think I do," snauwde ik en ik probeerde me om te draaien, maar zijn greep om mijn pols versterkte. Plots trok hij hard aan mijn pols en ik struikelde voorover tegen zijn borst aan. Verrast keek ik op.

"I've been locked up for two years, without friends, without girls, without alcohol and I'm not going to let you ruin this for me. You can either get that fucking goody two shoes stick out of your ass and have a good time tonight, or you can go back to your little friend's house and pretend you never even knew about this, either way, it doesn't matter to me. Now if you'll excuse me, those girls dancing on your dining room table are waiting for me." Hij knipoogde, liet mijn pols los en wandelde nonchalant naar de tafel toe, waar hij zijn armen naar voren strekten om de naar beneden springende dames op te vangen. Zijn armen vouwde hij om hen beide heen en hij leidde ze de kamer uit.

"He's such a fucking player!" Roses luide geschreeuw zorgde ervoor dat ik opsprong. Ze had een rood, plastic bekertje vast en een frons op haar gezicht.

"Rose, what are you drinking?" Ze keek naar haar bekertje en weer terug naar mij.

"Uhm... Water." Ongelovig keek ik haar aan en ik trok het rode ding uit haar hand. Er zat een goudachtige vloeistof in en ik boog erheen om eraan te ruiken.

"Beer? Really?" zuchtte ik, het bekertje van mijn gezicht afhoudend. Ze gaf me een schuldige glimlach en nam de beker terug.

"Whatever. It's good." Ze draaide een kwartslag om, haar ogen een knappe jongen volgend.

"We're not staying, Rose."

"Excuse me?"

"Do you know how much trouble I will be in if my dad finds me here?"

"God, Nora, this is what I mean when I'm talking about you being a good girl!" Ze gooide haar armen omhoog en het bier spatte er vrijwel uit.

"Well I'm sorry but I don't feel like getting grounded for eternity!" riep ik terug.

"Whatever. I'm staying. You can go back to my house and hang out with my brother if you want. I don't fucking care. I want to have fun and you," ze prikte met haar vinger in mijn buik, "aren't fun."

Voor ik het doorhad was ze in de massa verdwenen.

You've never done anything bad.

You're the goodest girl I know.

De woorden echoden hard door mijn hoofd. Woede raasde door me heen terwijl ik probeerde om iets te bedenken dat ik ooit had gedaan dat slecht was. Het enige waar ik opkwam was die keer dat ik gespijbeld had. Om lunch te hebben met mijn moeder.

Een grote hap adem nemend, liep ik naar de keuken en greep de open fles vodka die op de keukentafel stond. Ik zette de fles tegen mijn lippen aan en sloot mijn ogen.

Good girl my ass.

* * *

dubbelupdate, omdat het weekend is :)

comment!