Sorunlu Aile

-Bölüm 4-

Eyvah Nermin Hala öğrendi. Nermin halam o kadar çok bağırmışki diğer odadan annem bile duymuştu.

"Duygu sen mi söyledin?"

"Hayır anne halam dinlemiş bizi kapıdan."

"Nermin sen ne ahlaksız ne terbiyesiz bir insansın?"

"Ya ne terbiyesizi yenge? Senin kızın sevgilisiyle bebek yapsın terbiyesizlik olmasın, ben kapıyı dinleyeyim bu terbiyesizlik olsun."

"Nermin."

"Hıı."

"Defol!"

Nermin şok olmuştu. Hiç böyle bir tavırla karşılaşacağını tahmin etmiyordu.

"Ben mi!?"

"Nermin! Defol dedim!"

Nermin düşmanına bakar gibi bakış attı yengesine.

"Siz bittiniz."

"Abinizinde terbiyesizliği sizden geliyor. Genetik ulan sizde genetik."

Duygu ağlıyordu hıçkıra hıçkıra. Nermin çıktıktan sonra diğerleride hep beraber kalkmışlardı. Nimet'te ağlamaya başlamıştı.

"Babanızdan boşanmak farz oldu. Yoksa ailesi üstümüze çullanacaklar."

Kapı çalmıştı. Defne koşarak açmaya gitti. Gelen abisiydi. Diğerlerinin sinirli sinirli çıktığını görünce merakla Defne'ye eğildi.

"Ne oluyor? Halamlar neden atarlı atarlı evden çıktılar."

"Geç içeri abi!"

Serkan annesini ve kardeşini ağlarken görünce içinde bir burukluk oluştu haliyle.

"Anne neyiniz var biri bana söylesin! Çıldıracağım yaa kim sizi kızdırdı?"

"Abi halam ablamla biz odada bebek hakkında konuşurken kapı kapalı olmasına rağmen dinlemiş. Benim hamile olduğumu öğrenince yaygara çıkardı sonra annem onu kovunca hepsi atarlı bir şekilde evden çıktılar."

"Onlar kimler ya? Babam desen aldatır, kardeşleri desen terbiyesizlik. Anne boşan o adamdan. Sana o kadar kişinin arasında öyle davrandığım için özür dilerim. Gerçektende bu kadar terbiyesizlik fazla artık."

"Bak bana hak verdin sende. O adamın ne kadar adi olduğunu. Ben onu her gün kahvelerden beklerken o başka karılarla... Tövbe estağfurullah! Ağzım varmıyor söyleyeyim. Bir insan neden 36 yıllık eşini aldatır. Ahh! Deli oluyorum düşündükçe." saçlarını çekiştiriyordu Nimet.

Duygu kendi bahtsızlığına yanıyordu. Tam düğün arifesinde olacak iş miydi bu yani? Ahh be Hasan ne yaptın sen? Bırak aileyi yıkmayı tüm düzen alt üst oldu be adam. Defne dayanamayıp ağlayarak odasına doğru koşmuştu. Neden mi? 

Defne küçüklükten beri babasına aşık bir kızdı. Sürekli ayaklarının altında dolanır dururdu. Babasıda aynı şekilde Defne'yle ilgilenir, onunla sürekli oyunlar oynardı. Defne babasının böyle bir şey yapamayacağını düşünüyordu. Eğer gözleriyle görmese asla inanmazdı hatta. İlk öğrendiğinde bunun normal olduğunu düşündü ama şu an patlamıştı. Gerçekten patlamıştı...

İçerde tansiyon giderek yükseliyordu. Nimet her dakika, her saniye daha çok öfkeleniyordu. Duygu ablasını teselli etmek için yanına doğru ilerliyordu. Odaya girdiğinde Defne elinde telefonu her sinirlendiğinde yaptığı gibi salak saçma şeylere bakıyor. Ekrana sert sert dokunarak sinirini atıyordu.

"Abla sakin ol. Emin ol bizde senin kadar üzüldük. Hele birde beni düşünsene hem hamileyim, hemde düğünüm ertlenecek bu düğün yüzünden."