Karanlıkta kalan hayaller kadar yalnız çaresiz yıkık sehrin arasında kalmış bir cocuk gibi.Kısın açmış bir karanfil gibi göz yaşlarımla sulandım.Üşümüyorum yalnızlık sardı Dört biryanımı. Kokla buram buran yalnızlık kokarken boş sokaklarda sokak lanbalarını artında son bulurken bir hayat kaçı anlardı acıyı yada tam anlamıyla hangi kelime anlatırdı yalnızlığı.Kimse duymaz kimse hisetmez ölen bir kedinin yasamak için caba göstermesine gerek yoktur. Bizler yasarken ölen insanlarız bir kere değil binlerce kez ölen.Yalnızlıgı siyah bir duvara siyah bir kalemle yazdım.Gözlerin için karanlıkta sönen mum gibi yalnızlık sarmışken bedenini sözler bazen kifeyetsiz kalır herseye rağmen sesizlige yakın sesiz kelimeler kadar sade ve soğuk hayat.Gözlerimi kapatıyorum günahlara karsı karanlık gibi olmayı seçiyorum.Karanlık kirli bir yorgandır herseyi örter.Ben ise gidiyorum bu hayatan.
E.T
1
