Εισαι η ανασα μου...

Κεφαλαιο 3

"Σε ποσηη ωρα φτανουμε;;" "Ποσο εχουμε ακομα;;" "Αργουμεε;;"
Καθε λιγο ρωταω τον Ντανιελ και παντα εκνευρισμενος λιγο μου απανταει
"Εχουμε ακομα γκρινιαραααα"
Δεν ειχα τιποτα να κανω. Μουσικη κλειστη, να κοιταξω απο το παραθυρο δεν μπορουσα με δεμενα τα ματια οποτε αρχησα να μετραω καρδιοχτυπια!! Περιπου 73 καρδιοχτυπια μετα το αμαξι εκοψε ταχυτιτα και νιωθω ευκολα το τραχυ εδαφος. 30 καρδιοχτυπια μετα το αμαξι σταματισε
"Λοιπον θα ερθω να σε βγαλω εγω. Μην ανυσηχεις και να εισαι προσεκτικη στο βημα σου"
Μου ειπε και αμεσως καταλαυα τον ενθουσιασμο στην φωνη του!! Ακουσα το δυνατο θορυβο της πορτας του να κλεινει και την πισω δεξια πορτα να ανοιγει, καθως εβγαζε κατι απο το πισω καθησμα. Ηρθε μετα απο την δικη μου πλευρα του αμαξιου. Ανοιξε την πορτα μου, επιασε το χερι μου και με απαλες μα λιγο νευρικες κινησεις εβγαλε τον ορο απο το χερι μου!!
"ΤΙΙ ΚΑΝΕΙΙΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙΙ ΑΥΤΟΟ"
Αναφωνισα με ανυσηχεια!! Αμα παθεναα κατιι??
"Μην ανυσηχειςς εχωω συνενοηθει με την Ντεινα και τον γιατρο για ολα! Δεν με εμπιστευεσε??"
"Ουφφ γιατιι δεν μου το λεγες??" Ειπα καθως με βοηθουσε να βγω απο το αμαξι, αυτη την αισθηση στο χερι μου ποσο καιρο ειχα να την νιωσω;; ελευθερο δερμα! Ελευθεριαα!!
Τα ποδια μου ακουμπουν σε ασταθες εδαφως. Ενα απακο αερακι με χτυπισε στο πρωσοπο, αρμυρα, ποσο καιρο εχω να το νιωσω αυτο;; ειναι υπεροχο, αναζωογονιτικο!! Αμεσως καταλαβα..Βρισκομαστε στην θαλασσα!! Μα τι κανουμε εδω??
"Μην φοβασε σε κραταω" μου ειπε στοργικα ενω νε επιασε απο το μπρατσο για να με καθοδηγησει. Περπατησαμε λιγο στην αμμο, εκανε λιγη ψιχρα αλλα δεν με ενοχλουσε. Αντιθετοςς με εκανε να νιωθω οτι ημουν καλα!! Οτι ολα εχουν περασει!! Ενιωσα το περπατημα μου πιο σταθερο. Οχι απολυτα αλλα καταλαβα οτι δεν ειμαι στην αμμο πια! Σε καποια στιγμη χαθηκα απο το αγγιγμα του Ντανιελ. Που πηγεε;; "Ντανιεελλ;; Εισαιι εδωω;;" "Εδωω ειμαιι μην φωναζεις!! Λοιπον με το τρια θελω να ανοιξεις τα ματια σου!!" Αρχησα να αγχομαι λιγο "Ενα" ουυφ ερχεταιι "Δυο" ακουμπησα τα χερια μου στο μαντιλι "Τρια" και με μια γρηγορη κινηση το εβγαλα! Το πρωτο που αντικρισα ηταν το γαλαζιο του ουρανου και της θαλασσας να ενωνετε σε ενα καταπλικτικο τοπιο!! Η αμμος ηταν χρυσοασπρη και φαινοταν τοσο λεια και μαλακη, καποιες πετρες εδω και κει εκαναν την εμφανηση τους!! Λιγο πιο περα δεσποζε μεσα στη θαλασσα ενας βραχος οπου το κυμα ειχε αλοιοσει και εμοιαζε με πετρινο κυμα. Μισοο την ξερω αυτην την παραλεια! Ξερω και αυτον τον βραχοο!! Ειναιι η παραλειαα που ερχομασταν οταν θελαμε να ξεδωσουμε η οταν θελαμε ηρεμια και ησυχεια απο ολους και ολα. Ερχομασταν φυσικα και καθε καλοκαιρι. Με φιλους η συγγενεις η και οι δυο μας της περισσοτερες φορες!! Ηταν η διαφυγη μας απο ολα!! Αναμνυσεις με γεμισε η εικονα αυτη και αυτοματος τα χερια μου καληψαν το πρωσοπο μου και τσιριξαα
'Δενν σεε πιστευωω!! Θυμιθηκεες την Αποδρασηηη!!!" Ετσι ειχαμε ονομασει το μερος " Ποτε δεν το ξεχναω" ποσο μου χε λειψειι "Ερχεσαι καθολου??" "Ζητημα αν εχω ερθει δυο φορες..το μερος δεν ειναι το ιδιο χωρις εσενα! Τα χαζογελα σου και το τρεξημο σου. Τις τουμπες σου!! Χαχαχ θυμασε εκεινη την φορα που καθομασταν στον βραχο και επεσες?? Χαχαχαχαχα" " Φυσικα και θυμαμαι!! Επεσα επειδη με εσπρωξες βλακααα! Σας χτες το θυμαμαι!! Τελος παντωνν ειναι υπεροχαα ρε συυ!!" Πηγα να τον αγγαλιασω αλλα με σταματησε "Δεν τελειωσαμε ακομα! Ελα παμε." Ειπε ενω ξεκινησε να περπαταει παραλληλα στη θαλασσα, και εγω τον ακολουθησα με πιο αργο βηματισμο. Τωρα προσεξα πως κραταει ενα μεγαλο σακο..τι εχει μεσα αραγε?? Περπατησαμε λιγα λεπτα και βρεθηκαμε σε ενα τραπεζι του πικ νικ, ξυλινο οπου ηταν εκει τοποθετιμενο απο τοτε που ερχομασταν! Συνιθως εδω λυναμε τα προβληματα μας οταν ημασταν οι δυο μας η αραζαμε για καφε με την παρεα μας!! Αφησε προσεκτηκα τον σακο στο τραπεζι και αρχησε να βγαζει ταπερακια με φαγητο, και 2 πιατακια, πιρουνακια, ποτηρακια και χαρτοπετσετες!! Τα τοποθετησε πανω στο τραπεζι κατεβασε τον σακο και γυρισε στο μερος μου καθως εγω ειχα φρικαρει ολοκληροτικα απο μεσα μου μη θελοντας να το δειξω πολυ αν και νομιζω το κοκκινο στα μαγουλα μου προδιδει την αναστατωση μου!! Γυρισε προς εμενα "Τωρα ΣΧΕΔΟΝ τελειωσα οποτεε μπορεις να με ευχαριστεις!!" Ειπε με ενα χαμογελο μεχρι τα αφτια. Δενν το πιστευωω αυτο που εκανεε! Ο κολλητουλης μου. Ο αγαπημενος μου αδερφος που τιν αγαπαω τοοσοο πολυυ "Αδερφεε μουυ δεν ξερωω τι να πωω! Ευχαριστωω ευχαριστωω ευχαριστωωωω!! Σε λαττευωω απλαα!! Εισαι ο καλητερος!!" Ειπα μονοκομματα ενω τον εσφυξα στην αγγαλια μου (με οση δυναμη μου εχει απομηνει) "Χαχαχ τιποτα! Για την μικρη χαζη αφελη μογγολη αδεξια.." "ΚΑΛΑΑ ΚΑΛΑΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ" "Χαχαχα για την αδερφη μου τελος παντων!! Σε αγαπαωω μογγολακιι!!" Ειπε ενω με εσφιξε! Δεν με σφιγγει πια οπως καποτε..ο γιατρος το απαγορευει λογο του προβληματος στα πνευμονια "Ελα τωρα να καθησουμε να φαμε γιατι μετα εχουμε αλλη μια σταση πριν το νοσοκομειο!!" εχει και συναιχιαα?? Αυτοο το παιδιι ❤ "Οπαα τιι??Πουυ?? Τι θα φαμεε?? Και βασικα τι ωρα ειναι για να φαμε??" "ΟΟΟΟ πολλες ερωτησεις!! Δεν θα σου πω για μετα ομως εχουμε σαλατα, σουβλακια, πιτες, για μενα μπυρα και για σενα χυμο και η ωρα ειναι 2:30!!" Παναγιτσαα μου τελικα οδηγουσαμε πολη ωραα!! "Οοο τελειαα" καθως τρωγαμε μιλαγαμε για πολλα θεματα..μου ειπε πως τα παει με την σχολη και με τις προπονησεις και οτι παιζοταν κατι με μια παλια μας φιλη απο την παρεα την Αννα, πολυ συμπαθιτικη και γλυκια κοπελα!! "Μπραβοο ρε συυ!! Εγω σημερα ειχα εξεταση και μου ειπαν οτι τα παω πολυ καλα και ο ογκος σιρικνοθηκεε!!" "Αυτο ειναι πολυ καλο βασικαα!! Λες να γινει το θαυμα??" "Μπορει και ναι μπορει και οχι..ποτε δεν ξερεις. Σημερα θα ερθει και ενας συγκατοικος! Ασεε δεν ξερω τιποτα!" "Μαλιστα ειναι σιγουρος πως θα τα πατε μια χαρα!!" "Μακαριι" ειπα ενω ρουφιξα μια γουλια απο τον χυμο μου αγναντευοντας το μακρυ πελαγος επιτρεποντας μεγαλητερη επαφη με τον αερα και την μυρωδια της θαλασσας "Λοιπον σηκω. Φευγουμε!" Ειπε και σηκωθηκε αποφασιστικα απο το τραπεζι και μαζεψε γρηγορα τα χρησιμοποιησαμε και τα πεταξε στον καδο παραπερα "Πεςς μουυ που θα παμεε??" "Ααα θα δειις, θα με περιμενεις λιγο ομως να φερω το αμαξι γιατι ειναι πολυς δρομος..δεν το θυμομουν τοσο μακρια" "Ενταξειι θα περιμενω εδωω" "Δεν θα αργησω" ειπε και με γρηγορο βημα εφυγε! Ο καιρος ηταν πολυ καλος για μαρτιος..γυρω στους 26 βαθμους με λιακαδα!! Ενιωθα την ζεστες ακτινες του ηλιου να χαηδευουν το ταλαιποριμενο μου δερμα. Υπεροχο συναισθημα μετα απο 3 χρονια να "εκτιθεσε" στον ηλιο. Μου ειχε λειψει η ζεστασια του!! Ακουσα τον ηχο της μηχανης και ετσι ξυπνισα απο τις σκεψεις μου..τελευταια ολο αφηρημενη ειμαι! Κατευθηνθηκα προς το αμαξι και μπηκα στην θεση του συνοδηγου. "Κριστινα πρεπει να βαλεις τα σωλινακια μεχρι να φτασουμε γιατι σε ακουω πως δυσκολευεσε να αναπνευσεις" οχχ με καταλαβε "Ενταξει!" Ειπα με εναν τονο παραπονο τοποθετοντας τα σωλινακια στα ρουθουνια μου "Σσσσ!! Χχχχ!! Σσσσ!! Χχχχ!!" "Πως εισαι τωρα??" "Αχχ ενταξει..αναπνεω καλητερα" Μπορει να τα σιχενομαι αυτα τα μηχανιματα αλλα πραγματικα με κανουν και νιωθω καλητερα!! Δεθηκαμε και οι δυο, ο Ντανιελ αναψε την μηχανη και αμεσως μετα εβαλε ενα CD να παιζει "Πεςς μου οτι αυτος ειναι ο δισκος των Black Eyed Peas??" "Ναιιππ ο αγαπημενος μας" και εχοντας την αγαπημενη μας μουσικη στο τερμα ξεκινησαμε για τον επομενο προορισμο μαςςς!!

Δεν εχω πολλα να πω!! Ευχαριστω σε οσους το διαβασουν! Αν σας αρεσει καντε Vote&Comm και το επομενο θα ανεβει συντομαα!! Φιλιαα πολλα ❤❤