"Αμα ειναι να μην βλεπεις μην τα κουβαλας ολα αυτα " λεω πιο αγενης απο συνηθως. Τα μπαλονια και τα λουλουδια απομακρυνονται απο το πρωσοπο. Αμεσως χαμογελω πλατια στη εικονα του Κεν. Αυτος ο ανδρας ειναι προτυπο πατρικης φιγουρας. Βλεποντας τον να βρησκεται ολημερης στο πλαι της αρρωστης κορης του, να την στιριζει ετσι οπως θα επρεπε να κανουν οι πατεραδες. Ο δικος μου ποτε δεν ειχε αρκετο χρονο ειτε νοιαστηκε αρκετα για να φερθει ετσι.."Καλημερα Κεν, συγνωμη για την αγενια μου ξυπνησα στραβα σημερα" προσπαθω να απολογιθω στον αξιαγαπητο αυτον ανδρα "Καλημερα κοριτσι μου! Δεν πειραζει καταλαβενω, εχω μια κορη που ειναι αρρωστη και εναν νεαρο ενηλικα για παιδια το εχω συνηθησει" λεει χωρις καμια πικρα η παραπονο στη φωνη του "Πηγαινω στο κυλικιο θες κατι??" "Ενας καφες θα ηταν υπεροχος" λεει χαμογελοντας μου. Ανταποδιδω το χαμογελο και βγενω απο τον δρομο του για να παει στην κορη του...
Πολυ μικρο το ξερω αλλα ειναι μια αρχη!! Θα προσπαθησω να βαζω γιατι ενοιωσα ασχημα που σταματησα!! Οποτε WE ARE BACK ❤❤❤
BINABASA MO ANG
Εισαι η ανασα μου...
Teen FictionΔεν αντεχω αλλο μεσα σε αυτοους τους τοιχους. Θα τρελαθω! Νιωθω μια ενοχληση, εναν πονο. Περα απο τα σωλινακια στην μυτη και τον καρκινο στους πνευμονες! Εδω και 3 χρονια μεσα σε αυτο το νοσοκομειο εχω μπουχτισει..ελαχιστος κοσμος με επισκεπτετε πι...
