Ο ήλιος που έμενε απο το παράθυρο έπεφτε μέσα στα ματια μου εμποδίζοντας με να χουζούρεψω λίγο ακομα! Άνοιξα τα μάτια μου διστακτικά και κοίταξα το θολωμένο προς στιγμής δωμάτιο. Σηκώθηκα αργά απο το κρεβάτι Κατευθηνομενη προς το μπάνιο. Εκανα ενα σύντομο ντουζ για να με ξυπνήσει..βγήκα και τύλιξα μια πετσέτα γύρω απο το σώμα μου, ντύθηκα γρήγορα και μπήκα πάλι στο δωμάτιο όπου εκεί με περίμενε πανω στο κρεβάτι μου η Ντεινα με ενα χαμόγελο στα χείλη και έναν δίσκο που είχε το πρωίνο μου πανω Ντ-<< Καλήμερα γλυκάα, πως κοιμηθήκαμε σήμερα?>> <<μια χαρά, νομίζω, κοιμήθηκα 5 ώρες>> είπα ενώ χαμογέλασα.. <<Μπράβο σου τοτέε, αρχίζεις και εχεις περισσότερο ύπνοο 😉>> << ναι μάλλον>> είπα δειλά. Σηκοθηκε απο το κρεβάτι με τον δισκο και κατευθύνθηκε στο τραπέζι που υπήρχε μέσα στο δωμάτιο << Έλα να φας μικρή, να πάρεις ενέργεια για την εξέταση των 12, εχω πολυ καλό προαίσθημα για σήμεραα>> ειπε και Φαινόταν πραγματικά αισιόδοξη << Εγώ πάλι όχι>> ψιθύρισα στον εαυτό μου μην θέλοντας να την διαψεύσω << Άντε και μετα την εξέταση θα έρθει ο Ντανιελ όπου σου εχουμε μια έκπληξη!!>> έκπληξη?? << Τι έκπληξη??>> είπα φανερά ενθουσιασμένη. Με ενα πονηρό χαμόγελο απομακρύνθηκε προς την πόρτα << Ετοιμάσου και θα ρθω να σε παρω στις 11:45>> άνοιξε την πόρτα να βγει έξω αλλα σταμάτησε για ενα λεπτό και γύρισε το σωμα της ελαφρά προς εμενα << ΑΑΑ παραλίγο να ξεχάσω..το απόγευμα θα έρθει ένας καινούργιος ασθενής ο οποίος θα ειναι και συγκάτοικος σου>> και βιάστηκα βγήκε απο το δωμάτιο σαν αεράκι..ΟΠΑΑ κάτσε τι ειπε?? συγκάτοικος?? απο που κι ως που?? ήρεμα Κριστινα ενα ενα ας τα βάλουμε σε τάξη (γενικά συνιθηζω να μιλάω στον εαυτό μου): πρώτων εχω την εξέταση σε λιγότερο απο 1 ωρα οποτε πρέπει να ετοιμαστώ δεύτερον μετα την εξέταση η Ντεινα και ο Ντανιελ μου ετοίμαζουν έκπληξη, πως έγινε αυτο συνήθως τα καταλαβενω αυτά δεν μου κάνουν εκπλήξεις εύκολα και τρίτων απο σήμερα το απόγευμα θα εχω έναν νέο συγκάτοικο που ποιος ξέρει τι θα ειναι!! Αγορι κορίτσι παιδί ενηληκας γέρος πολυ άρρωστος ετοιμοθάνατος, δεν εχω ιδέα. Τιποτα! Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και το άνοιξα είχα 2 μηνηματα απο τον Ντανιελ...δεν τς άνοιξα αμέσως, πρώτα κοίταξα την ωρα: 11:01! Τελεια εχω χρόνο. Άνοιξα τα μηνηματα και τα διάβασα
•ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΕΛΠΙΖΩ Ν ΚΟΙΜΗΘΗΚΕΣ ΚΑΛΑ! ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΣΕ ΕΝΟΙΜΕΡΟΣΕ ΙΔΗ Η ΝΤΕΙΝΑ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΕΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΣΤΑ ΞΑΝΑΠΩ...12:30 ΘΑ ΕΙΜΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΕ
•Υ.Γ ΝΑ ΝΤΥΘΕΙΣ ΑΝΕΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΕ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΠΡΙΓΓΙΠΙΣΣΑ ❤️❤️
Αωωωωωωωωωω το μωρό μουυ!! Το ποσο τον αγαπω δεν περιγράφετε!! Ξεκίνησα να πληκτρολογώντας και του έστειλα το μήνυμα μου:
•ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥΛΗΗ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΕΚΠΛΙΞΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΥΩ!! ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΝΥΠΟΜΟΝΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΜΕΓΑΛΕ ΜΟΥ ΠΡΙΓΓΙΠΑ 💜
Έκλεισα τα μηνηματα και πηγα στην μουσική, διάλεξα ενα άνετο playlist έβαλα θα ακουστικά μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Έπιασα το αγαπημένο μου βιβλίο ,απο το κομοδίνο-ιατρικά συρτάρια, και χάθηκα μέσα στις σελίδες του! Γενικά μου αρέσουν βιβλία φαντασίας γι αυτο διαβάζω την Χαραυγή! Και εγω θελω κάποτε να ζήσω έναν τέτοιο έρωτα, μεγαλο και χωρίς όρους αλλα δεν προκειτε κλεισμένη εδω μέσα!! Διάβασα 20 σελίδες και το έκλεισα...κοίταξα το ρολόι 11:40!! Παναγίαα μου πρέπει να ετοιμαστώ!! Παράτησα το βιβλίο και το κινητό μου πανω στο κρεβάτι και γδύθηκα γρήγορα..χτύπησε η πόρτα του δωματιου την ωρα που έβαζα την ιατρική ρόμπα που έπρεπε να βάζω σε κάθε εξέταση << Εεε μισό λεπτό Ντενιι>> την έβαλα άτσαλα και κάθησε στο κρεβάτι καθώς έκλεινα την μουσική στο κινητό μου. Καθάρισα τον λαιμό μου μια φορα και είπα στην Ντεινα να περάσει << Έλα κούκλα μου κάτσε στο καροτσάκι να σε παω>> ! Κάθησε στο καροτσάκι χωρίς να πω τιποτα και απλά την άφησα να με πάει στην εξέταση...τέτοιες στιγμές νιώθω σαν πρόβατο που πήγενει για σφαγή << Ακριβώς ετσι>> ψιθιρισα << Είπες τιποτα γλυκά??>> << Οχι αγάπη μου>> της είπα καθησυχαστικά καθώς μπεναμε στην αίθουσα του αξονικού τομογράφου
Λοιποον αυτο ειναι το πρώτο κεφάλαιο!! Τι ΕΚΠΛΙΞΗ επιφυλάσσει ο Ντανιελ στην Κριστινα και πως θα πανε άραγε τ πράγματα στην εξέταση?? και κυρίως τι τρέχει με τον μυστηριώδη συγκάτοικο?! Για να συναιχιστει η ιστορία και να μάθετε τις απαντήσεις στα ερωτήματα πατήστε το αστεράκι και εκφράστε την γνώμη σας με ενα σχόλιο!! Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο
Φιλάκια πολλα
YOU ARE READING
Εισαι η ανασα μου...
Teen FictionΔεν αντεχω αλλο μεσα σε αυτοους τους τοιχους. Θα τρελαθω! Νιωθω μια ενοχληση, εναν πονο. Περα απο τα σωλινακια στην μυτη και τον καρκινο στους πνευμονες! Εδω και 3 χρονια μεσα σε αυτο το νοσοκομειο εχω μπουχτισει..ελαχιστος κοσμος με επισκεπτετε πι...