A thousand thoughts

~ 6 ~

~ Jules

Het ergste gedeelte was voorbij. Ik kon weer normaal lachen. Naja het ergste komt waarschijnlijk nog.. Morgenochtend tijdens het afscheid nemen. Maar daar wil ik nu niet aan denken. Nu wil ik er een gezellige avond van maken!

Opa had voor ons gekookt, een van zijn lekkerste Italiaanse gerechten. Ik rook het gelijk toen Aria en ik mijn kamer uit liepen. Het rook geweldig. Ik rende met een brede glimlach de trap af naar beneden. Toen liep ik de keuken in en het feestje kon beginnen!

"Het is klaar! We gaan eten, komt iedereen aan tafel zitten?" Riep opa door de kamer heen. Ik stond op en liep oma en Aria achterna naar de eetkamer. De hele tafel stond vol met eten. Er stond een grote bord met pasta en zelfgemaakte bolognese saus op tafel, een grote bord lasagne, wat gesneden komkommer en tomaat en vlees. Ik zat naast Aria. Opa en oma zaten tegenover ons. Ik schepte van alles wat op. "Bon appètit!" Zeiden we synchroon en begonnen te eten.

Het was een gezellige avond. We hebben er echt iets leuks van gemaakt. Na het eten zijn we een ijsje gaan halen bij een van de beste Italiaanse ijssalons en bij zons ondergang liepen we door het parkje bij ons in de buurt. Toen het donker begon te worden liepen we rustig terug naar huis. We vertelden verhalen en grapjes en ik voelde me goed. Alles ging goed..

Ik was al snel inslaap gevallen toen we thuiskwamen. Maar dit keer werd ik midden in de nacht wakker en zag in mijn ooghoeken dat er iemand mijn kamer binnenkwam en de deur achter zich dichtdeed. Aria. Ze liep aarzelend en stil naar me toe en ging naast me liggen. "Jules, slaap je?" Fluisterde ze. Ik draaide me naar haar toe. "Nee.." Ze glimlachte en kroop wat dichter naar me toe. Met mijn hand op haar hand en haar hoofd rustend op mijn schouder vielen we zo inslaap. Een traan van geluk maar ook verdriet liep over mijn wang heen, ik zou haar een lange tijd niet meer zien..

De volgende ochtend werd ik wakker geschud door Aria. Ik had weer mijn alarm niet gehoord. Dat gebeurt wel vaker. Maar daar heb ik Aria voor. Nee 'had' Aria voor. Er liep een akelig gevoel door me heen. Ik ging iemand verliezen die me trouw was. Maar aan de andere kant was ik super enthousiast. Want het was weer iets nieuws, een nieuw avontuur voor mij. In Frankrijk. Ik deed eerst één oog open en toen de andere. Grijnzend keek ik naar het plafond en toen naar Aria. "Heyy" zei ik gapend. "Hey! Kom sta op het is 07:00. We moeten 07:45 vertrekken." Ik wreef in mijn ogen en stond op. Vervolgens liep ik naar de badkamer om mijn gezicht te wassen en mijn tanden te poetsen. Toen maakte ik me op en kleedde me aan. Aria was allang klaar en wachtte braaf op me. "Klaar?" Vroeg ze me ongeduldig. Snel rende ik door de kamer heen opzoek naar spullen die ik misschien nog niet in mijn koffer had gedaan. Maar nee ik had alles. Ik knikte, pakte mijn koffers op en liep naar beneden om te gaan ontbijten. Oma stond dit keer in de keuken en ik zag dat ze een eitje aan het bakken was. Ik ging samen met Aria aan tafel zitten. Opa kwam ook de keuken binnenlopen. Hij zag er netjes en verzorgd uit. "Goedemorgen lieverds!" "Goedemorgen opa!" Hij liep naar me toe en gaf me een kus op mijn haar. Toen deed hij hetzelfde bij Aria en oma gaf hij een kus op haar wang. We ontbeten in stilte. Je kon voelen dat iedereen wel een beetje nerveus was. Na het eten was het tijd om te gaan. We stapten de auto in en reden door naar het vliegveld. De hele weg hield ik Aria's hand vast. Het was nog pijnlijker voor ons om elkaar te missen. Maar het kon niet anders. Dit moest toch een keer gebeuren.

Aankomend op het vliegveld ging alles al vrij snel. We aten en dronken snel wat, ik kocht nog een souveniertje voor opa en oma in Frankrijk en toen was het tijd om te gaan..
Ik keek opa en oma nerveus aan. Oma begon haast te huilen en drukte me stevig tegen zich aan. "Pas goed op je zelf lieverd! Ik hou van je" zei ze met een zachte, lieve stem en aaide me over mijn rug. Ook opa kwam op me aflopen en knuffelde me. Hij gaf me een kus en mijn blik wende zich naar Aria, die al met een pruillip en tranende ogen mij aan stond te kijken. Opa liet me los en knikte stilletjes met de betekenis 'ga maar'. Ik voelde de tranen opkomen en sloot eventjes mijn ogen. Toen opende ik ze weer en liep vlug met open arme naar Aria. "Oh Aria.." Zei ik met trillende stem. Ze omhelsde me, zo stevig mogelijk dat ik bijna stikte. Ik deed hetzelfde. Tranen liepen over mijn wangen. "Ik ga je zo erg missen, zusje van me" fluisterde ik. "Mm, ik jou ook.. Zo erg!" Ik voelde de omhelzing zwakker worden en het was tijd om los te laten, te laten gaan, maar nooit te vergeten. Mijn jonge, volwassen zusje, waar ik zielsveel van hou. Langzaam lieten we elkaar los en ik veegde een traan van Aria's wang. Ze glimlachte half. Ik liep een stukje achteruit. Stond nog even stil, bekeek opa, oma en Aria een voor een en liep toen het vliegtuig in. "Ik hou van jullie" fluisterde ik zacht.