A thousand thoughts

Hoofdstuk 4

~ Aria

En weg was ze.. Met prikkende ogen en pijn in mijn hart bleef ik nog voor me uit staren. Ik voelde een leegte en daar was niets meer aan te doen. Maar hier moet ik me overheen zetten en verder gaan. Dat zal Jules ook willen. Ik voelde een hand op mijn schouder gelegd worden. Opa die me meelevend aankeek kneep er zachtjes in. Ik draaide me naar hem om en glimlachje zwakjes. Toen gebaarde ik dat we konden gaan en we gingen weer terug naar huis.

Toen ik naar binnen liep leek alles zo anders. Zo stil. Omdat Jules er natuurlijk niet meer was. Ik liep in een keer door naar de keuken om thee te zetten. Wachtend tot mijn thee een beetje was afgekoeld zat ik aan tafel recht voor me uit naar buiten te staren. Oma kwam naast me zitten. "Gaat het?" Ze probeerde te glimlachen. "Het gaat, dank je" het ging wel. Ik kon het wel aan. Zometeen ga ik naar school, maak ik vrienden en natuurlijk blijf ik contact met haar houden! Alles komt uiteindelijk wel weer goed. Zolang we maar niet vergeten dat we altijd bij elkaar terecht kunnen, wat er ook aan de hand is, en waar we ook zijn. Deze gedachte maakte me iets vrolijker en ik bedacht me dat ik morgen waarschijnlijk al naar school moest! Zoiets zei opa nog aan tafel toen we met zijn allen gingen eten. Snel rende ik de trap op naar boven om alvast uit te zoeken wat ik morgen aan zou doen. De scholen zijn hier al een tijdje geleden begonnen en dus ben ik een 'nieuwe leerling.' Dat zal vast wel goed komen toch..? Vast wel. Ik trok mijn klerenkast open en zuchtte. Wat wordt het?..  Een simpel wit shirtje met een lange spijkerbroek? Nee te gewoontjes. Dan werd het een grijs topje met een een gewone zwarte broek en een zwart vestje eroverheen. Ja dat was te doen.
Ik vouwde mijn 'outfit' voor morgen op en legde het op mijn stoel. Toen pakte ik mijn tas in met de benodigde boeken en liet me toen op bed vallen, waarna ik langzamerhand inslaap viel..

De volgende ochtend werd ik tot mijn verbazing een kwartier eerder wakker dan de ingestelde tijd van mijn wekker. Ik was ook klaarwakker en besloot alvast te gaan ontbijten. Ik maakte twee boterhammen en at die in stilte op. Vervolgens liep ik weer naar boven en nam een warme douche en waste mijn haar. Na een kwartiertje stapte ik de douche uit, droogde mezelf af en föhnde mijn haar. Ze waren mooi lang, zacht en glimmend en vielen mooi over mijn schouder heen toen ik ze aan het borstelen was. Ik kleedde mezelf aan en deed wat make-up op om er een beetje 'normaal' uit te zien. Mijn gezicht was neutraal ook wel oké, maar ik voelde me toch zeker wanneer ik wat make-up ophad. Snel wierp ik een blik op de klok. 07:55. Ik moest weg. Er stond een fiets die nu dus van mij was in de schuur. Ik draaide de slot erin en fietste door naar mijn school. Ik wist de weg nog wel een beetje, want toen we door het park liepen en weer naar huis liepen we expres nog langs mijn nieuwe school. Na een lange 10 minuten te hebben gefietst kwam ik aan op school. Een extreem groot en breed gebouw met 3 verdiepingen en een groot plein. Ik zette mijn fiets in de fietsenstalling en liep nerveus het schoolgebouw in. Ik had een briefje waar op stond welke lessen ik vandaag had en waar ik moest zijn. Maar toen bedacht ik me dat ik hem op het aanrecht had neergelegd en hem was vergeten mee te nemen.. "Shit" fluisterde ik. Wat moest ik dan doen? Ik wist niks. Ik besloot uiteindelijk aan iemand te vragen waar het kantoor van de directrice was en een meisje met blond, bruin haar wees naar het einde van de gang waar zich een grote donkerbruine deur plaatsvond. Ik liep er snel naartoe en klopte aan. "Binnen" hoorde ik een vrouw met een kille stem roepen. Ik deed de deur langzaam en onwijs nerveus open en keek naar een vrouw van ongeveer 40 jaar, zwart kort haar, een brilletje en blauwe ogen die dus blijkbaar de directrice was. "H-hallo, mevrouw uhh.." "Fontani" ze keek naar me op en deed haar bril af. "Mevrouw Fontani" corrigeerde ik mezelf. "Ik ben Aria Buonarotti, de nieuwe leerling en ik heb geen idee waar ik zometeen moet zijn.." Zei ik stotterend en bang omdat ze er zo streng en gemeen uitzag. Ze fronste haar wenkbrauwen en typte iets op haar computer en keek me vervolgens weer aan. "Aha! Mevrouw Buonarotti. Welkom op onze school. Je heb zometeen Italiaans in 112, dat is op de eerste verdieping de 2e deur rechts." Ze toverde een kleine kille glimlach en ging weer door waar ze mee bezig was. "B-bedankt" zei ik zachtjes en liep de deur uit opzoek naar mijn lokaal. Oké, de trap op naar de eerste verdieping en de 2e deur rechts? Ah daar dus. Ik liep naar het klaslokaal toe en stond even voor de deur om moed te verzamelen en aan te kloppen. Ik was al een paar minuten te laat omdat ik erachter moest komen waar ik nou precies heen moest en dat koste tijd. Uiteindelijk klopte ik twee keer zachtjes op de deur en deed hem open. Gelijk voelde ik alle ogen op mij gericht en een paar leerlingen begonnen te fluisteren. Ik keek niet naar ze ik staarde mijn leraar aan en liep op hem af. "Hi, jij bent zeker Aria, niet?" Zei de onwijs lange man met een gestreepte bloes aan en een ouderwetse spijkerbroek. Hij had grijsachtig haar en het eerste dat me opviel aan zijn gezicht was dat hij een grote uitstekende neus had. "J-ja, dat klopt." Ik schudde meneer Benitto zijn hand, zo stelde hij zich voor en liep naar de plaats die mij aangewezen werd. Tot mijn verbazing schrok ik op. Achter mij zat een jongen. Bruin haar, donkergroene ogen, getint.. Hij kwam me zo bekend voor. "Geen dank, maar pas de voortaan op" die woorden kwamen in me op. Ohja! Nu weet ik het weer. Het was die verschrikkelijk knappe jongen die me opving. Oh shit. Die verschrikkelijk knappe jongen die me opving zit bij mij in de klas!! Ik staarde hem aan voordat ik ging zitten. Zijn blik ving de mijne en hij grijnsde. Ik voelde mijn wangen rood worden en ging snel zitten. Naast mij zat een vrij schattig en knap meisje met lichtbruin haar en bruine ogen. Ze had een schattig jurkje aan dat precies bij haar paste. Ik keek haar even aan en ze glimlachte naar me. "Hey! Ik ben Emily" fluisterde ze, nog steeds met dezelfde lieve glimlach. "Ik ben Aria." Zei ik vlug omdat ik de ogen van. Meneer Benitto op mij voelde branden. Ik glimlachte nog naar haar en opende mijn boek. De docent begon allemaal stof uit te leggen en het was doodsaai. Ik had dit namelijk allemaal al gehad. Makkie dus. Het eerste lesuur vloog als een speer voorbij en ik vroeg aan Emily welke les ze had. "Wiskunde" zei ze en stopte haar boeken in haar tas. Heel waarschijnlijk had ik ook wiskunde, van wat ik me nog kan herinneren dat op het papiertje stond en liep samen met haar naar de volgende les. Ook hier moest ik mezelf voorstellen aan de klas en ook deze les ging snel voorbij. Nu hadden we pauze. 45 min!! Dit was natuurlijk heel anders dan ik Nederland maar ik vond dit best. We hadden ook minder lessen.

Ik liep achter Emily aan naar haar kluis en bedacht me net dat ik mijn kluissleutel nog niet had gekregen. "Hey Emily, weet jij misschien waar ik mijn kluissleutel kan ophalen?" Ze dacht even na en knikte toen. "Bij de directrice volgens mij, ik loop wel met je mee." Ik glimlachte dankbaar en liep achter haar aan naar het kamertje van de directrice waar ik eerder was geweest. Fijn dat ik daar niet alleen heen hoefde, want ik kreeg de kriebels van haar. Emily klopte aan. "Binnen" hoorde je haar weer met kille stem roepen. Natuurlijk moest ik dit zelf vragen en ik schraapte mijn keel. "Ik heb mijn kluissleutels nog niet gekregen en dus vroeg ik me af of u daar misschien meer van weet?" Ze opende haar la en pakte er een sleutel uit. "Hier dit is vanaf nu jouw kluissleutel. En nu wegwezen ik ben druk bezig!" Ik bedankte haar snel en stormde vlug het kamertje uit samen met Emily. "Ik krijg soms echt de kriebels van haar!" Zei Emily met een 'ik ben blij dat ik hier weg ben' blik. "Alsof je mijn gedachten leest!" Riep ik en we barsten ik lachen uit.

We kwamen de aula binnen. Het was vrij groot. Twee keer zo groot als mijn aula. Je zag ook een aantal groepjes. Je had de "slimme leerlingen" de "badboys" de "normaal uitziende jongens" de "aandacht vragende chicks" en als laatste ons de "normale met hersenen." Was dit standaard zo? Dit was dus nieuw voor mij. Ik liep achter Emily aan naar een tafeltje waar ze al vrolijk naar aan het zwaaien was. Er zaten drie goed uitziende jongens. Nee echt, ze waren alle drie onwijs knap! En twee andere meisjes die ook enthousiast terug aan het zwaaien waren. Ze zagen er totaal niet tuttig uit maar juist lief net zoals Emily een beetje. "Hey guys!" Riep Emily lachend. Ze reageerde allemaal met een simpele 'hey' en Emily begon me voor te stellen. "Aria, dit is Elena." Elena had kort blond krullend haar maar had een vervelende uitstraling. "Dit is Rosalia" Dit meisje was echt knap. Zo te zien gebruikte ze geen make-up alleen een beetje eyeliner maar voor de rest niks. Ze had ook echt de 'perfecte' huid. Ze had grote lichtbruine ogen en donkerbruin krullend haar. Ze leek me wel aardig maar ze zag er ook onwijs zeker van zichzelf uit. "En dit zijn Leo, Jamy en Dylan." Zoals ik al zei, ze waren alle drie echt super knap! Leo, afkorting van Leonardo, had donkerbruin bijna zwart haar en hele mooie grijsachtige ogen. Hij had een onwijs mooi gezicht en zijn lichaamsbouw was gespierd. Jamy had een mooi tintje en had daarentegen blond haar met een bruine gloed en bruine ogen die er super lief en aantrekkelijk uitzagen. En tenslotte had je Dylan. Hij had Donkerbruin haar en bruine ogen. Hij was getint en ook echt gespierd. Zijn lach en zijn mooie tanden gaven me gelijk kriebels in mijn buik toen ik zijn hand schudde. Dit wordt vast een leuk schooljaar...

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Hellooo!

Oké, dit hoofdstuk is iets langer dan normaal. Leuk toch?;)

Ik hoop dat jullie het nog allemaal een interessant verhaal vinden? Zo ja, lees dan maar verder!! Ik probeer morgen nog meer te updaten maar ik kan niks beloven vanwege huiswerk en training. Aan de andere kant ben ik ziekjes en ga ik morgen misschien helemaal niet naar school.. "Hope so" en dan kan ik dus verder schrijven!!:)

Als je een comment zou willen plaatsen of je t leuk vind of zoiets of zou willen stemmen dan zou ik dat erg waarderen! Voor de rest thanks voor het lezen en de stemmen die ik tot nu toe al heb gekregen!

Xo' 💛