Sesiz bir sabah yalnız uyanacaksın.Duymayacaklar acı sesini.Bir sabah güneş kirpiklerine vurduğunda eskisi gibi parlamayacak odan ve yağmur kalbini temizlemediginde.Ve tanrı bizi sevmediğinde hangi romanın son sayfasında olacağız?Yalnız kalacaksın elinde sonunda kalbindeki çiçekler sararıp solduğunda ve son baharda düşen bir yaprak gibi olduğunda içindeki çocuk öldüğünde kalbinin sesiz cığlıklarını duymadığında bütün uzullarında hisedeceksin yalnızlığı. Çok üzgünüm çocuk.Sokaklarda dolaş üşümeyeceksin çünkü sokaklarda senin kadar soğuk olucak yağmurlu bir vakitte dudakların kuruyaçak. İçindeki çocuk yavaşça ölücek yalnızlığın kollarında.
E.T
-10-
