∞ Yan Yatık Sekizim'e ∞
Aradan bir hafta geçmişti ve şu bir haftada birbirimizi oldukça iyi tanımıştık. Ama bu "oldukça" yeterli miydi? Bence hayır.
Hala Dane' in gizemini çözememiştim ve konu her ona veya ailesine geldiğinde konuyu kapatmasını iyi biliyordu. Benimle başbaşa kalmamaya özen gösteriyordu çünkü başbaşa kalırsak olacakların farkındaydı. Bu yüzden nereye gitsek Jason da bizimle geliyordu.
Jason' la çok iyi anlaşıyorduk. O farklıydı, bir haftada herşeyimizi paylaşmış, birbirimize içimizi dökmüştük. Bana abilik yapıyordu ve bu bana iyi hissettiriyordu. Herşeye rağmen arkamı toparlayan ve beni koruyan bir abim olmasına alışmıştım ve gemide eksiklik hissedeceğimi düşünüyordum. Bu boşluğu doldurmak için ideal kişiydi.
Erva ve Luke'a gelirsek.. Just friend olayını bilir misiniz? Şey gibi, sevgili gibi davranan arkadaş. İşte tam da öyleydiler.
O sabah başım ağrıdığından kahvaltıdan sonra onlarla havuzda kalamayacağımı belirttim. Yatıp dinlenmem gerekiyordu.
Dane beni odaya bırakmayı teklif etmeye çalışsa da Jason ona müdahale edip bu işi kendisinin yapacağını net bir dille ifade etti.
Odaya çıkmıştık ve bu benim için bir fırsattı. Ağızından laf alabilirdim. Tam gidecekken arkasından seslendim.
"Biraz daha kalamaz mısın, konuşsak.."
"Tabi olur" diye yanıtladı ve hemen ayak ucuma oturdu.
"Ne biliyorsun? Ailesi hakkında?"
Şaşırmıştı, ben bile şaşırmıştım. Bu fazla ani olmuştu.
"Bunu anlatmam ne kadar doğru olur bi-"
"Anlat!" dedim sertçe. Dayanamıyordum ve öğrenmem gerekiyordu.
"Sonradan pişman olacağım, sen de öyle.."
"Umrumda değil." dedim soğuk bir sesle omuz silkerek. Niyetim bu kadar kaba olmak değildi ama günlerdir merak ediyordum.
"Tamam, bak.. Onun ailesinin durumu çok iyiydi, yani eskiden.. Eskiden iyiydi. Beş yaşından beri annesi başta olmak üzere herkesten nefret etmeye başladı. Annesi, babasını iki adamla aldatıyordu yani dörtlü ilişki yaşıyordu ve bunu beş yaşında öğrenmesine rağmen, kimse üzülmesin diye bunu bildiğini annesinden bile sakladı."
Gözlerim dolmuştu, onunki de. Fakat merak duygum ağır basınca "devam et" dedim sessizce.
"Büyüdü, lise çağına kadar herşeyi içine attı. Tabi bu içindeki birikim onun tarzına, davranışlarına ve bağımlıklarına yansıdı. Asi bir çocuk olmuştu ve dünya umrunda değildi. Bazen bunları ikiz kardeşiyle konuşmaya çalışsa-"
"İkiz kardeş mi?"
"Evet. Herneyse izin ver bitireyim. Bunları kardeşiyle konuşmayı denedi fakat kardeşi ona 'Kendi üzüntülerinle beni de üzme, birimiz üzgünsek diğerinin de üzülmesine gerek yok. Acılarını kendi içinde yaşa Dane.' gibi ters bir cevap verdi. Yalnızdı. Çok yalnızdı." içini çekerek laflarına devam etti.
"Ailesi Dane' in ikizi Danny' yi daha çok seviyor ve onun üzerine titriyorlardı. Çünkü o asi değildi, çünkü o anne kuzusuydu, çünkü onun nefret ettiği bir ailesi yoktu. Çünkü o hiçbirşeyi içine atmıyordu, zira içine atabileceği hiçbirşey yoktu da zaten."
"Peki ya yetimhane olayı?"
"Ailesi birdenbire battı ve iki çocuğa bakamayacak duruma geldiler. Ama Dane herzaman annesini sakladı."
