Bir hata sonucu olmuş bazıları bazıları kimsesiz kalmış bu hayat girdabında kayıp olurken siyahın içinde siyah olmuşlardı.Yalnızlık gittiği yolda eşlik ederdi.Göz yaşları yerine sesiz kelimeler akarken.Yetim haneler dolmuş sanki hatalardı.Sanki yüz kızartıcılardı.Yağmur geçenin karanlığını sökerken uykusundan uyanıp çocuklar korkanlar.Sadece sarıldılar kendilerine sıkıca sarıldılar.Ateş vücudunu yıpratmış sözler güçlerini kayıp etmiş savaşta ölmüş annesini karsısında gören gök yüzü rengi o gözler dolup taştı.Bir melek ölürken bu kadar sesiz durulmaz çocuk sustu zaman bütün renkler bitti yorgunluk yerini boşluğa bıraktı. Düştü elimdeki umutlar simdi onun hayallerini kim devam etircek simdi onun kim hatırliçak.Bir melek ölürken gök yüzü dile gelir ve sonsuzluğa fısıldar ve zaman bir çocuk katili.Zaman sevginin en büyük katili.Umutlar bir mum gibi yavasca söndü.Elveda çocuk elveda.
E.T
-
