A thousand thoughts

Hoofdstuk 2 - het ongeluk

~ Aria

Mijn wekker gaat. Ik draai me geïrriteerd om en zoek mijn mobiel terwijl ik mijn ogen dicht houd. Ik trek hem uit de oplader, doe mijn wekker uit en kijk hoe laat het is, 06:00. Weer doe ik mijn ogen dicht en na 5 minuten spring ik op. "Shit! Mams en paps gaan zo weg!" Snel maak ik mijn bed op, kam mijn haar en ren de trap af naar beneden. Mijn ouders hebben hun koffers al beneden gezet en zitten in de keuken rustig koffie te drinken en te ontbijten. Mijn zus ligt zo te zien nog steeds te slapen. "Goedemorgen lieverd." Zegt mijn moeder en staat op om ook voor mij een kopje koffie te maken. "Hey mam, pap. Lekker geslapen?" Vraag ik half wakker. Ik doe 2 theelepels suiker in mijn koffie en ga ermee aan tafel zitten. "Hoe laat gaat jullie vliegtuig?" Vraag ik. "08:00" zegt papa. Dat betekent dat ze 07:00 al weg moeten. Het vliegveld is hier namelijk niet zo ver vandaan. "Goedemorgen iedereen!" Hoor ik Jules zeggen. "Hey Jules, ook wakker" zeg ik glimlachend. Mama is gaan controleren of ze wel alle documenten hebben en papa controleert hun koffers. Jules en ik lopen weer naar boven om ons aan te kleden en klaar te maken voor school. Omdat het vandaag weer de eerste schooldag is wil ik er wel leuk uit zien. Ik doe een zwarte skinny aan met een wit croptopje en mijn donker blauwe Nikes. Vervolgens stijl ik mijn haar en doe wat make-up op. Ik begin gelukkig pas om 10:00 en dus kan ik mijn ouders nog uitzwaaien. Jules begint volgens mij ook wat later.
Om 07:00 precies stappen we de auto in en rijden door naar het vliegveld. Jules heeft trouwens haar rijbewijs en dan zet ze me na het uitzwaaien gelijk op school af. We lopen naar binnen. Het is onwijs druk vandaag. We hebben nog 45 min en gaan snel nog ergens wat drinken. "Mam.." Zeg ik en pak haar hand vast. "Ik ga je missen.. Jou en papa." Ik leg mijn hoofd op haar schouder en ik voel een traan. Snel veeg ik hem weg. "Ahw schatje toch, wij jullie ook natuurlijk! Maar we houden contact en bellen zo vaak mogelijk! Oké?" Ze omhelst me en geeft me een kus op mijn haar. Mama's knuffels zijn magisch, dacht ik.
Na een tijdje horen we een oproep dat het vliegtuig over 20 minuten gaat vliegen en dus is het tijd om afscheid te nemen van onze ouders. Ze zijn natuurlijk al ingecheckt en de koffers zitten al in het vliegtuig.
Jules en ik geven onze ouders een lange knuffel. "We houden van jullie" zeggen we en knuffelen elkaar wanneer we onze ouders weg zien lopen en zwaaien.
Ze zijn het vliegtuig ingestapt en wij lopen rustig terug naar de auto.
We moeten nu gewoon weer naar school..

"Zo, we zijn er! Succes vandaag he Ari" ik geef haar een kus op haar wang en stap de auto uit. Ze is weggereden. "Here we go again" mompel ik in mezelf en loop het gebouw binnen. Ik zie ook echt geen bekende mensen. Alsof ik juist de nieuwe leerling hier ben in plaats van de rest.. Ik loop naar mijn kluis om een paar boeken die ik na de pauze pas nodig heb erin te leggen. Tegelijkertijd bespringt iemand me van achter. Lily! "Ariiiii!" Roept ze uit met een brede glimlach op haar gezicht. "Lilyyyy, ah wat heb ik je gemist!" Roep ik ook weer veel te hard zodat een aantal mensen omdraaien en ons raar aanstaren. We knuffelen elkaar en lopen door naar de aula waar we samen aan een tafel gaan zitten. Hier horen we onze klasindeling. Lily is een vriendin van me. Niet mijn beste vriendin maar ik kan op zich wel goed met haar opschieten. We praten een beetje over onze vakantie en ik vertel haar dat mijn ouders net weg zijn naar Japan. "Stilte allemaal!" Roept een leraar die zo te zien de klasindeling gaat voorlezen. "4havo... 4vwo... 5havo.. 5vwo.." Etc etc. En weer ken ik niemand. Ik loop door naar lokaal 104 want dat is waar we met onze mentrix heen moesten voor de kennismaking.
Na een korte schooldag.. Niet dus! Ik zat tot kwart over 4, werd ik weer opgehaald door Jules en we reden door naar huis. "Hoe was je eerste schooldag?" Vroeg ze zonder haar ogen van de weg af te houden. "Wel oke, alleen ken ik niemand van de mensen die bij mij in de klas zitten en we zijn weer is veel te laat uit." Zeg ik terwijl ik Daniël een appje stuur.
We stappen de auto uit en lopen naar binnen. "Pap, ma...m ohja, ze zijn niet thuis." Zeg ik hardop. Ik was even vergeten dat ze er niet waren. Jules liep door naar boven en ik besloot wat te gaan eten.
De rest van de avond heb ik niet veel gedaan. Een beetje mijn boeken zitten doorlezen, met Daniël geskyped, een rondje door het park wezen hardlopen en nu zit ik weer in mijn kamer op mijn mobiel op Facebook. 'Tringgg...tringggg' De telefoon gaat, ik ren de trap af naar beneden. Wie zou het kunnen zijn rond dit tijdstip? Hij gaat nog een keer af en ik neem op. "Hallo, Met Aria Buonarotti" zeg ik met een hese stem. "Goedenavond, dit is Dean Lorsen. De collega van je ouders.." Hij klinkt zenuwachtig en droevig. Ik begin aan de ergste dingen te denken. Is er iets gebeurt met papa en mama? Zijn de koffers kwijt? Telefoon kapot? Iets met het geld? Ik probeer de stilte te verbreken. "Mag ik vragen wat er aan de hand is? Waar zijn mama en papa?" Vervolgens hoor ik Jules de gang inlopen en staat nu naast me. "Wie is het Ari?" Vraagt ze gapend aan mij. Ik gebaar "ssht" met mijn vinger op mijn lippen. Jules plakt haar oor aan de telefoon en de man begint te vertellen.. "Je oud.. Ouders zijn verongelukt.. Het was een auto-ongeluk onderweg naar het hotel. Ze kwamen vervolgens in het ziekenhuis  terecht maar.." Er breekt een stilte aan. Maar? Maar wat? Er vliegen duizenden gedachtes door mij heen. Ik krijg een rilling en tranen schieten in mijn ogen. Ik durf het niet uit te spreken maar ik moet het weten. Jules staart ook met grote ogen voor zich uit en een hand voor haar mond van de schrik. "Z..zijn z..ze n..nog l..levend?"